Kehanetin Gücü

BÖLÜM-23 -Terkedilen-

Medya: Alex ( Avan Jogia )

Selam:)
Umarım bölümü keyifle okursunuz 🙈😍

Instagram: @kehanetingucu
Twitter: Kehanetin Gücü
E-mail: asumansac@gmail.com
F

acebook: Kehanetin Gücü

         ☞📖☕☜

        Çocuk benin gözleri, yerde hareketsiz yattıkları için canını yakan  iki bedene takılıyor ve onları bırakmak istemiyor. İhtiyar, çocuk beni almak için oğlan çocuğunun kucağına uzanıyor...

         Ve...    Ve tiz bir çığlık sesi ile yırtılan sis perdesi...

          "Haayııırrr!!"

**************

     "Alex!     Alex, uyan!.."

     Şimdiye kadar Alex'in ağzından ne annesinin ne de babasının adını duymamıştım. Ama şu an yanımda, ter içinde sayıklayan, inleyen, küçük bir çocuk var..  Terden sırılsıklam olan saçlarını, alnından çekmeye çalışıyorum.. 

     Aman Tanrım!..   Ateş gibi yanıyor...

     Uyan artık, uyan Alex..

     Düzensiz nefesi, göğsünün hızlı iniş çıkışları ve zaman zaman derinlerden gelen boğuk inlemeleri, içimi acıtıyor..  Yüzündeki sevgi dolu gülümseme, yerini acıyla çatılmış kaşlara ve sıkılmış gözlere bırakıyor...

     Acıyla kasılmış yüzünü ellerimin arasına aldığımda, kirpiklerinin arasından bir damla kendine yol çiziyor..  İçimin yangını kora dönüşüyor.. O an gözlerimin önünde acı çeken çocuğa sarılarak herşeyin bir kâbus olduğunu söyleyip, her zaman yanında olduğuma inandırmak istiyorum.

      "Alex! Alex, uyan canım..  Aç gözlerini..  Bak, ben yanındayım.."

     Sıkıntı ile kırpıştırdığı gözleri aralanmaya başlayınca, sıkışan göğüs kafesimden onlarca kuş kanat çırparak, içimdeki ağırlığı hafifletiyor.. 

      Kıvrık, siyah kirpiklerinin arasından yüzüme odaklanan kömür karası bakışlarında, hâlâ o küçük, şaşkın, korkmuş çocuğun izlerini görebiliyorum. Bir anlık duraksamadan sonra değişen yüz ifadesi ile gözlerini kapadığında, son bir damla daha bir önceki ile aynı yolu izliyor.

     Derin bir nefesle beni kollarının arasına alarak, sımsıkı sarılması ile artık Alex'in kendine geldiğini anlıyorum. Tek kelime etmeden öylece sarılıp, düşüncelere dalıyoruz. Eminim ki az önce gördüğü kâbusun ağırlığını üstünden atmaya çalışıyor. Uzun ve derin iç çekişlerle ne kadar o şekilde kendimizi dinlediğimizi bilemiyorum..

     Her ne gördüyse, onu ne kadar etkilediğini görebiliyorum.

    "Annemi, babamı; ailemi gördüm..."