ភាគទី១៣ .១ អតិតកាលក្នុងចិត្ត

Mulai dari awal
                                        

សម្លេងគោះទ្វារមួយបានបន្លឺឡើងក្នុងបន្ទប់របស់កាវធូព្រោះពេលនេះជាម៉ោងពេល៦ព្រឹកទៅហើយ។

បន្ទាប់ពីឮរួចហើយ កាវធូបានក្រោកបើកទ្វារហើយនាយឃើញថាមនុស្សដែលឈរពីមុខនាយគឺសៀវលីន

" បងប្រុសកាវធូ "

" សៀវលីន! "

សៀវលីនបានមកហៅកាវធូដើម្បីចុះទៅក្រោព្រោះត្រូវរៀបចំខ្លួនដើម្បីទៅមណ្ឌលកុមារកំព្រាជាមួយអ្នកទាំងអស់គ្នា

សម្លេងឆ្លើយទៅកាន់សៀវលីនគឺមានភាពគោរពនិងអោយតម្លៃសៀវលីននេះជាមូលហេតុដែល សៀវលីន ស្រលាញ់កាវធូខ្លាំងណាស់

កាវធូបានឆ្លើយទៅកាន់សៀវលីនវិញថា

" មិនអីទេ ! បងកំពុងរៀបចំខ្លួន អរគុណឯងណាស់ដែលមកដាស់បងណា "

ចំណែកសៀងលីនគឺចង់ចូលបន្ទប់កាវធូណាស់

" បងប្រុស! តើខ្ញុំអាចចូលបន្ទប់បងបានអត់? "

" មិនកើតទេ! បងជាមនុស្សប្រុស! ចូលទៅមិនសមរម្យទេ ! "

សៀវលីនមានទឹកមុខស្រពោនបន្តិចប៉ុន្តែកាវធូនិយាយដោយទឹកមុខស្លូតបូតថា

" បើចង់មកលេងបានណា! ប៉ុន្តែអាចនាំនរណាម្នាក់មកជាមួយផងធ្វើបែបនេះដើម្បីការពារកេរ្តីឈ្មោះរបស់ឯងនោះទេ! "

" ចា"

បន្ទាប់ពីសំណេះសំណាលរួច កាវធូបានកំពុងរៀបចំខ្លួនរួចរាល់ហើយ ។ នាយបានបើកទ្វារចេញទៅដោយបានចាក់សោរទ្វារត្រឹមត្រូវផង

កំពុងចុះពីលើជណ្តើរមានសម្លេងស្រីម្នាក់បានបង្ហើរពីក្រោយកាវធូ។ សម្លេងនោះធ្វើអោយនាយដឹងថា ជានរណា

" ខ្ញុំប្រាប់ឯងទៅចុះ! កាលដែលខ្ញុំមិននិយាយអ្វីរឿងដែលដែលឯងទាក់ទងដាញ៉ែល កន្លងមកមិនមែនបានន័យថាឯងអាចយកក្តីស្រលាញ់ពីដាញ៉ែលបានទេ ! "

នាងបន្តថា: " ឯងរស់នៅទីនេះបានសុខស្រួលរយៈពេលប៉ុន្មានខែមកនេះគឺមកពីយើង មិនចង់ធ្វើបាបមនុស្សដូចជាឯងនោះណាក្នេងតូច ! បើសិនជាយើងចង់អោយមានបញ្ហាទោះមានសិនវិនឡាងចេញមកជួយឯងក៏គ្មានប្រយោជន៏ដែរ ...."

មនុស្សជំនួស -  Replace (វើសិនចចកទន្សាយ)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang