The Gentlemen Series 4: Jack, The Disk Jockey (SELF-PUBLISHED)

NINE

Good Night

Hindi ako mapakali sa loob ng washroom. Panay ang tingin ko sa aking sarili sa harap ng salamin. Ilang beses ko na bang nicheck kung matino ba ang make-up ko? I contoured my face. Parang makapal ata ang eye shadow ko. Masyado rin atang pink ang pisngi ko?

Napapikit ako sa inis. "Why am I doing this? Kakain lang naman sa labas di ba? This doesn't mean anything! It's not a dinner date, Julianne! Compose yourself, damn it! Hindi ka na teenager para umasta ng ganito!"

Inis na kumuha ako ng make-up remover at cotton mula sa aking kit. Tinanggal ko ang kolorete sa aking mukha. This is my fault. Tinext ko kasi ang lalake kaninang tanghali na pumapayag na akong paunlakan ang kanyang paanyaya. Kung sana'y tumanggi ako eh di sana hindi ako ganito kaaligaga.

I grabbed my red lipstick instead at nagpahid sa aking labi.

"There. That's better, Julianne. Simplicity is beauty, ika nga. Sino ba ang pinaluluguran mo? Si Jack lang yun! And Jack is your boyfriend's brother! For crying out loud!"

Napaigtad ako sa katok sa labas ng aking washroom.

"Yes?"

"Ma'am Julianne. Nasa telepono po si Sir Jack." Boses ni Wella.

"Oh, okay. Just a moment." Mabalis kong nilagay lahat ng gamit ko sa aking shoulder bag.

Bakit kaya tumatawag ito?

Nagtatakang mukha ni Wella ang bumungad sa akin sa labas ng pinto. "Okay lang kayo Ma'am? Mukhang kanina pa kayo sa washroom eh. May kausap ba kayo sa loob?"

"I'm—I'm fine. Medyo sumama lang ang pakiramdam ko." I bit my lip. I hope she didn't notice that I lied.

"Okay po. Magliligpit na po ako ng gamit ko Ma'am. Nakauwi na po ang ilan."

I nodded. "Okay. Thanks. Ingat sa pag-uwi, Wella."

"Sige po Ma'am. See you tomorrow. Tatawag nalang daw po si Sir Jack after 10 minutes. Yung cell phone nyo po nasa mesa pa Ma'am."

"Yeah. Hindi pa naman ako aalis." Tumikhim ako.

She raised an eyebrow at ngumisi. "Pansin ko nga po Ma'am. May date kayo? Halatang hindi kayo mapakali."

Inirapan ko ito at pabirong minuwestra ang pinto. "Maabutan ka ng traffic."

Humalakhak lamang ito at tumalikod na sa akin. Nag-aayos ako ng mga gamit ko nang tumunog ang telephone.

I sighed deeply. "Breathe in, breathe out, Julianne. Exhale, inhale." Para akong sirang bumubulong dito. Isa pang singhap ang ginawa ko before I reached the cradle.

"Hello?"

He made a fake cough. "Hi, Julianne."

"Napatawag ka? Uhm. I mean, bakit kailangan mo pang tumawag eh magkikita naman tayo mayamaya lang? Saan nga ulit tayo kakain para ako na lang ang pupunta? You don't have to fetch me." Shit, I sounded like I had already presumed that he really is going to fetch me. "I mean, uhm, ang ibig kong sabihin.... uhm...kung binabalak mong sunduin ako, huwag na. Kaya kong pumunta sa restaurant na kakainan natin." I swallowed hard. Pinagpawisan ako ng malagkit dun ha.

"Uhm. That is actually the reason why I called you, Julianne. I hate to say this but I'm afraid I can't make it tonight. Something came up which I couldn't refuse. Babawi ako next time, okay? Importante lang talaga ito." He explained.

Napaawang ang labi ko. Hindi ko namalayang nagpipigil pala ako ng hininga habang nagsasalita ito. At sa paraan pa lang ng pagkakasabi niya ay alam ko na agad na hindi mangyayari ang dinner. Pero gayunpaman, hindi ko maiwasang hindi manibugho. Kung kailan naman naghahanda na ako.