STORM (POWER) Βιβλίο 1

Πρόλογος

Τα μάτια της Σκάιλερ άστραψαν κατάμαυρα. Έσφιξε κι άλλο το κλαδί γύρω από το πόδι του. Αν τον είχε πιάσει μόνη της τώρα θα ήταν νεκρός για τα καλά. Πάντα η Κέιτ ήταν εκείνη που έκανε κουμάντο. Μερικές φορές ένιωθε πως ήθελε να σκοτώσει και εκείνη. Κάμποσες φορές καθώς έτρεχαν στο δάσος ξεπετούσε κλαδιά με αποτέλεσμα εκείνη να πέφτει.

«Θα σε αφήσουμε να φύγεις. Με την προϋπόθεση πως δεν θα μας ξανά παρακολουθήσεις.» είπε ανάλαφρα η Κέιτ.

Ο Μάικλ τις κοίταξε ειρωνικά. Ακόμα και κρεμασμένος ανάποδα διατηρούσε την ειρωνεία του. «Αυτό είναι κομματάκι δύσκολο πλέον.»

Η Κέιτ τον κοίταξε μπερδεμένη. «Τι εννοείς;»

«Για Σκοτεινοί είστε λιγάκι χαζοί δεν νομίζεις; Ξεχνάς ότι αύριο έχει γενέθλια η Έμιλι; Αύριο ενηλικιώνεται και επίσημα. Το ηλίθιο βραχιόλι που της έδωσες για να κρύψει την φύση της θα είναι απλά άχρηστο.» της είπε.

Η Κέιτ το είχε ξεχάσει. Αλλά ο Μάικλ της το θύμισε. «Και ποιος σου είπε ότι το ξέχασα;»

Ο Μάικλ είχε καταλάβει από το βλέμμα της πως το είχε ξεχάσει. Ήθελε να την εκνευρίσει. Κάτι που το πετύχαινε πάντα. «Το βλέμμα σου. Πίστεψε με η υποκριτική σου ικανότητα είναι λιγάκι σκουριασμένη. Και εγώ που νόμιζα πως εσείς οι Σκοτεινοί είστε εξαιρετικοί ηθοποιοί.»

Η Σκάιλερ έσφιξε ακόμα πιο δυνατά το κλαδί. «Δεν είμαστε απόβλητα του κόσμου για να μας μιλάς έτσι. Μόνο και μόνο επειδή δεν ακολουθούμε τον δικό σας τρόπο δράσης δεν σημαίνει ότι δεν είμαστε και ίδιοι.»

«Από την στιγμή που το χρώμα σας γίνετε μαύρο δεν είστε ίδιοι με εμάς. Νομίζετε πως δράτε με τον σωστό τρόπο και ότι εμείς ήμαστε δικτάτορες. Είστε και θα είστε αποβράσματα.» απάντησε αγκομαχώντας ο Μάικλ. Πλέον δεν ένιωθε το πόδι του.

«Αρκετά!!!» φώναξε μια φωνή μέσα από τις σκιές.

Ήταν η Μίνα. Ο Μάικλ το κατάλαβε. Ήταν η μόνη που συμπαθούσε από τους Σκοτεινούς. «Σκάι άφησε τον κάτω.» της είπε.

Η Σκάιλερ φάνηκε ενοχλημένη. Άφησε απλά τον Μάικλ στο έδαφος. «Κέιτ πάμε.» είπε εκνευρισμένη. Τα δυο κορίτσια έφυγαν και στο ξέφωτο έμειναν μόνο η Μίνα και ο Μάικλ.

«Βλέπω πως δεν ξεχνάς τα γενέθλια της ξαδέλφης μου.» είπε η Μίνα εντυπωσιασμένη.

Ο Μάικλ σηκώθηκε με δυσκολία από το λασπωμένο χώμα. «Ποτέ δεν ξεχνάω τα γενέθλια της και ούτε πρόκειται.»