Inaayos ko ngayon ang iilan kong gamit na hindi ko pa na arranged. While I was busy arranging my clothes, my cellphone suddenly notified me.
Email from the University I will be attending. Informing me that I am already enrolled in the university. I-cancel ko na sana pero nakuha ng atensyon ko ang isa pang email. Email galing kay Uno. He invited me to his wedding. Napangiti ako kasi kahit na ikakasal na siya hindi niya pa rin ako kinalimutan, 'yun nga lang masakit na makita siya ikakasal sa iba.
Inaya ko si Madi na mamili ng mga gamit for upcoming pasukan kaso busy daw siya kasi pinatawag siya ng mommy niya. Si Thalia naman ayaw rin akong samahan kasi pupunta siya sa hospital para ipa-check ang lolo niya, kaya ang ending ako na lang mag-isa.
I spent three thousand, I bought everything important that I could use. Hindi naman rin ako mamroblema sa uniform kasi may nakausap na akong magtatahi.
Habang naglalakad ako papuntang parking area ay biglang nag ring ang cellphone ko. Tumatawag si manang Fe kaya sinagot ko kaagad kahit hirap na hirap na ako sa mga pinamili ko. "Hello?" I said calmly while continuing to walk.
"Ija, kamusta ka?" Manang Fe also said calmly. "Mabuti naman po, ikaw po ba?" Subrang miss ko na si Manang fe.
"Maayos naman ako, Ija. Umalis na nga pala sa trabaho si Uno, tsaka nga pala Ija, alam na ni Sir na nakauwi ka na." Aniya na ikinatigil ko.
What? How did daddy know I was in the Philippines? "Papaano po? H-hindi nyo naman po siguro sinabi Manag Fe?" I asked her, I can trust Manang Fe so I know she won't do that.
"'Yun nga rin po ang ipinagtataka ko, Reign. Imposibli namang si Ambo, eh takot 'yun sayo lalo na 'yung dalawa." Aniya. Ang tinutukoy ba na dalawa ni Manang fe ay si Kuya ash at Uno?.
"Sige na, Ija. Nakarating na 'yung sasakyan ng daddy mo, busy kasi sila nitong mga nakaraang araw. Tatawagan na lang kita ulit." Maamong sabi ni Manang Fe. "Sige po" I answered, hung up the call, and got into the car. The car is not mine, I just borrowed it.
Hindi naman gaano kalayo ang mall sa apartment ko, ganon rin ang papasukan kong university. Kaya madali lang sa akin bumyahe pwera na lang kong traffic. I only drove for a few minutes and arrived in front of my building and returned the borrowed car.
"Tangina, ang bilis ng oras, parang kanina pag alis ko alas syete pa lang, tapos ngayon mag aalas onse na?" Nagsasalita ako habang naglalakad papasok sa apartment ko. Parang subra pa tuloy ako sa nalipasan ng gutom.
I was about to open the door to my apartment when my neighbor suddenly called me. "Reign" Tawag sa akin ni Niño. He is tall and has smooth skin, his face is a bit chubby. I looked at him and smiled. "Hmmm?"
"May naghahanap sa'yo kanina, medyo matangkad tsaka moreno." Nilock niya ang pinto niya tsaka naka porma siya, siguro may lakad 'to.
"May sinabi ba? sinabi niya ba pangalan niya?" I asked him. It's impossible for Uno to come here, he's going back to his province now. Imposibleng si Lucas, hindi niya naman alam kung saan ako nakatira, ni hinid ko nga sinabi sa kaniya kung saan ako ng galing.
"Wala naman, umalis kaagad eh" Aniya. Napapaisip tuloy ako kung sino. Papaano kung si Uno? papaano kung gusto niya muna magpaalam bago uuwi ng probinsya nila? Imposible namang mangyari 'yun.
"Alis na muna ako, Reign." He said and smiled at me, I smiled at him too. Pumasok na ako sa loob tsaka nilapag ang nga pinamili sa mini table. Mamaya ko na aayusin, tinatamad ako.
I was about to cook when suddenly an unknown number called my cellphone. Nagdadalawang isip pa ako kung sasagutin ko ba o hindi pero baka importante kaya sasagutin ko na lang.
