Owning Her Innocence (R-18)

Chapter Sixty One

 Mabigat na bumuntong-hininga si Themarie. Bumuka ang bibig nito para magsalita, pero walang salitang lumabas mula doon.

 Nilapitan niya ang nakaupong kaibigan at tinapik ito sa balikat. "It's okay. Kung hindi ka handang sabihin sa akin kung sino siya, hindi kita pipilitin. Its' your life. Hindi naman kita huhusgahan. I'm your friend. Basta nandito lang ako para suportahan ka."

 Pilit na ngumiti si Themarie. "Salamat, Kira, ha? Hindi ko rin naman kasi inaasahan ito, eh. I mean, wala sa isip ko na mangyayari ito kaya di ko alam kung ano na ang gagawin ko ngayon." Rinig niya ang pagkabasag sa boses ng dalaga.

 Niyakap niya ito. "Ooohh. I know. Huwag ka na umiyak. Ganoon talaga ang realidad. May mga bagay na dumadating na hindi mo inaasahan. At hindi mo dapat ikalungkot na may isang maliit na nilalang na nabuo d'yan sa tiyan mo. You should celebrate it. Being a mother is a gift from God. It's a blessing."

 "Pero paano ako hindi malulungkot? Galit si Mama sa akin. Nang malaman niya kanina na buntis ako, minura niya ako. SInabihan na malandi at kung kani-kanino bumubukaka."

  Namilog ang mga mata ni Kira. "T-totoo? Paano niya nagawang sabihin 'yon?"

 "Dahil sa galit at sa kahihiyan na makukuha namin. Iniisip niya ang sasabihin ng ibang tao. Pero hindi man lang niya inisip 'yong nararamdaman ko. Hindi man lang niya inisip na ngayon ko kailangan ng suporta niya. Ngayon ko siya mas kailangan bilang ina na nandyan para gabayan ako." Tuluyan nang tumulo ang mga luha ni Themarie. Nakaramdam si Kira ng awa para sa dalaga.

 Niyakap niya ito at pinatahan. Alam niya kung gaano kabigat ang nararamdaman nito ngayon. Ang isang taong mas higit na inaasahan nitong dumamay sa sitwasyon nito ngayon ay ang siya pang mas lalong magpapabigat sa nararamdaman nito. In some ways, nakakarelate siya sa kaibigan. Iyon din ang nararamdaman niya ng sabihin sa kanya ng ina niya na hiwalayan si Callan. Hindi lang niya masyadong ipinakita, pero bumigat ang dibdib niya. Bakit nito hihilingin ang isang bagay na magbibigay sa kanya ng sakit?

 At bakit kung sino 'yong mga inaasahan mo na sumuporta at umintindi sa 'yo, sila pa 'yong mga tao na mas magpaparamdam sa 'yo na wala kang makakapitan?

 "Tumahan ka na, Thems. Magiging maayos din ang lahat. For now, maging positive ka muna sa lahat ng bagay. Huwag mong isipin 'yong mga negative na bagay. Hindi 'yon maganda para sa baby." Hinaplos niya ang buhok nito. Sumisinghot na tumango ang dalaga.

 "Maganda din siguro kung hindi muna ako tutuloy sa amin."

 "Eh, paano ka? Saan ka titira? Kung gusto mo sa bahay ko muna ikaw makituloy," pagmamagandang-loob ni Kira. Nasa tapat lang din naman ng bahay niya ang bahay ni Callan. Kaya kapag dumating na ang lalaki, doon siya tutuloy. Malaki na din ang naitulong sa kanya ni Themarie. 'Yong mga gawain niya ay ginagawa na din nito kaya sobra-sobra ang pasasalamat niya sa kaibigan.

 Umiling ito. "Salamat, Kira. Pero hindi na. Nakausap ko si Cad. Sa kanila muna ako makikituloy habang nagpapalamig ako."

 Her mouth parted. "Ha? Si Cadyuth ba ang ama?"

 Sa kabila ng pinagdadaanan ng dalaga ay nagawa pa nitong matawa. "Ngii! Ano ka ba naman, Kira! Syempre, hindi no!"

 "Sure ka?"

 "Oo naman! Hindi kami talo ni Cady! Type din siguro nun ang ama ng baby ko." Nakita niya ang pagdaan ng lungkot sa mukha nito. Gusto man niyang usisain kung sino talaga ang ama ng dinadala nito, mas pinili na lang niya ang manahimik. Wala siya sa puwesto para magtanong. "Isa pa, mabait si Cad sa akin at mapagkakatiwalaan ko siya tulad mo, Kira. Pero nakakasigurado ako sa 'yo na hindi talaga siya ang ama ng baby ko."

