Monetenegro Heirs 5: You Never Knew It Was You (2nd Generation) ✔

Chapter Eighteen 👑

Enough

"Wane, anong gusto mong motif sa kasal natin? Isang buwan nalang at ikakasal na tayo but you're still rejecting my questions about the wedding. Feeling ko tuloy ayaw mo ng magpakasal sa akin."

Nakunot ang noo nito habang nakatingin sa akin. Tumigil naman ako sa pagsuklay ng buhok ko at humarap sa kanya habang nakaupo siya sa kama namin.

" I just want a simple church wedding, Aeness." maikling sagot ko at bumalik na ulit sa pagsusuklay ng buhok ko.

I saw him at the mirror when he stand up and walk towards my direction. Tumayo siya sa likod ko at pareho kaming nakatingin sa repleksyon namin sa salamin. Hanggang sa naramdaman ko ang paghaplos niya sa magkabilang balikat ko.

" You're beautiful at your own good, Wane." nakangiting saad nito. He lean at my shoulder while looking at me in the mirror. " I can't wait to see you walk in the aisle. I love you, Mrs. Skwelins. Still smitten."

And then he kissed my bare shoulder. Mariing napapikit naman ako. Siguro kung iba lang ang sitwasyon namin ngayon, kikiligin na ako sa sinabi niya. Magdidiwang na naman ang puso ko sa sobrang galak. Pero hindi, mas lalo lang nadagdagan ang inis ko sa kanya. I know I should trust him. Pero hindi ko pa din talaga mapigilang magalit at magselos sa kanila. Alam kung mahal ako ni Aeness, no doubt about that. Pero ang tanong, ako lang ba?? Sino ang mas nakakalamang sa aming dalawa?

Natigilan lang kami ng makarinig kami ng katok mula sa pinto. I heard Aeness sigh at naglakad siya patungong pintuan upang buksan iyon.

Isa sa mga royal guards ang nabungaran namin.

Agad na yumuko naman ito upang magbigay respeto kay Aeness.

" I'm sorry to disturb you, your highness but your father wants to see you." magalang na saad nito.

" Thank you, Julio. Pupunta na ako." sagot dito ni Aeness.

Yumukod ang royal guard na si Julio at nagpaalam na bago tuluyang umalis. Isinara naman ni Aeness ang pinto at agad na lumapit sa kinaroroonan ko.

" I'll have to go, Wane. Mag usap nalang tayo ulit mamaya pagkatapos ng pagtuturo ni Ms. Carrie sayo."

Tumango lang ako bilang sagot. He kissed me on my forehead before he went out to the room. Binilisan ko nalang ang pag aayos at tuluyan na ding lumabas ng kwarto.

Another meeting with Ms. Carrie. And I know this day would never end without me receiving downfall words came from them. Minsan iniisip ko gusto ko ng sumuko but there still a part of me still holding back, at iyon ay ang pagmamahal ko kay Aeness. Sa tanang buhay ko, hindi pa ako tuluyang nagalit ng husto kaya as much as possible I want to hold back my irritation and my anger towards them.

" You're still here?"

Napatigil naman ako sa paglalakad ng marinig ang boses na iyon. Napalingon ako sa likuran ko and I saw Hera standing infront of the library door na mukhang kalalabas lang nito mula doon. Anger fill inside my chest when I saw her. Alam niyang asawa ko si Aeness at hindi pa din siya tumitigil sa paghahabol dito.

I'm tired of being too quite. Hindi ako pinalaki ng magulang ko na maging isang mataray at walang modo na babae. Pero punong-puno na talaga ako! I already had enough para magbait-bait pa sa harap nila.

"Ikaw? Bakit ka pa din nandito?" I tried to not to sound too offended to her. At mukhang nabigla siya sa naging tanong ko dahil nanlaki ang mata nito.

" You know the reason why I am here, Wane!" mataray na saad nito. Umangat naman ang gilid ng labi ko.

" What reason? To have Aeness back? Alam mong may asawa na iyong tao, Hera at pinipilit mo pa ding isiksik ang sarili mo sa kanya? Anong tawag doon? Desperada?" hindi ko na napigilan at tumaas na boses ko habang sinasabi iyon sa kanya.