"Hello?"
"Reign" A familiar voice but I couldn't process who it was. It wasn't Uno's voice. "Who's this?" I asked calmly. "Reign, this is me, your kuya." He said. I wondered how Jacob got my number?.
"Paano mo nalaman ang number ko?" Not in the mood to ask. "Simple lang, "Someone gave us information about you, where you live now, and your number." Masaya oa siya sa boses niya ah.
"Who?" tipid kung tanong. "Hindi na importante kung sino, Reign. Kamusta ka?" May bahid ng pag-aalala ang boses ni Jacob.
Kuya Jacob is four years older than me, mabait naman siya sa akin, kung tutuusin nga mas close pa kami ni Jacob noon no'ng hindi pa ako pinadala ni daddy sa Europe kaysa kay Iluvia. Masama lang ang loob ko sakanya kasi wala lang man siyang nagawa para ipagtanggol ako kay daddy no'ng panahon na pinagalitan at pinapunta ako sa Europe ng labag sa kalooban.
"Ano sa tingin mo?" Nilapag ko ang cellphone sa mini table. Naiinis ako. "Sorry baby, hindi kaagad nalaman ni Kuya na nakauwi ka na, actually kahapon ko lang nalaman." Paliwanag niya.
It felt like someone stabbed me in the heart, it hurt, I know that even though it's been three years, but the pain they caused me is still there. "Hindi niyo alam, kasi sinadya kong hindi ipaalam sa inyo." Huminga ako ng malalim at pinipilit ang sarili na hindi umiyak.
"Kuya, I was going to surprise you on my birthday, September 6, but you weren't there. You were in Cagayan having fun. Wala lang man may nakaka alala ng birthday ko" nagkunwari akong tumawa pero may luha ng tumutulo sa pisngi ko.
"Special day ko sana 'yun eh, kasi legal age na ako" Pinunasan ko ang luha ko tsaka huminga ng malalim. "I'm so sorry, baby. That day, we were in Cagayan, and I told dad to just celebrate my graduation at home, but he wouldn't let me. I'm really sorry, baby. Promise babawi si kuya sa iyo." There is sadness in his voice, kilala ko si Jacob. Pag sinabi niya gagawin niya pero ayaw kona na umasa sa kanila.
"It's up to you, Jacob." I didn't wait for him to say anything else, I immediately hung up the call.
Kinaya ko ng tatlong taon na wala sila kaya sigurado akong makakaya ko hanggang ngayon. I have started cooking, nagluto ako ng adobong baboy, hindi ko gusto ang adobong baboy, hindi ko alam kung bakit. Mas gusto ko pa ang adobong manok ni auntie Keira.
I cooked for thirty minutes and had lunch. I rested for a while in the living room. While I was scrolling through my social media, the doorbell rang. I'm too lazy to stand up from sitting holding my cellphone.
As soon as I opened the door, a delivery rider greeted me. "Good afternoon, Celeste Reign Martinez po?" He asked. I just nodded and looked at him.
"Delivery po galing kay Jacob" Aniya tsaka may kinuha sa likod ng motor niya. One cake and another box with the Channel brand on it. Napakunot noo ako ng makita iyon.
"Seriously?"I don't know how I'll react, will I be happy or annoyed?. Kinuha ko ang cake at isa pang box, pinatong ko ang phone ko sa pinaka ibabaw. "Thank you po" aniko.
When I opened the cake, there was lettering on it. "I'm sorry, baby"
Seryoso ba si Jacob dito?. Sunod kong binuksan ang box ng channel, pagkabukas ko ay bungad sa akin ang isang Mini bag na matagal ko ng pinapangarap.
While checking the bag, I received a text from Jacob's number.
"Have you received my gift to you? That's not enough, baby. Kulang pa 'yan, marami pa akong gustong ibigay sa iyo" Text 'yon galing kay Jacob. Well, if only he would give me gifts like this kahit na wag niya na iparamdam sa akin mahal niya ako bilang kapatid. Masaya na ako sa ganito.
Hindi na importante ang pagmamahal sa akin ngayon, ang importante makakapag-aral ako ng college at piliin ko na lang maging masaya nang ako lang.
