Chapter 24: Ravishing Cold Eyes

1.8K 52 12
                                    


Ravishing Cold Eyes

Zyrah's Point of View

Hindi ko alam kung ilang minuto na akong nakatayo sa harap ni Dylan. Nakayuko lang ako habang titig na titig siya sa akin, wala ni isa sa amin ang nagsalita. Bumalik na sa normal ang bilis ng paghinga ko pero hindi ko magawang gumalaw o tumingin man lang sa kanya. Shit naman. Bakit ba ako nagkakaganito? Kailan ko pa hinayaang may makakita ng kahinaan ko? Dammit!

I closed my eyes and try to compose myself. Nagpakawala muli ako ng isang malalim na hininga. I bit my lip before I looked into his eyes that are gazing back on mine. Halos manghina ako sa intensidad ng mga titig niya, pakiramdam ko'y hinihigop niya ang kaluluwa ko mula sa katawan ko. Damn! His stares should be illegal.

I was drowning in his eyes, maraming iba't ibang emosyon akong nakikita na hindi ko maipaliwanag. Sobrang kakaiba ngayon, this is not his usual cold gazes. Halos mawala na ko sa sarili ko ng biglang pumasok ang imahe ng isang lalaki sa utak ko. And that hit me real hard. Sigurado kong nakita ko siya kanina, kabilang siya sa mga manonood at hindi ako pwedeng magkamali.

Agad akong napaiwas sa mga titig niya. Wala sa sarili kong naiyukom ang aking kamay at walang lingon-lingon na naglakad palayo. Ngunit nakakailang hakbang pa lamang ako'y isang malakas na kamay na naman ang humila sa braso ko and pushed me against the wall. I was about to protest when he suddenly grabbed my waist. Why the fuck again?

"What are you doing?" Dylan looked down on me, his voice was calm and soothing. I was stunned for a moment we're so close and I've never been this close to a guy.

"I should be the one asking the same question to you." I tried to sound as cold as possible. I don't want to give him the idea that he's affecting my system. Never.

"Dippy. What are you doing?" He leaned closer. Halos mawalan ako ng hininga ng inihilig niya ang ulo sa aking balikat. I could feel his heavy, ragged breathing against my neck. I put my hands on his chest, trying to push him away from me. Pero wala akong napala, ni hindi man lang siya natinag. He didn't move even an inch.

"I'm out. Tapos na ko rito, just let me go." I answered his question calmly. I'm expecting him to loosen up pero mas lalo lang niyang hinigpitan ang pagkakahawak sa bewang ko.

"Hindi iyon ang tinatanong ko. Damn Dippy, what are you doing to me?" He murmured to my ears. I frowned. What the hell is he talking about?

"I don't know what you're talking about Dylan. Now, let go of me. May gagawin pa ko." Madiin kong sabi sa kanya. I tried to push him one more time but he didn't mind.

Nag-angat muli siya ng tingin sa akin. Hindi ko maiwasang suklian ang mga titig na binibigay niya sakin. He's staring at my face like he's memorizing every details of it.

"I don't know either Dippy. I don't know... I don't actually know why the fck do I have this urge of protecting you." I gasped, halos malaglag ang panga ko sa sahig. Nagulat ako sa pagiging marahan ng boses niya. I didn't receive any of his coldness though wala na naman akong makitang emosyon sa mga mata niya.

"I already told you. I don't need any saving. I can handle myself." I said while not leaving his warm light brown eyes, beautiful gorgeous orbs on his handsome perfectly structured face.

"Maybe you're right. Or maybe protecting you is somebody else's responsibility." Nakunot ang noo ko sa huling sinabi niya. I opened my mouth to ask pero natigil rin ng maramdaman kong lumuluwag na ang pagkakahawak niya sakin hanggang sa unti-unti nang dumausdos ang kamay niya paalis sa bewang ko. Though I felt a sigh of relief, there's this slight feeling of heaviness in my chest.

Rule Breakers : Royalty Clash ☠Where stories live. Discover now