GÖKKUŞAĞI

Gökkuşağı -31-

Calvin Harris & Rihanna - This Is What You Came For

İyi okumalar...

"Ne?!"

Parmaklarımla kulaklarımı tıkarken yüzümü ister istemez ekşitmiştim. Alkım'a dönüp onun bu cırlamalar karşısında ne tepki verdiğine baktım. Oldukça düz bir surat ifadesiyle, arkasına yaslanmış bir şekilde duruyordu. Bu rahatlığı sinirime dokunurken parmaklarımı kulaklarımdan çekip korkuyla Gökçe, Yasin ve Bora'nın suratına baktım.

Onlara evlilik kararımızdan bahsetmiştik.

"Yüzük? Hani yüzük?"

Gökçe'nin bir anda bana doğru atılıp elimi kapmasıyla yüzüğün olmadığını görmesi aynı zamanda olmuştu. Cevap vermeme gerek kalmadığı için sessizliğimi sürdürdüm. Gökçe, parmaklarımda gizli bir yüzük var mı diye inceledikten sonra yüzüme bakmıştı. "E hani? Yüzük yok mu?"

"Anlık gelişen bir şeydi, yüzükle teklif edemedim o yüzden."

"Anlık gelişen bir şey miydi? İleride çocuklarına anlatırken de böyle mi diyeceksin?" Yasin de yüzük olmamasına oldukça bozulmuş görünüyordu. Alkım, omuzlarını silkti. "Elbette bir yüzük olacak."

"Tüm bunlar ne zaman oldu?"

Nihayet yüzük konusunu dağıtan Bora'ya teşekkür edercesine baktım. Evlilik kararımızı aileme açıkladıktan ve onların onayını aldıktan sonra direkt arkadaşlarımıza haber vermek istemiştik. Bu yüzden Bora, Gökçe ve Yasin'i bir yere çağırmıştık. Aslında amacımız biraz da Gökçe ve Yasin'in arasındaki buzları kırmaktı ancak ikisi de birbirlerine bakmakta çekiniyorlardı.

"Hastanede yaptım teklifi." 

"Aslında düşününce çok romantik." dedi Gökçe gülümseyerek. Yasin, nihayet ona göz ucuyla baktığında Gökçe, bakıldığını hissediyor gibiydi. "Neresi romantik? Neredeyse ölüyordu arkadaşım."

Gökçe, bakışlarını Yasin'e çevirdi. "İşte o yüzden romantik ya. Ölümden döndükten, o korkuyla yüzleştikten sonra yapmak istediği ilk şey Hira'yla evlenmek. Tabii sen ne anlarsın?"

Bora, ikisine baktıktan sonra gözlerini devirip bize döndü. Onun aşktan tiksinen bu tavırlarına gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırmam gerekmişti. "Ne zaman evleniyorsunuz?"

"Hemen." dedi Alkım. Neden bu kadar acele ettiğini bilen tek insan olduğum için bir kez daha şükrettim. Birbirimize hislerimizi açtığımızdan beri Alkım, dibimden ayrılmıyordu. Her yakınlaşmamızın ardından evlenmeyi dört gözle beklediğini belirtmekten çekinmiyor, o zaman geldiğinde hiçbir şekilde kurtuluşum olmayacağını vurguluyordu. Ellerini üzerimden çektiği anlar sayılıydı, hatta şu an bile elini arkadan belime dolamış, tişörtümün kumaşıyla oynuyordu.

Tam bir temas bağımlısıydı.

"Aceleniz ne?" diye sordu Bora. Alkım dudaklarını araladığında bir an cidden ona anlatacak sanmıştım. Ancak neyse ki böyle bir şey olmamıştı. "Aramıza çok engel girdi, evlenip yuvamızı kurmak istiyoruz."

"Düğünde ne giyeceğimi şimdiden aramam lazım." Gökçe'nin heyecanla çıkan sesiyle Alkım, bu sefer ona dönmüştü. "Onun için bol bol vaktin var, merak etme. Hemen evlenmek istediğimiz için şimdilik sade bir nikah planlıyoruz. İlerleyen zamanlarda düğünü de güzelce yapacağız."