Monetenegro Heirs 5: You Never Knew It Was You (2nd Generation) ✔

Chapter Sixteen 👑

  Know

Nagpakawala ako ng malalim na buntong hininga at tinignan ko ang sarili ko sa salamin. Why do I felt threatened dahil lang sa babaeng iyon? I don't even know kung kaano-ano siya ni Aeness pero bakit ganito nalang ang kaba sa dibdib ko? I must be happy dahil ikakasal naman kami pero bakit ganito? Bakit kinakabahan ako? Bakit pakiramdam ko mawawala si Aeness sa akin. Oh come on, bakit ba iniisip ko iyon? Hindi ko alam. I guess, kaya lang ako ganito kasi iba ang mga kislap ng mata ni Aeness noong makita niya ang babaeng iyon.

Ipinilig ko ang ulo ko. I must erase that thought. Hindi ko dapat iniisip ang bagay na iyon.

I sigh again and for the last time I have a glimpse of my face on a mirror before I go out to the door.

Bumaba na ako patungong dining area kung saan kami mag-aagahan. And seriously, bakit ba hanggang ngayon may bumabagabag pa rin sa akin.

I tried to smile when I got at the dining area and it soon vanished when I saw the girl who I saw on the day where Aeness proposed to me, she's sitting at the other side of the table near beside Aeness and they are both laughing. Jealousy crept inside my chest. Gosh, Pakiramdam ko out of place ako dito. Pakiramdam ko hindi ako nabibilang dito. I felt unwanted.

" Wane, hija. Nandito ka na pala. Come and sit. Ikaw nalang ang hinihintay namin." nakangiting saad sa akin ng Mama ni Aeness.

Ngumiti naman ako at naglakad patungo sa kanila. Imbis na magtungo ako sa katabing upuan ni Aeness at doon maupo ay hindi ko ginawa. Instead tumabi ako kay Hadley kung saan nakaupo ang asawa nito na mukhang hindi pa dumadating dito.

Bahagyang ngumiti pa ito sa akin and I smiled at her too. Umayos naman ako ng upo at tinignan ko ang plate na may lamang pagkain sa harap ko. I sigh. One of the Rule in this palace ay kung ano lang ang nakahain sa pinggan mo dapat iyon lang ang kakainin mo. Pero nagugutom na ako. Gusto kung kumain ng marami.

" Wane." nag angat naman ako ng tingin ng tinawag ako ni Aeness. Nakakunot ang noo nito habang nakatingin sa akin. " Why are you sitting at my brother's chair??"

Napatingin naman ako sa lahat ng tao sa hapagkainan at lahat sila nakatingin sa akin na mukhang hinihintay ang isasagot ko. Napalunok ako.

" Ahmmm.., na-nagugutom na kasi ako." sagot ko na mas lalong ikinunot ng noo niya.

" Transfer." maikli ngunit mariing utos niya. Bakas ang pagbabanta sa boses nito. Pero hindi ko pinakita na natatakot ako. Umiling lang ako sa kanya.

" Ahmm, hindi na. Dito nalang ako. Napapagod na akong tumayo. Gutom na talaga ako."

Kinuha ko pa iyong kutsara at tinidor sa tabi ng plato ko at kumuha ako ng pagkain sa pinggan ko at nagsimulang kumain.

" Ahmm, Princess Hadley, nasaan pala si Prince Airo?" tanong ko kay Hadley just to lessen the ackwardness I felt in this dining area.

"Nandoon pa sa labas may kinakausap na mga tauhan. Pero susunod din iyon dito." Tumango naman ako sa sinabi niya and he smiled at me in returned.

" Hadley, can we exchange sit? I want to SIT beside my WIFE because I am her HUSBAND."

Pakiramdam ko nanayo lahat ng balahibo ko sa katawan lalo na't pinagdidiinan niya ang bawat salitang sinasabi niya. I didn't do anything wrong.

" Of course, your highness." nakangiting sagot ni Hadley dito.

Gusto ko sana siyang pigilan ng tumayo siya mula sa pagkakaupo pero pinigilan ko ang sarili ko. I sigh when she and Aeness exchange their seats.

I swallowed hard when Aeness moved an inch towards my ears. And then he wrispered something that makes my heart throbbed in fear.