Fanfiction Zmierzchu. Bella traci ukochanego, który jednak pozostawia coś po sobie. Pamiątkę w postaci dziecka, które Ona chce chronić przed Nim za wszelką cenę. Kiedy On niespodziewanie wraca i poznaje swoje dziecko, próbuje odzyskać zaufanie Isabe...
Obudziłam się dość wcześnie. Nessie jeszcze spała, więc zeszłam na dół sama. Usiadłam przy stole w kuchni i zaczęłam smarować bułkę dla siebie. Mama podała mi kubek z gorącą herbatą i usiadła naprzeciw mnie przyglądając mi się. Spojrzałam na nią z uśmiechem i zaczęłam przeżuwać bułkę. Reneè cały czas przyglądała mi się uważnie. Nie wytrzymałam i spytałam: - Coś się stało mamo? - Nie. Tylko mam do Ciebie prośbę Bello.- odpowiedziała patrząc mi w oczy. Zmarszczyłam brwi i połknęłam kęs bułki. - Jaką?- spytałam patrząc uważnie na moją matkę i nasłuchując, czy Renesmeè się nie obudziła. - Powiedz Renesmeè, że ma ojca. Pokaż jej jego zdjęcia. Mała musi wiedzieć, że Edward żyje i jest jej ojcem.- powiedziała wampirzyca wwiercając we mnie spojrzenie swoich złotych oczu. Pokiwałam głową i dojadłam bułkę. Chwilę później z góry dało się słyszeć ciche łkanie mojej córeczki. Wstałam i poszłam do jej pokoju. Zabrałam dziewczynkę na śniadanie i nakarmiłam ją. Mama zaczęła sprzątać po śniadaniu, a ja położyłam Renesmeè na dywanie w salonie i rozsypałam jej klocki. W czasie, kiedy Ness zaczęła się bawić, ja pobiegłam na strych i wyjęłam album ze zdjęciami moimi i Edwarda. Zbiegłam do salonu i usiadłam na dywanie obok mojej córki. Ness zainteresowana albumem, który obracałam w dłoniach spojrzała na mnie ciekawie i spytała: - Cio tam maś mamusiu?- uśmiechnęłam się do niej i powiedziałam: - Chodź, pokażę Ci.- mała usiadła mi na kolanach i czekała z niecierpliwością. Otworzyłam album. Na pierwszej stronie było zdjęcie, które zrobiła nam Alice na początku naszej znajomości. Fotografia przedstawiała mnie i Edwarda, który obejmował mnie i tulił do siebie. Pamiętałam to. Było nam wtedy tak dobrze.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Po moim policzku spłynęła jedna łza. Pogładziłam fotografię palcem i otarłam kolejną łzę. Renesmeè spojrzała na mnie i wskazując na zdjęcie powiedziała: - Mamusia.- uśmiechnęłam się do niej i powiedziałam: - Ness, ten pan, którego widzisz na zdjęciu to Twój tatuś kochanie. - Tatuś? A dzie on telaś jeśt?- zadała pytanie, na które nie potrafiłam jej odpowiedzieć. Łzy zaczęły spływać po moich policzkach. Już ich nie hamowałam. Nie było sensu. - Nie wiem gdzie on teraz jest Nessie. Nie mam pojęcia. Wyjechał zanim pojawiłaś się na świecie. Nie wiedział, że się pojawisz.- pogładziłam kciukiem fotografię i spojrzałam na moje dziecko. - Tęśkniś za tatusiem mamo?- spytała Renesmeè wtulając się we mnie. Przytuliłam ją do siebie i cicho powiedziałam: - Tak, tęsknię.- po chwili dodałam nieco głośniej: - On kiedyś wróci, wiesz kruszynko? - Tak? Wlóci?- pokiwałam głową i powiedziałam: - Wróci.- przytuliłam dziewczynkę do siebie i zamknęłam album. Renesmeè wtuliła się we mnie i powiedziała: - Chcę go poźnać. - Poznasz go skarbie, napewno. Kiedyś go poznasz. Tuliłam ją do siebie mocno i powoli się uspokajałam. Zadzwonił mój telefon. Wstałam i odebrałam nie patrząc na wyświetlacz. - Halo? - Bella?- usłyszałam w słuchawce Jego głos i spanikowana jak najszybciej się rozłączyłam. Popatrzyłam na ekran mojej komórki i zaczęłam się zastanawiać, po co Edward do mnie dzwonił. Miałam ochotę oddzwonić, ale numer był prywatny. Postanowiłam nie zawracać sobie tym głowy. Wróciłam na dywan i zaczęłam bawić się z moją córeczką.
