The first part will be about Hellene, ni-request ng Helliens eh, who am I to deny them? I love them too much lol.
Hellene's POV
Naglakad ako palayo mula sa crowd, although I admit. I enjoy dressing up like this, nakakapagod but definitely fun. Alam ko ang tingin sa akin ng mga tao ay very serious pero ngayon uwaah~ nageenjoy talaga ako, nakakahiya nga lang yung mga Kuya ko. Ugh! I bet nanggugulo sila ngayon sa presentation ng section namin.
Sumilip ako saglit sa room, halos hindi ako nakilala ng ibang kaklase ko, mga eng eng talaga -_- hindi ko alam kung matutuwa ako eh, nag-make up lang ako hindi na ako nakilala? Bakit? Ganun ba ako kapangit pag walang makeup? Tse.
Nagsalamin ako sa may harap ng room namin, well I have to admit, I look different without my overly large glasses and extremely long hair. Ang ganda ko bigla mouhahahaha!
Umiling ako sa sarili kong naisip. Dumating lang yung dalawang abnormal kong kapatid luh nahawa nadin ako. Sumilip ako sa kinaroroonan nila Kuya Carl at Kuya Hendrix. Ugh sabi ko na eh.
Nakakahiya talaga maging kapatid ang dalawang yun.
Kunwari aayaw ayaw pa kanina, feel na feel naman nila maging "hosto" tse.
Naglakad ako malapit sa mga puno at nakita kong naka-costume ng SLAMDUNK ang buong basketball team sa school namin, agad akong pinamulahan ng mukha ng makita ko si Aston Martins, yung captain ng basketball team. A-at...naka-costume siya ng Sakuragi.
OMG lang~ haaay~ pogi talaga forevs!
Buti nalang hindi nababasa ng ibang tao ang mga iniisip ko, kundi malamang sa malamang my reputation would definitely go down the drain.
"Yo! Truelove sino'ng sinisilip mo dyan? Nagtataksil ka ba sakin ha?"
O________O
Alam ko kung kaninong boses yun, pero di ko papansinin, iba ang mukha ko ngayon kunwari di ko siya kilala, kunwari di kami magkakilala, kunwari di ko siya naririnig.
"Truelove! Hoy! Di mo ba ako naririnig?"
Wala. Wala akong naririnig, hindi ko padin siya pinansin. Hanggang sa tuluyan na itong humarang sa line of sight ko.
O_______________________O
D-dilaw na buhok....
In spikes...
Pati kilay niya dilaw, and blue contact lenses...
Orange suit na...
Tumaas ang isang sulok ng bibig niya =_____________=
BINABASA MO ANG
Dollhouse
Science FictionHe treats the world as if it is his exclusive doll house and people as his prized dolls, treating human emotion as trash. Pulling the strings to join him in his lonely play. A mysterious boy with a mysterious past. Behind his every action is a reaso...
