The Twilight Saga Zonsondergang

20.

'Hij voelt hetzelfde als Rebecca.' Oh nee. Iedereen kijkt geschokt.
'Renesmee!' zegt Jacob. Ik kijk achter me en kan nog net iemand ontwijken. Emmet rent op de vampier af en dood hem.
'Ik heb thuis nog wat bloed van de vorige keer dat kan ik halen.' zegt Carlisle.
'Oké.' zeg ik.
'Neem Mark ook gelijk mee.' Mark springt op de rug van Carlisle en hij rent gelijk weg. Opeens voel ik hevige pijn en zak ik in elkaar. Ik begin te schreeuwen. Al na twee seconde stopt het weer en ik zie mijn moeder naast me en Jane voor me. De pijn kwam dus door Jane. Ik en mijn moeder rennen op haar af en samen doden we haar.
'Renesmee.' fluistert Jacob. Ik ren naar hem toe en hij zegt:
'Ik hou van je.'
'Weet ik. Ik hou van je.' Ik geef hem een zoen. Dan komt Carlisle aan rennen met het tegengif terwijl hij een aantal vampiers ontwijkt.
'Hier is het.' zegt Carlisle. Hij geeft het aan mij en rent dan naar Esme die tegen twee vampiers vecht. Ik giet het bloed in Jacobs mond maar sta daarna gelijk op omdat er een vampier aan komt. Ik ontwijk hem een paar keer maar dan pakt hij mijn armen en houd mijn hooft vast. Ik ben doods bang.
'R-Renesmeeee!' hoor ik Jacob nog stotteren. Dan voel ik opeens dat de vampier begint te trekken. Het doet vreselijk veel pijn. Ik gil het uit maar dan stopt het opeens. Ik kijk snel achter me en zie mijn vader. Samen doden we de vampier. Ik ren weer terug naar Jacob die zijn ogen dicht heeft. Ik hoop dat het tegengif werkt. Ik kan niet zonder hem. Ik voel een traan over mijn wang lopen. Opeens hoor ik Emmet heel hard gillen. Ik kijk rond. En ik zie Rozalie op de grond liggen. Zonder hoofd. Nee. Niet Rosalie! Nee! Ik begin harder te huilen. Dan zie ik ook dat een van de wolven geplet wordt. Ik zie niet wie het is maar ik begin nog harder te huilen.
'Renesmee breng Jacob hier weg.' hoor ik mijn vader zeggen terwijl hij met mijn moeder tegen een vampier vecht. Zij hebben Jacob en mij de hele tijd beschermt.
'Oké.' zeg ik. Ik til Jacob op. Ik kijk nog een keer om en zie dat Emmet heel erg tekeer gaat tegen de vampiers maar daardoor ziet hij niet dat Marcus hem van achter wil aanvallen.
'Emmet!' roep ik. Mijn vader rent naar hem toe maar het is te laat. De vampier heeft nu Emmet's hoofd in zijn handen. Ik draai me om en ren weg. De tranen blijven maar komen. 'W-wat is e-er gebeurd?' vraagt Jacob en hij kijkt me aan. Ik leg mijn hand op zijn wang en laat hem zien hoe Rosalie en Emmet gedood zijn. Jacob zegt niets. Hij kijkt me alleen maar aan. Ondertussen zijn we bij mijn huis aan gekomen. Ik ren naar binnen en leg Jacob op de bank neer. Hij heeft zijn ogen nu dicht. Ik ga naast hem zitten. Ik huil nog steeds.
'Ga niet dood. Alsjeblieft. Ik hou van je.' zeg ik huilend.
'R-Renesmee.'
'Jake! Je leeft!' schreeuw ik bijna. Ik knuffel hem.
'Jij ook gelukkig maar hoe is het gevecht afgelopen?' zegt hij. Je ziet dat hij moeite me doen om te praten. Hij heeft inmiddels zijn ogen open.
'Het is helaas nog niet afgelopen.' Als ik weer terug denk aan het gevecht stromen de tranen weer over mijn wangen.
'Renesmee rustig maar ik ben bij je.'