stranger of book ➼ yoongi

02

Bayan Sang, yapabildiği en güzel çöreklerini pişirmişti.

Meyve resim işlemeli fırın eldivenini takarken bunun hediye olduğunu hatırlamasıyla tebessümü yüzünden eksik etmedi.

Eşinden en dürüst ve açık sözlü bir hediye olduğunu defalarca hatırlayan Bayan Sang, bu düşünceleri bir kenara atarak fırından çöreklerini çıkarıp tezgaha yerleştirdi.

Şimdiden, o sıcaklık eşliğinde yayılan elma kokusu bütün mutfağı kaplamıştı.

Bayan Sang sıcak çörekleri krem bir tabağa doldurup içeri geçti.

Bayan Sang'ın yemek yapma aşkı, aşçılığından geliyordu.

İnsanları yaptığı yemeklerle büyülemek onu fazlasıyla mutlu ediyordu.

O, yemek yapmak için yaratılmıştı.

(,)

Bu gereksiz karaktere bile kafa yorup ona güzel bir hayat, güzel bir meslek ve güzel bir enerji verdin.

Melek gibi görünen Bayan Sang, tamamiyle bir şeytan.

O da beni aşağılayıp dışlıyor. Mutlu musun sevgili yazarım?

.

Kapüşonumu başımdan indirip, o bankta otururken her zaman tepede duran Güneşe baktım.

Kitap gereği, bu zaman diliminde tıkılıp kalmış olmak, sürekli aynı şeyleri yaşamak sinirimi elbette ki bozuyordu.

Ama, dayanmak zorundaydım. Bu bütün kitap karakterleri için geçerli bir kuraldı.

Bana soğuk karakter tarzı yaşamını veren yazarımın, bir sebebi olduğuna her zaman inanmıştım.

Tabii bu inanış 1 yıl önceydi.

Lakin, o da bir şeyi unutmamıştı; kalbimin önyargılara kapalı olduğunu yazdığından beri kalbimin 'Önyargı' kutusunun ağzı kapalı duruyordu.

Benim hakkında yazılanlar yok olmadığı sürece ben iyi olacaktım...

.

Kapüşonumu tekrar başıma geçirdiğim zaman defterin açılma sarsıntısıyla ne yapacağımı bilememiştim.

Benim hikâyemi devam mı ettirecekti?

Kendimin kim olduğunu öğrenme hakkı mı tanınıyordu?

Yazarım, beni unutmamış mıydı? Beni duymuş muydu?

Bu karmaşık düşünceler arasında kendi sayfamın açılmasını beklerken hayallerim her zamanki gibi; hüsranla sonuçlanmıştı.

O, sadece bir sayfa koparmak için defterini açtı... Göz açıp kapayıncaya kadar yırtıp defteri kapattı.

Ve beni gene yalnız bıraktı. Yükselen aşağılayıcı kahkahalar ile... yalnız bıraktı...