Status.

ik wil niet.

April p.o.v.

Ik liep het schoolplein af en gaf Alex een knuffel voordat ik naar Brian toe liep. Hij kwam me ophalen omdat hij eerder uit was dan mij en dan gingen we naar zijn huis toe. we hadden twee weken vakantie.

Hij stapte van zijn scooter af en gaf een helm aan mij terwijl hij glimlachte.

'Hee Appeltaart' begroette hij me. Ik wierp hem een boze blik en lachte. Zo noemde hij me sinds dat we ontmoette. Het was op een terras en ik was daar met mijn ouders toen ik nog klein was, ik liep met een appeltaart naar mijn plek toe en struikelde vlak voor zijn plek, waardoor mijn appeltaart met slagroom in zijn gezicht kwam. Eigenlijk snapte ik niet waarom ik hem geen appeltaart noemde aangezien het in zijn gezicht kwam. Ik denk dat hij me zo noemt omdat hij me daarmee kan pesten omdat ik me nogal doodschaamde toen het in zijn gezicht kwam. Maar toch ben ik er wel blij mee anders had ik mijn beste vriend nu niet gehad.

'Hee irritantje' antwoordde ik en ik zette de helm op en ging achteropzitten.

Hij reed weg en ik hield me stevig aan hem vast. Ik keek om me heen naar alle mensen en na een tijdje waren we alweer bij zijn huis.

Ik stapte naar binnen en meteen liep zijn moeder naar me toe. ze gaf me een knuffel en een kus op me wang 'hee Lieverd, wat leuk dat je er weer bent, wil je iets te drinken?'

'Neehoor bedankt' zei ik en daarna ging ik aan de eettafel zitten en keek hoe de moeder van Brian een taart aan het bakken was, chocolade taart. Ik snoof de geur op en zuchtte even.

'Ruikt heel erg lekker, ik krijg er meteen honger van' grinnikte ik terwijl Brain naast me kwam zitten met zijn kleine broertje op schoot.

'Ik heb het speciaal voor jou gemaakt, het is over een half uurtje klaar en dan kun je zoveel eten als je wilt' antwoordde zijn moeder terwijl ze knipoogde.

Brian zijn moeder voelde echt als mijn moeder aan omdat ik hier zo vaak kwam.

'Hee Dave' zei ik tegen zijn broertje.

Hij glimlachte naar mij en zijn melkgebit werd zichtbaar en er kwamen kuiltjes in zijn wangen, zijn blonde haar met slag kwam tot zijn schouders en zijn ogen waren blauw. Hij leek op een engeltje en zo noemde ik hem soms dus ook. Hij was een exacte kopie van Brian, alleen Brian zijn haar zat in stekels en hij was gespierd, maar voor de rest klopte het precies.

'Ik heb een tekening voor jou gemaakt Pri' zei hij tegen mij terwijl hij een blaadje uit zijn broekzak haalde en mijn kant op schoof, ik maakte het open. Er stonden 3 mensen op, Brain en ik hand in hand en in mijn andere hand had ik Dave in mijn armen.

'Dankjewel, mooi hoor' complimenteerde ik hem. Hij trok weer een glimlach en rende daar na de kamer uit naar zijn slaapkamer toe.

Ik en Brian liepen erachteraan naar zijn slaapkamer en daarna gingen we op de zitzakken zitten op het balkon, ons plekje waar we altijd zaten.

'jij houd volgensmij meer van mijn broertje dan van mij' zei hij tegen mij.

Ik schudde mijn hoofd 'je weet toch dat ik heel veel van jou hou joh'.

'ik ook van jou hoor appeltaartje'

Hij gaf mij een duw en ik viel om. 'je bent ook niet sterk' zei hij.

Ik stond op en begon hem in zijn buik te slaan, zijn gezichtsuitdrukking veranderde niet omdat hij het schijnbaar niet voelde en ik begon harder te slaan.

Hij pakte me bij mijn polsen en deed mij handen achter me rug.

'Nu kan je niks meer doen' lachte hij heel gemeen.