The story about us #herschreven

Hoofdstuk 23

(Verbeterd)

*Dit hoofdstuk is anders dan de andere. Grotendeels van dit hoofdstuk is als een soort dagboek. Je leest het wel. Ook wordt er veel tijd overgeslagen. Anders word het hoofdstuk veel te saai. Ik hoop dat jullie het wel leuk vinden.
Enjoy!*

{Eva}

Ik heb het een tijdje laten verwerken in mijn hoofd. Eerlijk gezegd twijfel ik enorm. Zal Levi het fijn vinden of zou zijn eerste reactie fout zijn?

Werkelijk waar, ik heb geen idee...

Een week later. Ik heb besloten het te doen. Ik wil gewoon dat Levi zijn vader weer ziet. Ik hoop dat ik daar achter kan komen. Ik heb daar onder andere zijn moeder voor nodig. Ik weet niet of Levi het fijn gaat vinden, maar ik wil het bijhouden. Als ik iets nieuws heb, dat ik het dan opschrijf, zodat Levi het later allemaal kan terug lezen.

Ik zoek door mijn laatjes heen en vind algauw een mooi leeg schriftje. Hier ga ik alles in opschrijven wat ik heb meegemaakt heb, tijdens deze ingewikkelde zoektocht naar Levi's vader.

Ik sla een bladzijde over en begin te schrijven. Ik probeer netjes te schrijven.

Day 1:
Ik heb besloten om jou vader te gaan zoeken. Ik ga alles op alles zetten om hem te kunnen vinden! Ik ga hierin allemaal dingen in vertellen. Onder andere ook mijn gevoelens. Hoe ik me voel vind ik aardig belangrijk, zodat jij alles kan lezen als dit onderzoek klaar is. Ik wil dat je weer contact kan krijgen met je vader. Je hebt zijn aanwezigheid zolang moeten missen. Als dit onderzoek klaar is geef ik jou dít.
Ik schrijf je snel als ik meer weet. Oh ja, vergeten te zeggen, maar ik geef de hoofdstukken aan met dagen. Het is niet dat ik op dag twee iets nieuws ontdekte, maar meer zodat het een soort van hoofdstuk aangeeft!
Liefs,
Eva

Day 2:
Vandaag ben ik opzoek gegaan ik telefoonboeken en dat soort dingen, maar heb helaas zonder resultaat iets gevonden. Het is lastig, concludeer ik, maar ik geef niet op. Ik hoop dat ik snel iets kan vinden. Misschien moet ik je moeder maar om antwoorden vragen. Ik zal hopelijk snel meer vinden!
Liefs,
Eva

Day 3:
Ik heb eindeloos zitten te denken. Ik heb geen flauw idee waar je vader zou zijn. Misschien gewoon het zelfde adres al zijn hele leven, of misschien wel het buitenland? Zou ik Celine om hulp vragen? Mijn ouders? Ik heb echt geen idee? Loopt mijn plannetje dan nu al de mist in?
Ik hoop je snel weer te kunnen schrijven met wel goede informatie!
Liefs,
Eva

Day 4:
Het spijt me. Ik ben radeloos. Ik heb geen idee. Ik ben bang. Bang dat jij het niet leuk gaat vinden. Moet ik stoppen? Dat dit onderzoek nooit plaats heeft gevonden, maar nee, dat kan ik niet doen. Er zal dan heel lang een naar gevoel aan me knagen, gewoon omdat ik de zoektocht niet af heb gemaakt. Misschien komt het wel door mijn onzekerheid, dat ik bang ben dat ik mezelf en lafaard vindt als ik de zoektocht nu al opgeef. Ik voel me op dit moment erg down. Kon ik maar iets goeds vinden.
Ik zal je snel verder schrijven. Natuurlijk in de hoop met goed nieuws.
Echt sorry, dit stukje lijkt wel van een depressief iemand.
Liefs,
Eva

Day 5:
Vandaag heb ik eindelijk beter nieuws! Ik heb het overwogen. Ik ben langs je moeder gegaan. Eerst wilde ze niets aan me kwijt. Ze klapte zowat dicht. Ze vond dat dat familie geheimen waren, iets dat mij niet aanging, maar toen ik het verhaal deed over dat ik dacht dat jij je vader heel erg miste knapte er iets in haar. Ze vertelde me wat informatie en heeft besloten open kaart met me te spelen. Waar ik enorm blij mee ben. Ze vertelde me dat ze niet precies weet waar hij naartoe ging, maar ze had nog wel twee telefoonnummers. Ik wil snel die nummers proberen, in de hoop meer antwoorden te vinden. Ik vind je moeder echt tof. Ze vertelde me dat ze stil tegen je zal zijn! Ik kan je dus verassen. Helaas duurt dat nog wel even voordat we hem hebben gevonden.
Ik schrijf je snel weer met hopelijk weer goed nieuws.
Tot snel!
Liefs,
Eva