Η αγάπη δεν γνωρίζει από σύνορα #Wattys2016

Κεφάλαιο 10

Ναζλί

Όλο το πρωινό το πέρασα αγχωμένη.

Ώσπου έφτασε η ώρα για να αρχίσω να ετοιμάζομαι. Η Ντεφνέ μου πρότεινε να φορέσω κάποιο δικό της ρούχο, μα αρνήθηκα. Μου φαινόντουσαν τόσο γυμνά και πρόστυχα, ειδικά για μια βόλτα όπως αυτή που εμείς κανονίσαμε να πάμε... στην παραλία υποθέτω.

Έτσι, διάλεξα ένα φόρεμα από τα δικά μου. Λευκό, λιτό και σεμνό, αέρινο προς τα κάτω και έως το γόνατο με τιράντες και μαζεμένο, κλειστό μπούστο. Δεν βάφτηκα, άλλωστε δεν είναι και ιδιαίτερο ατού μου να βάζω κιλά μέικ απ και άλλα τέτοια στην επιδερμίδα μου. Φρόντισα και το μαλλί μου να παραμείνει φυσικό, χαλαρές μπούκλες όπου το απογευματινό αεράκι παρασέρνει μαζί του...

Οι θείοι μου αρκετά κατανοητικοί για τα δεδομένα δύο τούρκων γονιών, αλλά και θείων. Ίσως να έλεγα πως μου έδωσαν και την ευχή τους, μετά την μαρτυρία της Ντεφνέ για το που πραγματικά πηγαίνω. Κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό μόλις την άκουσα να λέει με ποιον έχω ραντεβού, ευτυχώς που ο Αλί ήταν στην πλατεία με τον Κερέμ και δεν άκουσαν τίποτα... συγκεκριμένα ο στρουμπουλός αδερφός μου ο οποίος θα τα μαρτυρούσε όλα στον μπαμπά μου χαρτί και καλαμάρι.

Έφτασα λίγα λεπτά ύστερα από ότι το ραντεβού μας ήταν προγραμματισμένο. Εκείνος άγγλος στην ώρα του να με περιμένει. Μόλις με είδε χαμογέλασε, δεν μπόρεσα να αντισταθώ και του χάρισα και εγώ το δικό μου.

Μιλήσαμε επί ώρες για τόσα πολλά θέματα, καθισμένοι στα βράχια αγναντεύοντας το ηλιοβασίλεμα. Άφησα για λίγο κάποιες ανασφάλειες μου στην άκρη και εξομολογήθηκα πράγματα τα οποία δεν έχω πει ούτε στην ίδια μου την μητέρα, άλλωστε εκείνη δε νομίζω να μπορούσε να με καταλάβει...

Το βλέμμα του τόσο προσηλωμένο στο να ακούει ότι του έλεγα...

Είπε πως κάποιος σίγουρα θα με ερωτευόταν με την πρώτη ματιά.

Το ελπίζω.

Δεν θέλω να παντρευτώ κάποιον από συνοικέσιο. Θέλω εγώ η ίδια να διαλέξω τον άνδρα της ζωής μου, να τον  αγαπώ και να με αγαπάει εξίσου. Να έχουμε κοινά όνειρα, προσδοκίες και όλα όσα χρειάζεται ένα ζευγάρι να συνυπάρξει. Η ιδέα του να μου γνωρίζει ο πατέρας μου κάποιον τον οποίο εκείνος θέλει δίπλα μου με θλίβει και με στεναχωρεί... αλλά ίσως θα έπρεπε να αρχίσω να συμβιβάζομαι με την ιδέα αυτή, διότι φαντάζει τόσο δύσκολο το να βρω κάποιον από μόνη μου.