SENDEN BANA KALAN...

22. Bölüm

mediadaki bölüm şarkımız :)

mediadaki- Koray ve Kayra ( ^_^) 

****

İKİ AY ÖNCESİ

Ceren gözlerini açtığında hiç tanımadığı bir evdeydi. Merakla etrafına bakındı. Yan tarafındaki koltukta ona bakan Koray ile karşılaştı. Şaşkındı Ceren. Neden burada olduğunu hiç bilmiyordu.

"Neden buradayım?'' dediğinde Koray umursamaz tavrı ile ayaklandı. Genç kadına yaklaştığında adeta gözleriyle taciz ediyordu. Ceren korkmuştu. Endişe ile arkasına gerilemeye çalıştı ama yatak başlığıyla sırtı buluştu.

"Kaçamazsın benden. Sen artık benimsin.'' Koray'ın bu sözleri Ceren'i korkuyla titretmişti.

"Ne istiyorsun benden? Poyraz nerede?''

"Artık Poyraz yok güzelim. Sadece ben varım. Sadece ben...'' dedi Koray. Dudaklarını Ceren'in dudaklarına uzattı. Ceren başını hızla soluna çevirip iğrenerek yüzünü buruşturdu. Koray öfke ile baktı Ceren'e.

"Yine Poyraz! Kahretsin! Bu adam hep yolumuza çıkıyor!'' diye sesini yükseltti bir anda. Ceren korkuyla ona bakarken genç kadını iki kolundan tutup yeniden yaklaştı. Ceren ne yapacağını bilemez haldeydi. Nemli gözlerini Koray'ın gözlerine kenetledi. Adeta yalvarıyordu. Lütfen bana dokunma. Lütfen...

Koray bu bakışları hatırlamıştı. Hem de çok derinden.

**

ON DOKUZ YIL ÖNCE

Koray elleri cebinde kaldırımda yürüyordu. Kulağındaki kulaklıktan Fettah Can- Delirme müziği çalıyordu. Koray kendini iyice kaptırdı ritme. Her adımında hafiften tebessüm ediyordu. Yanından geçen her kız onun yakışıklılığı karşısında adeta büyüleniyordu. Ama Koray hiç birine bakmıyordu ta ki o güzel yeşil gözleri görene kadar. Ceren tatlı bir tebessümle karşısından geliyordu. O da aynı müziği kulaklığından dinliyordu. Tek farkı kendisi de şarkıyı mırıldanıyor olmasıydı. Koray Ceren'in yanından geçerken onun rüzgârda dans eden saçının iris çiçeği kokusunda kayboldu. Heyecanla olduğu yerde durup ardına baktı. Güzel kızın gidişini izledi. Koray tekrar kendi yoluna gitse de Ceren'i hiç unutmamıştı.

BU GÜNDEN BİR YIL SONRA

Koray yeni okulunun bahçesinde kitap okuyordu. Hikâyenin heyecanına dalmışken bir anda bir yıl önceki iris kokusunu bir daha aldı. Heyecanla kitabı bırakıp başını kaldırdı. Ve yine gördü yeşil gözlü Ceren'i. Koray ne yapacağını bilemiyordu. Bu kızda bir şey vardı. Öyle bir şeydi ki Koray saniye saniye ona doğru çekiliyordu. Koray öyle dalmıştı ki omuzuna dokunan Kayra merakla "Neye bakıyorsun oğlum?'' dedi. Koray gözlerini ikizine çevirdi.

"Otursana kardeşim.''

"Hala sorumun cevabını alamadım.'' Dedi Kayra tatlı bir tebessümle. Kardeşindeki büyülenmiş ligi ilk kez görüyordu. Koray heyecanla "Karşımdaki yeşil gözlü kıza bakıyorum. Bir yıl önce onunla karşılaşmıştım. Şimdi de burada gördüm.'' Dedi.

Kayra heyecanla karşısına baktığında Ceren'in güzelliği karşısında gülümsedi.

"Yine turnayı gözünden vurmuşsun. Kız çok güzel. Eee ne zaman yengem oluyor?''

"Dur oğlum! Daha yeni buldum kızı. Bir haftası var diyeyim. Bir hafta sonra kız benim.''

"O baya iddialıyız?''

"Ne sandın? Daha ikizini tanıyamadın mı?''

"Tanıdık tanıdık!''

Kahkahalara boğuldukları anda Kayra Ceren'in yanına oturan Ayşe'de takılıp kaldı. Heyecanla öksürürken "Abi!'' diyebildi.