The Gentlemen Series 4: Jack, The Disk Jockey (SELF-PUBLISHED)

TWENTY SIX

"Julz." tawag ni Lawrence at lumapit sa kinauupuan ko. Isa-isa ring nagsilapit ang iba. Lawrence kissed me on the top of my head, followed by Reid, Ian, and James. Natunaw ang puso ko sa concern nilang lahat sa akin.

"Humihinga pa ako, kung itatanong nyo lang kung kumusta na ako." tawa ko.

"We can see that. Pero obviously, you don't look okay. Pero mas malala ata si Jack sa'yo." iiling-iling si Ian.

"What do you mean?" bigla akong kinabahan.

Tumikhim si Reid at yumakap kay Isay mula sa likuran. "He's still breathing, don't worry but he's such a mess."

"Nag video conference kaming anim sa taas, ayon, umiiyak yung gago nung sinabi namin na nasa baba ka lang. Missed ka na daw niya." Lawrence winked at me.

Ngumuso ako. Pinagloloko lang ako ng mga ito. "Nasaan daw siya?" pasimpleng tanong ko.

Nagkibit balikat sila. "Ayaw niyang sabihin eh. Hinayaan na lang namin." si James.

"Okay." Sana man lang nagsabi siya kung saan siya para hindi naman ako mag-aalala.

"Are you worried of him?"

"Ofcourse I am. Sana man lang nagsabi siya kung saang lupalop na siya ng Pinas."

"Or rather, saang lupalop ng mundo. I bet nag out of the country yun. Baka nasa America yung gagong yun. Naka sweatshirt at bonnet kanina eh. Mukhang ginaw na ginaw." ani pa ni James.

Napakurap ako. Nasa ibang bansa?

"And oh, sabi rin pala ni Wendy, kumusta daw. They're together. That asshole." si Ian na nagmura pa.

I inhaled sharply. Parang ayaw iproseso ng utak ko ang sinabi ni Ian. Magkasama sila? Tumungo ako at umiyak.

Magkasama sila!

Tinakpan ko ang aking mukha gamit ang palad at humagulhol doon. Ang sakit lang. Hanggang kailan ba ako sasaktan ni Jack?

"Ian naman eh!" kastigo ni Elena.

"Sira-ulo ka talaga, bro. Huwag kang maniwala dyan Julianne. Niloloko ka lang ng Ogag na ito." boses ni Reid.

Umiling ako. "Totoo di ba? Magkasama sila nung babaeng yun? Huwag nyo ng pagtakpan pa si Jack!"

"Julianne." Lawrence called my name. "It's not true. Ian was just bluffing. Believe me."

Naningkit ang mata ko habang tinitignan si Ian. Nag peace sign ito sa akin sabay kamot sa batok. "Sorry po." wika nito ngunit inirapan ko lamang.

"Tama na yang asaran na yan. Let's have dinner, everyone. Alam kong gutom na tayong lahat." salita ni Emz.

Inabutan ako ng tissue ni Isay. Tinanggap ko iyon at nagpunas ng luha sa aking pisngi. "Tama na ang iyak Julianne. Baka magkasakit ka na niyan. Ipaghanda na lang natin ang mga bakulaw na ito." she smiled.

Tumayo ako at dumiretso kami sa kitchen para tumulong sa paghahanda ng mesa. Pero sa isip ay hindi ko mapigilang hindi magduda. Baka nga kasi magkasama ang dalawa ngayon. Malaman ko lang na totoo ang sinabi ni Ian, magkalimutan na kami ni Jack.

Bandang alas dose na ng madaling-araw nang makauwi ako sa condo. Ipinilit ng mag-asawang Lawrence na doon na lamang daw ako matulog sa penthouse pero tumanggi ako. Doon din kasi magpapalipas ng gabi ang magnobyong Reid. Ayoko lanng makaabala pa. Sobra-sobra na ang ginawa nila para sa akin. And besides, I need to get to work tomorrow. Marami akong iinterviewhin.