The story about us #herschreven

Hoofdstuk 31

(Verbeterd)

{Levi}

Ik opende langzaam mijn ogen. Wat ik beter niet had kunnen doen. Het felle licht scheen de kamer binnen. Ho, wacht, dé kamer? Dit is niet mijn kamer, toch? Waar ben ik in godsnaam? Ik open voor de tweede keer mijn ogen. Mijn ogen waren het licht zo langzamerhand wel gewend dus dat ging verassend goed. Ik keek rond en kwam tot de conclusie dat ik bij Alison in was. Een hele zorg minder. Ben ik hier in slaap gevallen of zo? Ik gooide de dekens van mij af. Ik was naakt. Ik keek naast me. Alison lag nog vredig te slapen, wel net als ik, naakt.

Verdorie! Dit had niet mogen gebeuren. Verdomme. Wat ben ik voor een afschuwelijk persoon. Het is nog geen dag uit met mijn vriendin en ik ga nu al vreemd. Ik haal gefrustreerd een hand door mijn haar. Ik laat me van het zachte bed afglijden en trek mijn onderbroek aan die een paar meter van het bed verwijderd ligt. Ik spring in mijn spijkerbroek en mijn t-shirt volgt.

Ik wil net Alisons kamer verlaten, maar Alison wordt wakker, dat kan er natuurlijk ook nog wel bij. Ze kijkt me raar aan.

'Wat ga je doen?' vraagt ze.

'Ik ga', antwoord ik zo kortaf mogelijk.

Ze kijkt me met grote vragende ogen aan en gaat rechtop zitten. 'Ho wacht, waarom ga je nu al? Blijf bij me. Ik heb een kater en heb je hulp nodig', antwoordt ze zielig.

'Dit had niet mogen gebeuren', sis ik.

'Jij wilde het toch ook. Jij begon me te zoenen, dit keer. Niet mijn schuld!'

'Dat hoef je er niet in te wrijven', kaats ik terug.

'Wacht! Blijf. We kunnen dit oplossen. Dus doe niet zo dom en kom hier, we praten erover', antwoordt ze quasi streng.

Een zucht verlaat mijn lippen. 'Oké, jij je zin', antwoord ik met tegenzin en plof naast haar neer.

'Wat betekent het, de seks? Echt of was het gewoon voor de leuk?' vraagt ze me.

Tja, wat was het? Moet ik het haar nu eerlijk gaan vertellen? Ach ja, wat heb ik te verliezen.

'Oké, Alison, ik moet je wat zeggen. Ik denk dat ik misschien gevoelens voor je heb, maar ik weet het nog lang niet zeker', gooi ik eruit.

Ze kijkt me vol ongeloof aan. 'Dat is een grap.'

'Nee, ik ben bloedserieus.'

'Echt?'

Ik knik. 'Ja, ik meen het Alison.'

Als antwoordt kust ze me. Ik kus haar terug. Vlinders razen door mijn lichaam. Ik heb blijkbaar mijn gevoelens nooit voor Alison kwijtgeraakt. Eva zorgde er alleen voor dat mijn verdriet werd weggenomen. Ik hou van Eva, maar mijn gevoelens voor Alison zijn sterker, denk ik.

'We zijn weer herenigd, we zijn weer samen zoals een paar jaar geleden', mompelt ze tegen mijn lippen aan.

Ik knik en geef haar een tedere kus op haar lippen.

'Ja, we zijn weer herenigd', herhaal ik haar woorden. Meer als bevestiging voor mijzelf, dan voor haar.

Ze zoent me en trekt me onder de dekens. Al twijfel ik of dit wel de goede keus is, maar lang kan ik er niet over nadenken.

{Eva}

Een paar weken zijn verstreken. Ik heb de knop omgezet. Ik heb Levi compleet genegeerd, maar dan ook echt genegeerd. Ik heb mijn emoties voor hém uitgeschakeld, in hoeverre dat mogelijk is. Levi laat me koud. Met wat hulp van Celine en Austin is het me gelukt. Nu zit ik vast geketend aan mijn bureau. Ik moet leren voor mijn examens. Die komen nu wel heel dichtbij, al vind ik het moeilijk om me op de stof te concentreren. Het begint al te kriebelen als ik er goed over na denk. Het is gewoon beangstigend. De aankomende vier weken gaan heel zwaar worden. In die komende weken, krijgen we examens en uiteindelijk ook herexamens. Dat worden weken waarop ik hoop op heel veel geluk, steun en liefde.