Şühedâ.

٢٠ ) az ve öz.

İstanbul'un sokaklarında Hamza ile ev aramaya başlamıştık bile. Koskoca şehrin neresinden girip neresinden çıkacağımızı şaşırmıştık. Durup dinlenmek için bir çay bahçesine oturduk.
- Hamza, hem sizinkilere hem bizimkilere yakın bir yerde arasak, ha ne dersin?
+ Aslında olabilir. Bir de o taraflara gidelim.
Çayın deminden, havadaki neme kadar içim huzur dolmuştu. Birden üzerimdeki kasvet gitmiş, yerini heyecana bırakmıştı. Evliliğin zor yanlarını yaşıyorduk.
Bizim semte gelince sokak sokak gezmeye devam ettik. İki sokak ilerde bir ev bulmuştuk. Ama tutup tutmayacağımız kesin değildi. Evi gezmeye başlamıştık. Bir apartman dairesinin üçüncü katıydı. Bahçeli bir siteydi. Çocuk parkı, yürüyüş yolu mevcuttu. Bahçesi güzeldi ama içi ne âlemdeydi?
İçeri girdiğimizde şirin mi şirin bir evle karşılaştım. Adımımı atasıya içim ısınmıştı buraya.
- Ay Hamza. Bak burası misafir odası olur. Burası kütüphanenin olduğu ilimhânemiz olur...
+ Şühedâ Hanım. Evi beğendiniz galiba.
- Hamza Bey. Beğendim canım benim.
+ Peki o hâlde. Bana sormadın ama ben de beğendim.
- Ay affedersin heyecan ne yaptığımı biliyor muyum ben? Sanki üçüncü kez ev falan tutuyoruz sende.
Bana sırıtarak ev sahibine döndü. Kirayı vs. konuştular. Bu mevzulara hiç dahil olmadım, anlamazdım zaten. Ve Hamza son sözü söyledi.
- Tutuyoruz...
***
Bir evimiz vardı artık. İnşaAllah huzurla, muhabbetle dolacaktı. Lâkin daha bitmemişti. Nikâh günü alacaktık. Derhal belediye binasına gittik. Durumu izâh ettikten sonra sıra gününü ayarlamaya gelmişti.
- Cuma günü olsa aslında.
+ Evet olabilir,cuma günü boş mudur?
...
-Cuma günü boş mu?
+ Evet efendim boş. Ama yalnızca saat 14:30'da boşluk var.
- Peki tamam olsun.
Mübârek bir güne denk gelmesini ben istemiştim evet. Şu üç dört içinde eve eşya almalıydık. Aman Allah'ım. Şimdiden çok yorulmuştum.
***
15.08.2013
Evet bu gün düğün günümüzdü. Her şeyi halletmiştik hamdolsun. Büyük gün gelip çatmıştı ve ben heyecandan yerimde duramıyordum. İmzalarımızı çoktan atmış, resmiyette de evliydik artık. Büyüdüğümü hissediyordum. Belki de anne olacaktım. Peygamberimiz'in müjdelediği,
" Cennet, anaların ayakları altındadır. "
Hadis-i şerîfine mazhar olacaktım.
Hamza'nın yolladığı kutuyu düğünden bir gün önce açabilmiştim. İçinden tabiki...
Gelinlik çıkmıştı. Filistin'den almış meğer. Filistin kokuyor yani. O alır da giymem mi?
...
Aile arasında yapılan bir merasim olmuştu. Abim, babam, annem, Hacer anne, Hamza ve ben hepimiz teker teker konuşma yapmış, hasbihal etmiştik. İlahiler dinlemiş, herkes kendi ilminde bulunanları masaya dökmüştü. Düğün gecemiz, muhabbet gecesi olmuştu.
Hamza'nın beni gelinlikle gördüğü ana gelince...
Evden beni alırken olduğu yere çakılmış, bakakalmıştı. Elimi yüzüne götürüp Hamza diye seslendiğimde kendine gelmişti. Ne temiz yürekliydi benim eşim. Eşimdi, sahi ya eşimdi artık. Kabulleniyordum.
...
Evimizde sıcacık bir sabahı karşılamıştık. Erkenden kalkıp kahvaltı hazırlamaya koyuldum. O sırada Hamza uyandı. Onu ilk defa uykudan uyanmış hâlde görmüştüm. Saçları karışmış, yüzü bembeyaz olmuştu. Gözlerini kısarak ortamdaki ışığa alışmaya çalışıyordu.
- Şşt sen. Hamza. Ben uyandıracaktım ama seni.
+ E tekrar yatayım o zaman.
Gerçekten tekrar yatmıştı. Ay, inanmıyorum. Oysa şaka yapıyor sanmıştım. Odaya tekrar girdim. Uyusun dedim biraz daha, kahvaltı hazır olunca uyandırırım.
...
Muntazam, zarif bir kahvaltı sofrası olmuştu galiba. Evet, evet güzeldi.
- Habibi. Habibi. Hadi, uyan. Kahvaltı hazır.
+ Haa tamam canım geliyorum.
Biraz yüzünü inceledikten sonra benim onu izlediğimi anlamış olacak ki uyandı.
- Beni mi izliyorsun sen Şühedâ?
+ Ee şey evet.
***
Evimizde geçen koskoca bir ayı devirmiştik. Güzel mi güzel huzur dolu bir evliliğimiz vardı. Ama o gün hiç gelmemeliydi işte...

Esselâmu aleyküm dostlar ت
Bölüm geç geldiği için özür dilerim ama şu sıralar çok yoğundum, yazamadım. Kısa bir bölüm oldu affola.
Size bir haberim var.
Şühedâ bir dahaki bölüme final yapıyor.
Kemerlerinizi takın ve hazır olun.
FİNAL bölümü hiç beklemediğiniz bir şekilde geliyor.
Tüm duygu ve düşüncelerimi son bölümde yazacağım inşaAllah.
Yorumlarınızı eksik etmeyin. Zirâ hikâye bitiyor yahu :)
Allah'a emânet olun...