STORM (POWER) Βιβλίο 1

2

«Που είναι το βραχιόλι μου;» φώναζε η Έμιλι. Πέντε λεπτά πριν τελειώσει η ώρα της γυμναστικής είχε γυρίσει μαζί με την Ντέμυ για να αλλάξουν. Είχε μόλις αλλάξει ρούχα και στο τέλος άφησε το βραχιόλι της. Όμως καθώς έψαχνε στην άκρη του ντουλαπιού το κίτρινο φωσφοριζέ βραχιόλι της έλειπε!

«Μήπως δεν το φόρεσες σήμερα;» την ρώτησε η Ντέμυ.

«Όχι. Το θυμάμαι πολύ καλά ότι το φορούσα και ότι το έβγαλα για την γυμναστική.» της απάντησε η Έμιλι δείχνοντας της την άκρη του ντουλαπιού. «Εδώ το άφησα. Το θυμάμαι.» Είχε εκνευριστεί. Το θυμόταν καθαρά πως σήμερα φορούσε το βραχιόλι που της είχε κάνει δώρο η Κέιτ. Κάποιος της το είχε κλέψει. Αλλά ποιος θα ήθελε ένα βραχιόλι; Δεν ήταν κάποιο βραχιόλι μεγάλης αξίας.

«Έλα μην στεναχωριέσαι. Θα πάρεις άλλο.» είπε η Ντέμυ.

«Ξέρεις ήταν δώρο. Τι θα της πω της Κέιτ; "Έι Κέιτ δεν φοράω το βραχιόλι σου γιατί μου το έκλεψαν από το ντουλάπι των αποδυτηρίων";» έκανε μια μεγάλη παύση. Εξάλλου ήταν απλά ένα βραχιόλι. «Τέλος πάντων είναι απλά ένα βραχιόλι.» είπε και έφυγαν από τα αποδυτήρια.

Το κινητό στην τσέπη της Έμιλι άρχισε να δονείτε. Η Έμιλι το έβγαλε. Είχε μήνυμα από ένα κρυφό αριθμό. Το άνοιξε με περιέργεια.

Συνάντησε με στις τουαλέτες. Έχω το βραχιόλι σου.

Η Έμιλι σταμάτησε απότομα.

«Τι συμβαίνει;» ρώτησε η Ντέμυ.

«Τίποτα.» είπε ανενόχλητη η Έμιλι και συνέχισε.

Ευτυχώς τα μαθήματα είχαν τελειώσει και τώρα η Έμιλι μαζί με την Ντέμυ κατευθυνόντουσαν προς τα αυτοκίνητα τους στο πάρκινγκ του σχολείου. Δεν είχε δώσει σημασία στο μήνυμα που της έστειλαν από κρυφό αριθμό. Ήταν κοντά στο αυτοκίνητο της όταν το κινητό της άρχισε πάλι να δονείτε στην τσέπη της. Ήταν μήνυμα ξανά από άγνωστο αριθμό. Άνοιξε το μήνυμα αυτή την φορά καχύποπτα.

Δεν με πίστεψες πριν; Έχω το βραχιόλι σου. Ξέρεις που θα με βρεις ;)

Το μήνυμα συνοδευόταν από μια φωτογραφία. Η φωτογραφία έδειχνε ένα βραχιόλι με καφέ δέρμα που από πάνω έδενε μια κοτσίδα από κίτρινο φωσφοριζέ δέρμα. Ήταν το βραχιόλι της. Το ήξερε πολύ καλά γιατί κοντά στο κούμπωμα του είχε ένα μικρό σχίσιμο που μόνο το δικό της βραχιόλι είχε.

«Εεε Ντέμυ...» είπε μπερδεμένη η Έμιλι.

«Ναι;»

«Πρέπει να γυρίσω πίσω. Εσύ μπορείς να φύγεις.»