That boy || A.F.I ✔

47. Baby Irwin

POV. Rosa

Ik stop de sleutel in de deur en open hem. Ik stap naar binnen en laat mezelf op de bank neer ploffen.

''Ik heb dit huis gemist,'' mompel ik en sla een deken om me heen.

''Ook al hebben we het twee weken en waren we maar een week weg,'' grinnikt Ashton die naast me zit. Ik kijk hem aan.

''Waarom deed je dat nou eigenlijk? Toen tijdens het eten bij Nick,'' lach ik. Hij grijnst.

''Vond ik leuk,'' zegt hij simpel. Ik kijk hem met een facepalm aan.

''Vond ik leuk,'' zeg ik hem na.

''Hé. Zo klink ik helemaal niet!'' lacht hij. Ik grinnik.

''Echt wel,'' zeg ik en kus hem. Hij ontspant en kust me terug.

''I love you so freaking much,'' zeg ik tegen zijn lippen.

''Snap ik,'' zegt hij, ik trek terug.

''Snap ik,'' herhaal ik hem weer. Hij lacht.

''Ik houd van je, babygirl.''

~~~

Tijdsprong van 2 weken

POV. Rosa

Ik lach om een grap van Calum. De jongens en meiden zijn op bezoek bij ons. En om het huis te bekijken. Ik buig naar voren om mijn glas te pakken en ga weer zitten om de bank. Ik laat mijn glas vallen door een pijnlijke steek in mijn buik. Ashton schiet van de bank en gaat voor me zitten.

''Roos, wat is er? Buikpijn, hoofdpijn?'' vraagt hij bezorgd. Ik knijp mijn ogen samen.

''I-ik denk dat mijn vliezen zijn gebroken,'' zeg ik moeilijk.

''Wat? Volgende week ben je toch uitgerekend?'' vraagt Calum bezorgd. Een schreeuw verlaat mijn mond en ik knijp hard in Ashtons hand.

''Kom, dan gaan we naar het ziekenhuis,'' Ashton helpt me overeind en zet me in de auto. Met een snelle vaart rijden we naar het ziekenhuis. Ik blijf in de auto zitten en Ashton haalt snel een rolstoel. Ashton duwt me naar de receptie.

''Een dokter. Mijn vriendin gaat bevallen!'' roept hij in paniek. Een vrouw in een witte jas komt naar ons toe gerent.

''Volg mij,'' ik word naar een afgesloten kamer gebracht. Ik ga met moeite om het bed liggen.

''Ik ga nu je ontsluiting meten, rustig blijven,'' zegt ze rustig. Hoe kan ik weer rustig zijn als ik hier verga van de pijn? 

''Tien centimeter. Je mag persen,'' zegt ze en gaat goed zitten. Ik knijp hard in Ashtons hand als ik begin te persen. Het doet zo'n pijn.

''Ash, ik kan dit niet,'' zeg ik terwijl de tranen over mijn wangen stromen.

''Roosje, luister. Door zetten. Knijp zo hard als je kan in mijn hand. Het komt allemaal goed. Dadelijk als je het kindje in je armen hebt, ben je de pijn alweer vergeten.'' Ik slik en pers hard. 

''Ik zie het hoofdje.'' Ik schreeuw en zweet breekt uit op mijn hoofd. 

''Je doet het goed, Rosa,'' zegt Ashton. Ik slik en niet veel later hoor ik gehuil. De dokter heeft een klein kindje vast. Ashton knipt de navelstreng door. De dokter wikkelt de baby in een dekentje en overhandigt het aan mij.

''Het is een meisje,'' zegt ze. Tranen van geluk springen in mijn ogen. Ze open haar ogen en kijkt me diep in de ogen aan. Precies de zelfde kleur ogen als die van Ashton. Ashton glimlacht en aait het bolletje van de baby. Ik kijk in de betraande ogen van Ashton.