Ay neredeyse yerini güneşe bırakmak üzereydi ama Adin hala uyuyamamıştı.Bütün gece bir sağa bir sola dönüp durmuş ,bir türlü uyumayı başaramamıştı. Bugün yapacakları toplantıdan hangi kara haberleri alacağını kestirmeye çalışıyordu. Artık uyuyamayacağına emin olup kalkmaya karar verdi.Evdekileri uyandırmamak için sessizce mutfağa geçti ve kendine çay demledi.Bir şey yemek istemediği için çayınıda alıp balkona çıktı.
Gecenin en karanlık anı sabaha en yakın anmış , acaba Bosna 'ya aydınlık ne zaman gelecek ,işte bunu bilmiyordu. Savaşın ayak sesleri artık çok yakındı.Bosna 'da patlayan bombanın ardından , dünya sırplara ambargo uygulama kararı alsa da , en çok iç kesimlerde yaşayan boşnaklar zarar görüyordu bu durumdan .
Bir çok şeyi bulmakta sıkıntı yaşıyorlardı.Tuz ise bunların başında geliyordu.Sırplar Bosna'yı ele geçirmek için ,her yolu deniyordu.Ufak çaplı çatışmalar bile yaşanmıştı.
Güneş dağların ardından kendini gösterdiğinde Adin toplantı için hazırlanma vaktinin geldiğini anlayıp , sessizce içeri süzüldü.Kimseye görünmeden bir an önce çıkması gerekiyordu.Bu güne kadar herşeyi gizli yürütmüş , her seferinde başka bahane uydurmuştu.İnsanlar yaşanan sıkıntıların farkındaydı ama durumun ciddiyetini yeni yeni kavramaya başlamışlardı.
Düşünceler içinde hazırlanıp ,evden çıktı.Sokağın başına geldiğinde arkadaşlarını beklerken buldu.Bir baş selamı verip yola koyuldu.Kimse konuşmasa da hepsinin gözlerinde aynı ifade vardı.
Leyla kapı sesini duyunca yatağından kalktı. Oğlunun odasını boş görünce sabahın erken saatinde nereye gitmiş olabileceğini merak etsede üstünde durmadı. Bugün ev yerleştireceklerdi ve ayak altında dolaşmaması gerekiyordu .Hâttâ son günlerde ki asabi davranışları aklına gelince bugün erken gittiği iyi bile olmuştu.
Hızlıca hazırlanıp evden çıktı . Eve geldiğinde Hana ve Amine 'yi kendini beklerken buldu.''Çok beklemediniz değil mi?''
Amine kafasını sallayıp ''bizde şimdi geldik.''
Leyla kapıyı açınca birlikte içeri geçtiler.Mobilyalar kurulmadan önce temizliği yapmış olsalar da bugün yinede çok işleri vardı. Çeyiz yapmayı düşünmedikleri için , herkes aldığını öylece getirip eve bırakmıştı. Adin 'de bir kaç gün önce kendi kıyafetlerini ve Hana 'nın kıyafetlerini arabayla getirmiş gelişigüzel bırakmıştı.
Hafta sonuna düğün olacağı için bugün evi bitirmeleri gerekiyordu. Hana yatak odasına, annesi mutfağa, Leyla ise salona geçmişti.
Hana önce kıyafetlerden başlamaya karar verdi.Kapıdan tarafa kurulan elbise dolabının bir tarafını Adin için,diğer tarafını da kendi için ayırdı. Aynı dolabın içine Adin 'le kendi kıyafetlerini yerleştirmek tuhaf gelsede ayrı bir mutlu hissediyordu kendini. Özenle astığı takımlar , tek tek katlayıp yerleştirdiği kazaklar hepsi Adin gibi kokuyordu.
Dolabın tam karşısına kurulan yatak ve yanında ki komodinlere iç çamaşırlarını yerleştirmiş , sağ tarafı kendine ayırmıştı. Adin 'le aynı yatağı paylaşmak....
Havlular ,çarşaflar derken herşeyi yerleştirmiş ,etrafta ki dağınıklık gitmişti.Güneş ışığı kesilmesin diye pencere önünü boş bırakmışlar , tuvalet masasını karşı duvara koymuşlardı.Hana tuvalet masasına yeni alınan makyaj malzemelerini de yerleştirdikten sonra geriye sadece çarşaf ve perde kalmıştı.
Beyaz çarşafını serip , kahverengi mobilyaya uygun olsun diye alınan kremrengi yatak örtüsünü serdi.Yine krem rengi olan perdeyi de taktıktan sonra , son olarak annesinin binbir emekle işlediği dantelleri serip işini bitirdi.Öğle saati olmuş karnı acıkmıştı.Mutfağa geçip , çay demlemeye karar verdi.Kendi evinde ilk defa çay demleyecekti ve ilk misafiri anneleriydi.
JE LEEST
MAVİ KELEBEKLER
Algemene fictieHollanda askerlerinin bir gecede kaderine terk ettiği, soy kırıma ugramış bir halk. Savaşın ortasın da, birbiri için atan, ayrı kalmış iki kalpti , onların ki. Aşk hiç bu kadar zor olmamıştı. Bir kadın hiç bu kadar yanmamıştı , ...