 Napangiti si Kira. "Oo na. Nagbibiro lang naman ako. Gusto mo pa ba na magpatuloy dito sa restaurant? Baka kasi di mo na kayanin, eh."

 "Puwede bang magtrabaho muna ako dito? Kailangan ko pa rin kasi na kumita eh. Wala pa naman akong masyadong ipon. Kaya ko pa naman na magtrabaho."

 "Sige, basta magsabi ka lang sa akin kung may problema ka, ha? Kung may kailangan ka, puwedeng-puwede mo akong lapitan. Nandito lang ako, okay?"

 Maluha-luhang yumakap sa kanya si Themarie. "Maraming salamat talaga, Kira."

 NAPA-ARAY si Kira nang maramdaman niya ang paghaplos ng init sa balat niya. Napasong binitawan niya ang takure at hinipan ang bahagi na natalsikan ng mainit na tubig. Hindi niya alam kung bakit hindi siya makatulog ng maayos. Maya't maya siyang nagigising kahit na pinipilit niya na makatulog ng mahimbing. Hindi na siya nakatiis at bumangon na lang siya para magtimpla ng gatas. Akala nga niya ay gabi pa. Pero pagtingin niya sa orasan, saka niya nalaman na mag-uumaga na pala.

She sighed.

 Pagkatapos niya sa iniinom ay napag-isipan niya na magtungo sa labas. Sinalubong siya ng pang-umagang lamig. Nayakap ni Kira ang sarili. She already missed Callan. Kapag ganitong madaling-araw hindi na niya kinakailangan pa ng kumot upang promotekta sa kanya mula sa lamig. Sapat na ang mainit na yakap nito upang mawala iyon. She loved the way his masculine body hugged her curves and clung to her, love the way he kiss and licks her neck in a sensual manner. And then, he would make love to her.. Hard, deep and brutal.

 Nakagat niya ang ibabang-labi. Was it normal if he don't want him to be gentle in bed? She could remember the way her walls fluttered around his thick, hard flesh. The way he rammed into her and made her feel like a goddess. Pawisan ang mga katawan nila habang nasa ibabaw ng kama at nagtatampisaw sa mainit na sandali. Lumilitaw sa isipan niya ang mga imahe na kasama niya ang binata habang walang-humpay ang papapaligaya nito sa kanya.

 She took a deep breath. Ramdam niya ang pamamasa ng bagay sa pagitan ng hita niya, ang pagpintig niyon sa nag-iinit na pagnanasa. Tila ahas na gumagapang ang apoy sa katawan niya, lumilingkis sa buong sistema niya at mas lalong pinag-aalab ang pangungulila niya kay Callan.

 Hindi niya iyon mapigilan tuwing naaalala niya ang binata. It was hard not to fantasized Callan. His taste was like a pure, dark chocolate. Sinful, sweet, yummy. Parang tumatak sa isip niya ang imahe ng binata habang naglalabas-masok mula sa kanyang likuran. That was one of her favorite position. Hindi niya mabilang ang ilang beses na ginawa nila iyon ni Callan.

 Fvck, mahinang mura niya.

 She's getting soaked down there. Mga ilang saglit pa ay natagpuan niya ang sarili sa loob ng kwarto niya. Walang saplot habang nakabuka ang mga hita. Kira could feel the flickering licks of flame across her already heated skin. Tatlong araw nang hindi tumatawag sa kanya si Callan. Tatlong araw na rin itong hindi nagpaparamdam sa kanya. Naiintindihan naman niya na abala ito ngayon sa negosyo. Malinaw sa kanya ang bagay na 'yon. At sa tingin niya, mabuti iyon para hindi siya masanay na lagi itong nakakausap.

 Ngunit hindi niya maiwasan ang mangulila dito ng husto.

 Ipinasok niya ang isa pang daliri sa kaangkinan at pinagsabay ang dalawang daliri sa bawat pagpasok at paglabas. "Aaaahh, yes!" Sa loob ng isip niya, si Callan ang gumagawa ng pagpapaligayang 'yon sa kanya. God, she missed him! At hindi niya mapigilan na paligayahin ang sarili sa sobrang pangungulila sa binata. Ilang araw pa lang itong nawawala, pero heto siya... Tila isang babaeng halos isang dekada nang hindi nakakatikim ng ligaya.

But, damn.. She needed this. She needed the fire and the heat.

And the pleasure.

 Malapit na niyang maabot ang rurok ng kasukdulan nang bigla niyang maramdaman na may nanonood sa kanya.

 She opened her eyes just to see those wild blue eyes watching her intently..