Monetenegro Heirs 5: You Never Knew It Was You (2nd Generation) ✔

Chapter Nineteen 👑

  Choose

    

Hinila ko ang kumot at itinabing sa katawan niya. I kissed her temple and touch her hair. Mahimbing ang pagkakatulog niya. I sigh and get off from the bed. I still had this fear that she might leave me anytime. It's already midnight and I tried to sleep but I can't after what happened this afternoon pakiramdam ko anumang oras ay iiwanan nalang niya ako bigla. Hindi nga ako nagkamali sa kutob ko. I know Rewane very well. Alam kung hindi maiiwasang pumasok sa utak niya na mag-alinlangan sa nararamdaman ko. Sa tuwing naglalambing ako and she will just give me a cold treatment. Kumikirot na ng husto ang dibdib ko.

    
Lumabas ako ng kwarto namin. I need fresh air to calm my senses. Naglakad ako patungong terrace and I saw Hera standing at the middle of the terrace. She looked back when she feel my presence. I sigh and walk towards her direction. Tumabi ako sa kanya at tinignan ang madilim na kalangitan.

   " You're still awake?" malumanay na tanong ko. She just nod.

    " Aeness, bakit?" she asked painfully. I take a deep breath and I close my eyes for a while.
This conversation again. I'm tired explaining things kaya hindi nalang ako kumibo.

   " Narinig ko ang pag uusap niyo kanina." panimula niya and she look at my direction while I still remain where I'm looking at.  " Bakit ganun? Bakit siya nagawa mong pigilan? At kaya mong talikuran ang lahat para sa kanya? Pero noong mga panahon na ako ang umalis, Aeness bakit hindi mo manlang nagawa ang mga bagay na ginagawa mo ngayon?"

  Every words she said I can feel her pain. Alam kung may kasalan ako kaya siya nasasaktan ngayon. Because my love for her before isn't enough to fight her for.

   " I'm sorry." sincere na saad ko. That's all I can say to her right now. She is still my bestfriend bago kami nagkaroon ng relasyon.. Sabay kaming lumaki at nagkamalay. Kaya hindi ganoon kadaling kalimutan siya. Yes, I love Hera. But my love for her isn't how a man loves his woman. But a brother who loves his sister. A friend who care for his bestfriend.

   " Alam mo bang naisip kung  magalit sa mga magulang ko ng dahil sa nangyayari ngayon. Kung sana hindi ka nila binigyan ng ganoong pagsubok. Ako na sana ang kasama mo. I want to blaim them for everything. "

   I sigh and face her when I heard her sob. I saw her tears fall into her cheeks while she's facing me.

   " Hera. Walang kasalanan ang mga magulang mo. Ako. Ako ay may kasalanan. Kasi hindi sapat ang pagmamahal ko noon para ipaglaban ka. Your parents just wanted to test my love for you and I failed. I failed when I let you go. And I'm sorry." 

    That's true. Ang tungkol sa pag alis ni Hera noon para sa career niya ay planado lahat ng mga magulang niya. Hera knew there plan at wala akong kaalam alam doon. They just want to test me. Kung hanggang saan ba ang kaya kung gawin para sa anak nila. Kung kaya ko bang isuko ang lahat at kung kaya ko bang pigilan siya sa pag alis niya. And I failed. Kasi hinayaan ko siya. Hinayaan ko siyang umalis dahil mas pinili ko ang magiging katayuan ko sa palasyo keysa sa kanya.

   " Pinagsisihan mo ba ang ginawa mong desisyon noon, Aeness? Please, answer me. Pinagsisihan mo ba iyon?"

  I closed my eyes. I know I would hurt her. Pero hindi talaga maiiwasan ang bagay na iyon. Kahit ayoko man siyang saktan. Alam kung nasasaktan ko na siya mula pa noon.

    " Hindi." direktang saad ko. Tears fall into her cheeks. So many tears that almost tore my heart. Because I'm hurting my own bestfriend right now.
   

   " I know." naiiyak na ani nito. And she wipe her tears but it still useless dahil wala pa ding tigil sa pagpatak ang mga luha sa mga mata niya. " Kasi kung hindi dahil sa naging desisyon mo noon, you wouldn't meet her."