Monetenegro Heirs 5: You Never Knew It Was You (2nd Generation) ✔

Chapter Eleven 👑

Afraid

" I love you." ani ni Aeness habang hinahaplos ang buhok ko. Hindi ko alam kung saang resort ako dinala ng lalaking ito. Ang sabi niya sa akin mag uusap kami pero hindi naman nangyari... Instead, ito ang naging usapan naming dalawa. I pouted after hearing those things again. Hindi sa nagrereklamo akong marinig ang mga salitang iyon. Paulit-ulit nalang kasi.

" I know. I know. Ilang ulit mo na kayang sinasabi iyon." saad ko sa kanya. And I hide my smile when he pouted. His so cute that I want to pinched his cheeks. Na ginawa ko din. I don't know what happening on me this past days may kakaiba na akong nararamdaman na hindi ko maintindihan.

" Say it back." he command. Natawa nalang ako. Simula ng malaman niyang mahal ko siya ay pinapaulit na niya sa akin ang bagay na iyon. Ni hindi ko na nga mabilang kung ilang ulit ko ng sinabi iyon sa kanya dahil request siya ng request.

" Aeness naman, paulit ulit nalang tayo dito eh."

" Ganun? Siguro hindi mo talaga ako ma--------"

" I love you too!" putol ko agad sa sasabihin niya. Ayan na naman magtatampo na naman at kung ano na namang kadramahan ang sasabihin niya.

I saw him smile and he wrapped his arms again tightly on me. I felt safe and comfortable with him. Pakiramdam ko kaming dalawa lang talaga ang tao sa mundo at wala ng iba tuwing nakakasama ko siya.

" I love you." nakangiting ani nito. Nagpakawala ako ng malalim na buntong hininga.

" I love you too."

" I love you."

" I love you too."

" I love y------"

Before he could finish his words I lean forward and claim his lips. Halatang nagulat pa ito sa ginawa ko pero hindi din naman nagtagal ay gumaganti na siya sa bawat halik ko. Mariing napapikit ako and feel his kisses on my lips. Nakakawala sa sarili. Pakiramdam ko nilipad ang katinuan ko sa kawalan.

" That's enough, Aeness." Hindi ko na napigilang matawa. " Nagmumukha na tayong tangang dalawa."

He smiled at me and I felt his arms tightened around my waist at isinubsub niya ang mukha niya sa balikat ko. I closed my eyes and just feel the warmth of his body against mine.

"I'm still scared." mahinang bulong nito sa tenga ko at mas lalong humigpit ang pagkakayapos niya sa akin. " Scared that this might be just a dream. And when I woke up, everything would vanish."

Bakas na bakas ang takot sa boses niya. Napailing naman ako.

"Ouch!" impit na saad niya ng kinurot ko bigla ang pisngi niya ng pagkalakas lakas. Ngumiti lang ako.

" Nananaginip ka pa rin ba??"

Napangiti nalang ako ng umiling siya. Nang-gigigil na kinurot ko ang pisngi niya. Ewan ko basta't. Gustong-gusto kung kinukurot ang mukha niya. Nanggigigil ako. At minsan naiirita ako kapag di ko nasisilayan ang mukha niya.

" Explain." seryosong ani ko. Nagpakawala siya ng malalim na buntong hininga. I know he already knew what I mean.

Umayos ako ng upo sa kama at ganun din ang ginawa niya. He face me and he hold both of my hands.

" Paanong naging mag asawa tayo??" I asked firmly. He took a deep breath again.

" Remember those papers I let you signed before. Iyong tungkol sa titulo ng lupa."

Tumango naman ako. Of course, I remember those things. Hindi ko ngalang binasa at pinagtuunan ang mga papeles dahil panay ang pakikipag usap niya sa akin.