That One Day 《Dutch One Direction fanfic》

Hoofdstuk 30

•Ghislaine•

Met z'n vieren zitten we in de auto. Mijn hoofd ligt op Harry's schouder omdat zijn schouder zo comfortabel ligt. Louis en Sara zitten idioot te doen, terwijl ik op mijn mobiel zit te kloten. Nog steeds krijg ik berichten van mijn ouders dat ik terug moet komen. Ze zijn er alsnog achter gekomen dat ik Londen ben. Volgens mij zijn er toch stiekem foto's gemaakt van Harry en mij. Stomme paparazzi! Ik scrol door de berichten totdat ik iets anders in beeld krijg. Shit mijn moeder belt. Wat moet ik nu doen. 'Moet je niet opnemen?' Fijn Harry zat dus de hele tijd mee te kijken. Hopelijk heeft hij de berichtjes niet gezien. 'Eehm nee, zo belangrijk is het niet.' Zeg ik maar snel, ik weet niet hoe snel ik mijn mobiel uit moet zetten.

Waarom zijn mijn ouders zo beschermend over mij? Ik kan heus wel voor mezelf zorgen, Sara is bij me, wat kan er dan nog verkeerd gaan? Ik wil echt niet meer terug, hier heb ik alles, en tenslotte kan ik Harry niet missen, mijn keuze staat vast en ik wil met hem hier blijven. Gelukkig zijn, dat is wat ik wil.
Ik voel ogen die op mijn gericht zijn, Harry kijkt me bezorgd aan. 'Weet je zeker dat alles goed gaat? Je keek net echt raar.' Ik wil niet dat hij zo doet, straks vertel ik alles aan hem en ik wil niet dat hij iets weet. Straks wordt hij boos op me en maakt hij het uit.

'Tortelduiven, we zijn er!' Harry stapt uit en helpt me uit de auto, Harry pakt mijn hand en we lopen naar binnen. Alles ziet er sjiek uit, iedereen kijkt ons aan als we binnenkomen. Zijn we dan zo interessant? Oké, ja ik weet het, het is raar dat er opeens twee jongens van 1D hier zijn, met twee meiden.

•Sara•

'Volgens mij hebben jullie allang afgesproken om ons op dezelfde dag te vragen, zodat we konden dubbeldaten.' Zeg ik terwijl ik Louis ondervragend aankijk.

Harry- die naast me zit- grinnikt en doet alsof hij van niks weet.

'Ach ja wat maakt het ook uit.' Ik weet dat de jongens er niks over gaan zeggen.

De ober komt aanlopen met menukaarten. Hij overhandigd ieder duo één menukaart.

'Eigenlijk snap ik nog steeds niet waarom Harry en ik niet naast elkaar zitten.' Zegt Ghislaine terwijl ze met een zucht de menukaart op de tafel legt. Er is iets met Ghislaine aan de hand dat voel ik gewoon.

'Anders ruilen we toch?' Louis staat al op om te ruilen. Ik duw hem terug naar zijn plaats. 'Ik wil naar jouw ogen kijken terwijl ik eet.' Zeg ik zo zachtjes dat hij het net verstaat. Hij geeft een knipoog.

'Heeft u een keuze kunnen maken?'

Ik kijk nog snel naar de kaart en knik. Iedereen zegt wat ie wilt eten en de ober loopt knikkend weg.

'Wat een lelijkerd.'

Harry komt niet bij van het lachen. 'Saar- hahaha- doe normaal.'

Ik klop een paar keer op zijn rug, zodat hij rustig adem kan halen. 'Gaat het?' Vraagt Ghislaine bezorgd.

'Ik denk dat ik mijn kauwgom heb ingeslikt.' Louis slaat zijn hand op zijn hoofd. 'Sukkel'

Ik maak een gebaar naar Ghislaine of we toch kunnen ruilen. Ze knikt en ze staat op.

Intussen als we dat aan het doen zijn komt de ober aangelopen met het gewenste eten. Hij legt het neer en knipoogt naar me. Louis ziet het gebeuren en loopt naar hem toe.

'Hoe durf je te knipogen naar mijn vriendin!' Hij pakt de ober bij zijn kraag. 'Louis rustig!' Ik pak hem bij zijn schouders en trek hem naar achter. Hij steekt nog een middelvinger naar hem toe en gaat dan zitten.

'Dude, calm down. Sara vindt hem toch een lelijkerd.' Zegt Harry met een lach.

'Lou waarom deed je dat?' Vraag ik rustig. Hij haalt zijn hand door z'n haar.

'Zag je hoe hij naar je keek en toen hij naar je knipoogte vond ik het genoeg.'

Ik zie aan zijn gezicht dat hij er echt niet tegen kon. 'Het is al goed Lou, ik hou van je.' Hij pakt mijn hand vast. 'En ik van jou.'

'Oké, hoe vinden jullie onze outfits?' Zegt Harry extra hard om ons momentje te verpesten. Louis werpt hem een boze blik toe.

'Heel leuk! Hoezo?' Ghislaine schrikt uit haar gedachte en kijkt ons aan. 'Harry en ik hebben voor elkaar geshopt.' Ik grinnik. 'Vandaar dat hij steeds zegt dat je moet oppassen met je witte schoenen.' Hij lacht en fluistert iets in de oor van Ghislaine, waardoor ze glimlacht. Het is wel een zwakke. Wat zal er toch met haar zijn?

•Ghislaine•

'Laten we even een wandeling met z'n vieren maken voordat we naar huis gaan.' Ik knik goedkeurend met de voorstel van Harry.

Sara komt naast me lopen en zegt tegen Harry dat ze even met me wilt praten. Hij loopt naar voren en ze kijkt me recht in m'n ogen aan.

'Ghislaine wat is er met je? Je leek er helemaal niet bij te zijn en je bent super stil. Is er iets gebeurd met Hazz en jou?'

Shit, ze heeft me door. Wat moet ik zeggen? Ik kan moeilijk zeggen dat ik misschien wel terug moet naar Nederland.

Voordat ik het bewust doorheb heb ik geknikt. Ze schrikt van mijn reactie.

'Jullie hebben maar een dag, wat is er in die tijd gebeurd?' Ik haal voorzichtig adem.

'Ik heb het gevoel dat hij me voor de grap heeft gevraagd..' Ik had nooit gedacht dat ik ooit zou liegen tegen Sara.

'WAT?!' Nu pas dringt het me door wat ik net gezegt heb.

'Ik ga met Harry praten wacht jij hier.' Net als ze wilt omdraaien houd ik haar tegen. 'Nee niet doen. Dit moeten we zelf oplossen Saar. Het komt wel goed, dat beloof ik!' Ze knikt en geeft me een knuffel.

'Houd me op de hoogte.' Ik knik en we lopen naar de jongens toe. Ik heb me echt diep in de problemen gewerkt. Ik heb gelogen tegen mijn beste vriendin en ik voel me zo schuldig tegenover Harry. Ik had echt geen keus.. Nu maar hopen dat er niemand achterkomt.

***
Dit hoofdstuk hebben Ghislaine en ik samen geschreven, omdat ze op een gegeven moment vast kwam te zitten. Ik hoop dat jullie dit en leuk hoofdstuk vonden!

X Ghis & Saar