Searching For The Direction #Wattys2016

*~ F O U R T Y ~*

*~Nora~*

Een nieuwe dag, wat betekende, een nieuwe opdracht! Er werd ons niet verteld wat we precies gingen doen want dat zou geheim blijven tot we in de hal verzameld waren. We moesten om twaalf uur klaar staan en dus had ik besloten mijn wekker om elf uur te zetten.

Het was voorlopig nu alweer bijna twaalf uur dus liep ik naar Amelia's kamer toe om te kijken of ze al wakker waren.

Ik deed de deur open en zag toen iets dat ik liever niet had willen zien. Ik gooide gelijk de deur dicht en liep snel weg naar beneden.

Dat waren Amelia en Liam die lagen te flikflooien.. Okee, moving on..

Ik kwam beneden en de eerste persoon die ik zag was Riley. Ik had haar niet vaak meer gesproken de laatste tijd dus ik besloot naast haar op de bank te zitten.

"Weet jij al wat de opdracht is vandaag?" Vroeg ik. Riley schudde haar hoofd.

"Mensen zijn nogal bang omdat normaal gesproken er niet zo geheimzinnig over de opdrachten wordt gedaan. Vooral die trutjes daarzo in de keuken. Staan zich helemaal op te winden over niks." Ik keek achterom en zag inderdaad een hele groep meiden die zich druk aan het maken waren.

"Zul je zien dat we dadelijk alleen gaan kaarten ofzoiets." Zei ik, en Riley lachte. Ik stond op en ging wat eten pakken uit de keuken. Ik moest helaas wel door de trutjes Squad maar ze deden niet moeilijk.

Ik ging uiteindelijk weer terug naast riley zitten toen ik twee boterhammen op een bord had meegenomen. Ik had ze opgegeten en toen ik de keuken weer in liep om m'n bord weg te zetten zag ik Harry ook in de keuken.

Ik besloot rustig aan te doe en gewoon m'n bord weg te zetten, maar hij had me al gezien.

"Nora." Ik draaide me om.

"Over dat van gisteren.." Begon hij. Ik wist al gelijk waar dit naartoe ging.

*Flashback naar gisteren vlak na de fotoshoot*

"Nora?" Ik hoorde Harry's stem en draaide me om.

"Ja?" Zei ik maar. Ik wist niet wat hij nu weer van me wilde.

"Kan ik je spreken?" Zei hij. Wat had ik te verliezen?

"Ja tuurlijk." Zei ik. Ik liep met hem naar de trap en we gingen zitten. Ik zag Harry gelijk graaien naar de fles die naast hem stond en ik voelde me gelijk geïrriteerd.

"Weetje, je moet echt stoppen met dat drinken. Er is geen enkele reden voor." Zei ik. Harry aarzelde even, maar liet toen toch de fles staan. Hij bleef even stil voor hij reageerde.

"Het laat me even niks voelen. Geen pijn, geen grenzen, niks." Mompelde hij. Ik knikte.

"Dat snap ik, maar je wordt agressief en je gaat dingen zeggen waar je spijt van krijgt. Je hebt jezelf niet meer in de hand." Zei ik, en dit keer keek ik hem aan.

"Ik mis je Nora." Zei hij uiteindelijk. Ik deed even m'n ogen dicht.

"Dit kan je niet menen." Zei ik. Ik opende m'n ogen weer en keek hem aan, maar zijn ogen stonden serieus.

"We hebben allebei verkeerde dingen gedaan-" Begon hij. Hij bleef even stil.

"Maar ik mis je." Zei Harry uiteindelijk.

"Ik denk echt dat we even moeten wachten voor we weer gehaast bij elkaar komen. We moeten eerst elkaar vergeven. Compleet." Zei ik. Harry bleef naar de grond staren.