Pijnlijke liefde

47

Er wordt 3 keer op mijn deur geklopt, ik kijk op mijn telefoon en zie dat het pas 8 uur in de ochtend is.

Ik heb maar een half uur kunnen slapen, eerst moest Nouredinne erbij blijven totdat alle meisjes naar een revalidatiecentrum werden gebracht. Het is tenslotte zijn verantwoordelijk heid

Had ik al gezegd dat die bom die daar explodeerde een mislukte zelfmoordaanslag was?

Ik zucht diep en loop naar de deur, Samira staat voor de deur. Ik maak de deur open van mijn kamer, we zijn namelijk in een hotel. Samira loopt met een gebogen hoofd naar binnen en neemt plaats op mijn bed. Ik ga naast haar zitten en leg mijn hand op haar schouders.

'Wat is er schat?' Vraag ik bezorgd, ze haalt haar schouders op en zucht diep.

'Ik begrijp mijn leven niet Saloua, ik heb heel mijn leven in dat hoerenhuis gezeten. Niet dat ik niet blij ben, maar ik was het al gewend snap je... Ik heb geen idee hoe ik moet leven in de buitenwereld, niemand weet van mijn bestaan af. Ik ben bang Saloua...' Zegt ze met een trillende stem.

Ik zucht diep en wrijf over haar rug.
'Weet je Samira? Wij, we hebben beide een heftig verleden... die van mij speelt nog mohim we gaan alles achter ons laten en opnieuw beginnen. Je krijgt er een lieve neef en tante bij en daarbij ook een neefje!' Zeg ik terwijl ik over mijn buik wrijf.

'Denk niet dat ik niet weet hoe het is om je verleden los te laten, het liefst wil ik echt bij mijn familie zijn en naar mijn oude leventje terug. Ik wil niks lievers... maar alles staat voorgeschreven schat. Het leven is te kort om heel de dag te huilen ook al is dat het enige wat ik nu wil doen...' Zucht ik, Samira knikt en knuffelt me stevig.

'Ik weet echt niet wat ik zonder jou moest, ik hou echt van je...' Fluistert ze.

'Maar Samira... Stel je voor dat jouw moeder niet zo een heks was, en ik niet met Jaouad was getrouwd. Dan was ik nu nog een steeds een meisje die geen enkele jongen vertrouwd, en zat ik nog steeds bij zo een neppe familie, die mij al bijna vermoorden als een leugen over me zien staan. En het allerergste... Dan zat jij nog vast met die vieze Crazy Baba, zo zie je maar dat achter elk negatief ding wel iets goeds kan komen...'

'Je hebt gelijk, en dan had je Nouredinne niet. Misschien moeten we gewoon blij zijn Saloua, maar... kan ik bij jouw wonen? Ook als je getrouwd bent?' Vraagt ze voorzichtig.

'Ja, natuurlijk. Wat dacht je dan? Dat ik je naar mijn familie breng? Nouja... Onze familie natuurlijk, je hebt trouwens nog een broertje en een zusje. Souhail en Saliyah, Saliyah is nog geen jaar... Ze is echt een schatje... Raar he? Dat jou moeder nog ongeveer 3 uurtjes mijn schoonmoeder is en dat mijn moeder nog voor een korte tijd jouw stiefmoeder is...'

'Awilliee... Zeg wollah?! Mag ik een foto van hun zien? Maar hoezo dat dan?'

'Vandaag is de rechtszaak voor mijn scheiding, en mijn moeder gaat echt scheiden van mijn vader als ze erachter komt dat mijn vader je moeder verkracht is. Want jij bent 20 bijna 21 dus 2 jaar ouder dan mij, in dat zelfde jaar is mijn broer, onze broer Souhail ook geboren.'

Samira kijkt me met grote ogen aan en slaat haar hand voor haar mond.
'Oeh...' Fluistert ze vol ongeloof,

'Saloua..?' We kijken beide op en zien Nouredinne in de deuropening staan met in pak en al. Hij heeft een deel zijn haar glad naar de zijkant geborsteld en waardoor je zijn schuine kapperslijn kan zien. En ik ga zijn sexyness niet eens meer beschrijven, you guys allready know how handsom my man is.

'Uhm, ik ga wel...' Samira staat op en loopt naar de deur. Nouredinne zet zijn handen op haar schouders en kijkt haar met die prachtige blauwe ogen aan.