His Sister

Hoofdstuk 37

P.O.V

"Ik hou van je" mompel ik tegen de telefoon voor ik ophang. Een diepe zucht verlaat mijn mond zodra ik mijn mobiel op mijn nachtkastje leg.

3 weken, 3 fucking weken ben ik al alleen thuis zonder Louis. En ik mis hem fucking erg. Ik eet weinig, lig de hele tijd in bed, stuur Vera weg en bel met Louis zo ziet elke dag er uit, al 3 weken lang.

Ik kijk op mijn wekker 15:58, Vera kan hier elk moment zijn. 10 minuten later zal ze toch weer buiten staan net als elke dag. En zoals ik voorspelde 2 minuten later vliegt mijn slaapkamer deur open. In de deur opening staat Vera, haar handen in haar zij en haar blik onleesbaar.

Zodra ze ziet dat ik sinds gister haast niet ben verschoven rolt ze met haar ogen loopt richting de gordijnen die ze met een rek opentrekt. Het zonlicht schijnt vel mijn gezicht in wat een grom uit mijn gezicht laat komen. Oke op dit moment gaat het al veder dan ze de andere dagen heeft gedaan. Normaal loopt ze een beetje te roepen, en een beetje aan mijn dekens te trekken. Ik zeg dat ze moet oprotten, ze zeurt, dringt aan dat ik wat moeten eten en gaat weer weg. Maar dit is al meer dan ze in 3 weken heeft gedaan.

"Lizzy nu ben ik het zat, je licht al 3 weken als shit op je bed om een domme jongen te huilen. Nu kom je er uit en gaan we wat leuks doen om degenewiesnaamiknietganoemen te vergeten" ze trekt de dekens van me af en gooit ze naar de andere kant van de kamer. "1. Bedankt dat je me shit noemt 2. Ik wil niks leuks doen 3. Je mag Louis zijn naam best noemen" mompel ik.

"Zeg me niet dat dat Louis zijn T-shirt is" Vera knijpt haar ogen tot spleetjes. "Misschien" mompel ik, Vera rolt met haar ogen. Ze trekt me overeind maar ik laat me al snel weer vallen "ik heb geen zin" zucht ik, "Lizzy wat is dat met jou, als ik lag te huilen om een jongen vertelde je dat mijn tranen die jongen niet waard zijn en nu lig je hier zelf te huilen en te zeuren, zo ken ik je niet" zucht ze en gaat naast me op het end zitten.

"Het is gewoon ingewikkeld" ik kijk richting het raam waar de zon door schijnt. "Ik snap dat het kut is dat Louis je heeft bedrogen maar je zegt zelf dat je tijd nodig hebt. Ik denk dat je beter gewoon door kan gaan met je ding en naar een tijdje het weer opnieuw moet beginnen" zucht ze en gaat met haar hand door mijn haar heen.

"Ik wil niet opnieuw beginnen, ik wil veder" mompel ik en verstop mijn hoofd in mijn kussen. "Maar schat dat kan niet" fluisterd ze "dat kan wel, je snapt er niks van" roep ik gefrustreerd en ga recht op zitten. "Vertel het me dan, dat doe je ook niet" roept Vera nu ook "je snapt het toch niet" "omdat je niks uitlegt". "dat kan niet" fluister ik, "waarom niet" Vera zucht gefrustreerd.

"Omdat het fucking management zich overal mee moet bemoeien en Luke wat aan doet" roep ik terwijl de tranen over mijn wangen lopen. Vera haar gezicht gaat van boos naar bezorgt "lizz wat is er aan de hand, ze hebben toch niet gezegt dat jullie uit elkaar moeten he ? Dat kunnen ze niet maken" roept ze boos. "Jawel Veer dat kunnen ze wel, zij hebben onze fucking relatie opgezet en nu moeten we uit elkaar" roep ik.

"Ho wacht, waarom loop jij dan te huilen als jullie relatie nep is" vraagt ze verward. Ik zucht diep en begin alles te vertellen, van het moment dat we dansen en dat het management een idee kreeg, van de Disney date, de eerste zoen, mijn gevoelens die in het spel kwamen, Louis die ook op mij verliefde werd, toen Louis me tot vriendin vroeg en het kut idee van het management, ook vertel ik dat ik nog een week moet wachten tot ik eindelijk weer naar Louis mag. Het enige wat Vera doet is knikken en af en toe glimlachen.

Zodra ik klaar ben kijk ik Vera aan, het voelt fijn dat ik alles heb verteld. Iemand met wie ik er over kan praten en mij advies kan geven. Ik kon er met Luke over praten alleen die gaf alleen maar domme jongens adviezen waar ik dus echt niks aan had.

Vera staart voor zich uit en trekt een gezicht wat ze altijd trekt als ze ergens diep over aan het nadenken is. "Wanneer is het eerste vliegtuig naar Engeland" vraagt ze dan, ik kijk haar verbaast aan "hoezo" vraag ik achterdochtig. "Ik ga naar Engeland en vertel die rotzakken van Modest eens vertellen dat ze niet met het liefdesleven kunnen kloten en daar on gestraft af kunnen komen" "veer je laat het"

"We kunnen dit ook allemaal op Twitter zetten zodat de hele wereld dat Louis niet een totale sukkel is en dan geven ze modest de schuld" "dat doen we niet, dat kan niet" "en waarom is Louis geen totale sukkel" vraag ik, "hallo hij heeft je broertje ondekt en als je jou broertje ondekt ben je toch wel een beetje een sukkel is het niet" grijst Vera, ik grinnik "jij bent een sukkel"

Vera kijkt geschrokken "wat" vraag ik, "je lacht" zegt ze verbaast. Als snel liggen we beiden te lachen op het bed. "Deze lizz heb ik gemist, ik dacht dat Louis deze Lizzy had opgegeten" grinnikt ze, "ik heb jou ook gemist" snel trek ik Vera in een knuffel en verstop mijn gezicht in haar bruine haar.

"Lizz" vraagt ze naar een tijdje te knuffelen "Mmhhhh mmmhh" antwoord ik in haar haar. "Je stikt" lacht ze en duwt me weg. Ik kijk haar boos aan, maat begin snel al weer te lachen. "Ik ga je helpen deze week door te komen. Ga je vanavond maar naar het kampvuur, net als vroeger" vraagt Vera als we zijn uitgelachen. Ik denk even na maar knik dan toch "ja ik ga mee" "wel eerst even douchen" grijnst Vera, wat een klap op haar schouder oplevert.

Wat heb ik Vera gemist.