Sino naman kaya ito? I was about to touch the doorknob when Kuya suddenly shouted "Yes!" Napatayo siya tsaka sumayaw sayaw. Nanonood kasi siya ng football kaya tuwang tuwa ang mokong. Dito pa talaga nanood ng Tv samantalang meron naman Tv sa mansion.
Binuksan ko ang pinto at nagulat ako ng makita kung sino ang nag-doorbell. Halos ma-istatwa ako sa kinatatayuan ko at hindi ko alam kung ano ang sasabihin. "Ohh darling, ang laki mo na and you look so gorgeous" She said and hugged me tightly. It was Mom and Dad.
"You've changed so much dear" Saad naman ni daddy habang nakatingin lang sa akin. I looked back at mom who was now smiling but in tears. "You're right, Honey. Look, dalagang-dalaga na ang bunso natin." Mom placed her palm on my cheek.
I stopped myself from being emotional, I didn't want to show them I was weak. But something is different, the way they treat me has changed, or maybe they're just doing it to make me feel closer to them?
I took a deep breath and forced my self to smile "Pasok po" I invited them to come in. Mom looked around, the same with dad. Lumapit ako sa likod ni kuya tsaka pasikretong sinabunutan kaya napatingin kaagad siya sa akin, habang busy sila mom at dad. "What?" Nagtataka niyang tanong.
"Humanda ka sa akin!" Kaagad ko ding binitawan ang buhok niya tsaka lumapit kay mommy. "Would you like something to drink, M-mom? Dad?" tanong ko tsaka sinulyapan si Kuya.
"No, it's okay dear." Saad ni mammy kaya tumango-tango ako. I saw Daddy come to Kuya. "Go, get those groceries from my car." Sabi ni daady kay Kuya, magrereklamo pa sana si kuya pero wala siyang nagawa kasi nilakihan siya ni dad ng mata.
Simula bata pa kami, laging panakot na ni dad ang ganong pag-uugali, pero may parte pa rin sa akin na takot ako kay dad kasi hindi siya matatahimik hangga't sa hindi na susunod ang gusto niya lalos na pagdating sa negosyo.
"Are you okay here? Aren't you having a hard time here?" Tanong ni dad, umiling lang ako tsaka ngumiti. "O-okay lang po ako dito dad" Nginitian ko siya tsaka binalingan ng tingin si mommy na ngayon ay nasa kwarto. "Reign?" Tawag sa akin ni daddy kaya napatingin ako sakanya.
"Yes, dad?" I looked at him. "I'm sorry" Aniya pero nakatalikod sa akin at nakatanaw sa bintana. "I know you're mad at me" He said and I saw him take a deep breath. "Kahit ayaw mong sabihin sa akin, pero nararamdaman ko" Aniya tsaka tumingin sa akin.
"Can you go back to the mansion?" There is a hint of sadness in daddy's voice. Lumapit siya sa akin tsaka kaagad akong niyakap. I don't know how I'll react, will I be happy because daddy finally apologized and is now paying attention to me or will I be annoyed because I still feel bad for him?.
Nakita ko si mommy na lumabas ng karto ko at nagtama ang tingin namin. I saw tears welling up in her eyes but she quickly wiped them away.My tears slowly started to fall and I hugged daddy back. "Daddyy......" Humikbi na ako at nagsimula na ngang umiyak. Nakita ko si mommy na napangiti at naglakad palapit sa amin at hinaplos ang braso ko.
"You two look so cute." Masayang sabi ni mommy. "You're just jealous of us." Inirapan siya ni dad kaya natawa ako tsaka pinunasan ang pisngi.
"Whoaaa!..... how about me?!" Kunot noo akong tinignan ni kuya habang hawak ang mga groceries. "'wag ka na, nakasama mo naman sila mom at dad noon pa" Inirapan ko siya tsaka niyakap si mommy.
"Hay nako! tama na 'yang pagiging-oa mo Diego, ipagluto mo na nga lang itong anak mo." Saad ni mommy na ikinatawa ko. I miss this so much, as I remember the last time this happened to me was when I was in grade five when we were in Cagayan.
"By the way, Reign. Ikakasal na si kuya Uno mo and he invited us to his wedding." Hinawakan ni mommy ang likod ko. Napatingin ako kay Kuya Jacon na ngayon ay palihim na ngumingiti.
Naiinis ako sa mga ngiti niya kaya kaagad kong kinuha ang unan na nakapatong sa sofa tsaka hinampas sa kanya. "Ouch!....." Inda niya pero natutuwa pa. "Tigil tigilan mo ako kuya!" Inis na sabi tsaka hinampas ulit siya ng mas malakas.
Mom just laughed at us. "Kayo talagang dalawa, parang mga aso't-pusa." Umiling-iling si mommy kaya natawa si Kuya.
