Monetenegro Heirs 5: You Never Knew It Was You (2nd Generation) ✔

Chapter Six 👑

"You witch.." naniningkit ang matang saad nito.Nanlaki ang mata ko ng bigla hinubad nito ang sando nito. Showing his naked upper body. Goddammit, why does this man had this kind of perfect body. Dinilaan ko na lang siya at tumakbo ako palayo sa kanya. At impit na napatili nalang ako ng makitang humahabol siya sa akin.

"AHHH!!!" i shout when his arms wrapped around my waist when he get me. Pilit na nagpupumiglas naman ako sa pagkakayapos niya ngunit mas lalo lang humigpit ang pagkakayakap niya sa akin.

"What shall I do with you, Wane?" he whispered hoarsely while facing me. Napalunok naman ako dahil sa uri ng boses niya. Hinagod ko ng tingin ang mukha niya, and it really fascinating. The way the water dripping into his hair through his face, and to his lips. Gosh, I'm tempted to kiss that droplets of water.

"Nothing. Just kiss me, Aeness." direktang saad ko. He groaned in frustration, still hesitating if he will do it or not. But in the end, he crushed his lips into mine for a mind blowing kiss. I smiled and kissed him back. I miss this. I miss this kind of emotion. I had never been under this kind of spell. All the pain, envy, frustrations, sadness and longing that I feel, with just his kiss all of those vanish. There's only one thing I realize, only this man deserved me. He maybe not that someone better but his the only one that can make me feel better for all the pain I've been through.

Napatingala ako sa kalangitan habang nakaupo sa gilid ng dalampasigan. Nakakapagod din pala ang lumangoy sa dagat pakiramdam ko nanghihina ang buong katawan ko but it's all worth it. Hindi naman ako lumingon ng maramdaman ko ang pagyakap sa akin ni Aeness mula sa likod.

"Kamusta na iyong orphanage na tinutulungan mo?" tanong nito sa akin. Napangiti naman ako ng dahil doon.

"Okay lang naman daw sabi ni Sister Fe but I never had a chance to visit them again while I am here. Namimimiss ko na nga rin ang mga batang nandoon." nakangiting saad ko. Naramdaman ko namang humigpit ang pagkakayakap niya sa akin.

" Do you want to visit them tommorrow?" tanong nito. Na-excite naman agad ako sa sinabi niya.

"Talaga? Sasamahan mo ako?" excited na tanong ko. Hindi naman ito sumagot at tango lang ang ibinigay nito sa akin at mas lalo pa niyang isinubsob ang mukha niya sa mga balikat ko. Why do I have this feeling that I'm about to lose him again? Why does I have this feeling that he's going to leave me again? Why does it pain me like hell again. Bakit pakiramdam ko ramdam na ramdam ko ang kalungkutang namumutawi sa loob niya.

"Aeness, may problema ka ba?" seryosong tanong ko. Hindi naman ito sumagot bagkus naramdaman ko nalang ang mahigpit na pagkakayakap niya sa akin. I hate this feeling. I hate that I can feel how sad and hurt he is right now. Is it all because of me?

"Aeness."

"Hmmm?"

"Can you be honest with me this time?" mahinang usal ko. Gusto ko nang maiyak sa sobrang inis dahil hindi manlang siya sumagot sa gusto kung mangyari kung papayag ba siya o hindi but instead iba ang sinabi niya.

"Can I ask you a favor, Wane?" malambing na tanong nito. Hindi naman ako kumilos at bahagyang tumango lang ako.

"What is it?"

"Can you say "I love you" to me, just for this day.?" Pakiramdam ko nanigas ako sa kinauupuan ko ng dahil sa sinabi niya. Ni hindi ako makagalaw sa kinauupuan ko ng dahil doon. At parang nablangko yata ang utak ko doon. Hindi ko malaman kung ano ang sasabihin ko. "Even if it's not true, can you say it?"

"Aeness.." iyon lang ang tanging namutawi mula sa bibig ko hanggang sa naramdaman kung mas lalong humigpit ang pagkakayakap niya sa akin.

"Please...even if it's not true.." he plead.

Hinawakan ko naman ang mga kamay niyang nakayakap sa bewang ko. I want to be honest today. I want to shout my feelings for him kahit alam kung iba ang paniniwala niya sa sasabihin ko. Dahil ang sasabihin ko ngayon ay siyang totoo. Ang totoong nararamdaman ko..

"I love you, Aeness."

And that's true. It never changed since before up until now. I still love you even if you don't feel the same way too.

"Thank you, Wane. Thank you for granting my favor." at mas lalo nitong isinubsob ang mukha nito sa leeg ko. And I was stunt when I felt something fall into my neck. Is it his tears? Did he cried.? I don't know, maybe not.

" And I love you too." it was a whispered I heard na para bang totoong nanggaling talaga sa kanya. Hindi ko alam kung totoo bang narinig ko iyon o guni-guni kulang din iyon dahil ako mismo gusto kung marinig ang katagang iyon mula sa kanya na alam kung kahit kailan hindi din mangyayari.

I want Aeness to be honest to me this time.But I'm scared to ask him how does he feel for me. Dahil alam kung wala naman talaga akong pag asa pagdating sa kanya. Maybe he just cared for me but he will never love me.