SENDEN BANA KALAN...

15. Bölüm

BÖLÜM ŞARKIMIZ KOLPA -  GURUR BEYİM NEYİME ( OKURKEN MUTLAKA DİNLEYİNİZ ^_^)   

Zaman aktıkça tüm kötülükler zincirleme geliyordu. Ceren yanında duran siyah minibüse merakla bakarken içinden çıkan maskeli adamların ağzını kapatmasını hiç beklemiyordu. Şeffaf şemsiye yere düşerken Ceren çoktan minibüse konulmuştu. Gökyüzü isyanla gürlerken, Poyraz'ın kalbine kocaman acı oturdu. Yerinden nasıl kalktığını bilemedi. Kapıya koşar adım gitti. Ama kapıyı açtığında karşısında bitik Kerem'i görmeyi hiç beklemiyordu. Merakla ''Kerem?'' dediğinde hayatını değiştirecek olan o iki kelimeyi duydu.

''Ayşe ölmedi!''

*****

Poyraz şokla adımladı odayı. Gözleri dolu dolu baktı yatakta yatan Ayşe'ye. Gözlerinden sicim gibi yaşlar boşalırken sandı ki nefes alamıyor.

''Ayşe?'' diye mırıldandığında adım atamaz haldeydi. Kerem ümitsizce baktı Poyraz'ın ardından.

''Özür dilerim kardeşim. En başında sana söylemem gerekti. Ama yapamadım. Cesaret edemedim...''

Poyraz hiçbir şey duyamaz haldeydi. Ayakları yeniden sevdiğine adımlarken hızlı nefesleri duyuldu kulaklarda. Poyraz acıyla baktı özlediği yüze. Titreyen elleri sevdiğinin beyaz ellerini buldu.

POYRAZ

Gerçek miydi bu? Gerçekten elini mi tutuyordum sevdiğim kadının? Ölmediyse neden yaptı bunu bana? Neden?

''Ayşe?'' diye sorgularcasına seslendim sevdiğime. Ama cevap yoktu. Her zamanki gibi...

Gözleri sımsıkı kapalıyken bazı makinalara bağlanmıştı. Ağzında oksijen tüpü, elinde serum kablosu, kalbinin üzerinde kablolar vardı. O güzel kalbinin sesini monitörden işittiğimde gözyaşlarımı bıraktım bir kez daha. Uzun uzun baktım sevdiğim kadına. Kokusunu içime çektim.

''Aşkım?''

Ne çok özlemiş tim bu kelimeyi söylemeyi. Ne de çok içime işlemişti derin acısı. Ne de çok yakmıştı beni. Ne de çok!

''Boncuk gözlüm. Bak bana ne olur!'' yalvardım en derinden. İstiyorum ki zaman hemen şimdi dursun. Sadece aşkım ve ben kalayım. Sadece ikimiz.

Ayşe güzel gözlerini araladığında birkaç damla süzüldü yanağına. Titreyen ellerim o damlalara ulaştığında sevdiğimin soğuk olan bedenini hissettim. Korkuyla ''Kerem neden teni soğuk?'' dedim. Kerem üzgün bir halde yanıma geldi.

''Poyraz, sana söyleyemedim ama Ayşe çok hasta. Ölüyor kardeşim. Bu kez gerçekten ölüyor. Doktor vedalaşın dedi.''

Vedalaşın mı? Daha yeni kavuşmuştum ben. Daha yeni dokunmuştum sevdiğim yanağına.

''Hayır! Olamaz! Kerem... Yalan de ne olur! Daha yeni kavuştum ben. Daha yeni hissettim papatya kokusunu. Daha yeni...''

****

Zaman ne acımasızdı. Poyraz için için hissetti acısını. Oysa çok değil bir saat önce büyük haberler almış ve koşarak gelmişti can bildiğine.

''Ayşe'm gidiyor musun? Şimdi bırakıyor musun beni?''

Ayşe yorgun gözlerini sevdiği adama çevirdi. Kerem koşar adım diğer yanına geçip ağzındaki tüpü çıkardı.

''Ahhh... Aşkım... ''

''Geldim bir tanem. Geç oldu ama geldim.''

''Poyraz, kokunu hissediyorum. Ah! Nasıl özlemişim. Seni, oğlumu. Bulut? Nerde? ''