Hindi lang kita kapatid baka matagal kanang nasa hukay, tangina ka!.
Dad was busy cooking while mom was organizing their groceries in the fridge while kuya Jacob and I were watching a horror movie, like we used to do.
Seryoso akong nanonood ng biglang ginulat ako ni Kuya, kaya nasipa ko siya ng wala sa oras. Nakahiga kasi ako tapos siya nasa paahan ko kaya hindi niya ako masisi. "Oa naman nito" Anya.
"You two, kakain na" tawag ni daddy kaya kaagad tumayo si Kuya, wala pa rin pinagbago talagang patay gutom pa rin.
Sumunod naman ako tsaka umupo sa tabi ni kuya.
"Reign?Your dad and I have planned to attend Uno's wedding." Sabi ni mommy habang hawak ang kutsara't tinidor. Napatingin naman ako kay Kuya na halatang nagpipigil ng ngiti. tadyakan ko kaya 'to para matuto.
"Ilang taon rin kasi tayo pinagsilbihan ni Uno" Dagdag ni mommy tsaka nagsimulang kumain. "Reign, sama ka. Maganda do'n" Pang-aasar ni gago. I looked at him and my eyes widened.
"Mommy, okay lang naman siguro kung hindi ako sasama? tsaka mag email na lang ako kay Uno— I mean kuya Uno." I was nervous about what I said. "Naks! ngayon lang 'to reign, tsaka ayaw mo ba no'n? makaka punta ka sa probinsya nila, maganda do'n, tapos malamig pa." Panghihikayat ni Kuya.
"Jacob" Tipid na sabi ni dad kaya natahimik si Kuya. Napatingin naman ako kay mommy na seryosong kumakain. "Kailan po ba ang alis?" tanong ko kaya napatingin sa akin mommy.
"The wedding is on Sunday, but we're leaving on Friday afternoon because there's a casual get-together party on Saturday." paliwanag ni mommy kaya tumango na lang ako at nagpatuloy sa pagkain.
While I was eating, I was wondering if I should go to Uno's wedding. Nang matapos na kaming mag dinner ay ako na ang naghugas ng nga pinagkainan namin gaya ng nakasanayan ko sa Europe.
"Ano? sasama ka?" tinabihan ako ni Kuya. I looked at him and continued what I was doing. "Ewan" tipid kong sabi. "Sama kana, para hindi halata na nasasaktan ka" Aniya na ikinatigil ko.
Ibig sabihin alam niya lahat? Aba't papaano? "Ano bang alam mo?" Nagsalubong ang kilay ko.
"Reign, I know everything." Aniya kaya mas lalo akong naguluhan kung paano niya nalaman.
"Simula noong umalis ka mas naging close kami ni Uno. Nagpaalam siya sa akin na liligawan ka niya, he waited for you for three years pero mukhang nawalan ng pag-asa, ayon nag give up" Aniya tsaka tinulungan na akong maghugas ng mga pinagkainan namin.
"Then?" Interesado akong malaman ang tungkol kay Uno. "We are both celebrating your birthday, kulang na nga lang lilipad na siya para makita ka lang sa Europe" He laugh.
"Nalaman ko lang na nakauwi ka na last week because he has decided to marry Keisha. Pero alam mo—" He looked at me first before he speak again.
"He doesn't really love Keisha. Papakasalan niya lang si Keisha kasi sa pagkakaalam ko pinilit si Uno na pakasalan 'yung babae kasi simula bata pa si Keisha gustong gusto niya na si Uno." Pagkukwento ni kuya. Hindi ko namalayan natapos na pala namin ang paghuhugas.
May ambag rin naman pala sa mundo itong kuya ko. "Pero kuya, ang sabi niya mag kasing ugali kami ni Keisha na sinasabi mo, I actually saw her the other day. Halos magkapareho kami, sa buhok, tangkad at ng shape ng mukha niya." I said, I wiped my wet hands and poured water.
"Yes, pero paano mo siya nakita?" Nag seryoso ang mukha ni Kuya. I glanced at mom and dad who were watching a TV show.
"Basta, it's none of your business." Nginitian ko siya.
We went to the living room together and watched a TV show. They stayed in the apartment for three hours and later returned to the mansion.
Matutulog na sana ako nang ma receive ko ang text ni kuya. "I'll pick you up tomorrow, you'll sleep here at the mansion:))" text niya. Hindi ko na siya nireplyan, tinatamad na ako tsaka inaantok na rin. Napa-oo na rin ako na aattend ako sa kasal ni Uno. I have also forgiven my mom and dad, because no matter what happens, even if we are separated for a few years, they are still my parents. Even if they treated me badly before, that can still change. ika nga nila BLOOD IS THICKER THAN WATER that means family ties are stronger and more important than other relationships, like friendships.
CHAPTER 13
Comenzar desde el principio
