Kırılmış bir bayana söylenecek son sözlerdi belkide ama Bulut bunu düşüncek kadar alcak gönüllü birisi değildi.
"Ne söylediğini biliyorum " dedi Bora kadına yaklaşırken.
"Belkide dogrudur. Ben tescilli-"
Parmakları kadının dolgun dudaklarına kapandı. Dıger eli gözündeki yaşları sildi ve hemen yüzüne düşün haşin 2 tel saçı arkaya attı. Şimdi avuçlari ay bir yüzle dolmuştu.
"Sen hayatımda gördüğüm en güzel insansın" diye fisildadı.
"Ama-"
"Birini ömür boyu sevebilrsin Damla. Ama güvenemezsin. Onu yanında isteyebilirsin onunla olmak isteyebilirsin ama olmak zorunda değilsin. Damla beni yanlış anlama ben seni cidden arkadaş olarak görüyorum ama Bulut seni kıskansın diye bu oyunu oynadık. E çürük meyve verdi ağacımız. Bende yol yakından keselim" dedi.
Kafasıyla onayladı Damla.
Kolonların ardında duydukları ile şoka giren Göksu ağabeyine öfkeyle doldu. Ama hak verdi.
Bu fikir kimden çıkmış olabilirdi ki?
Damla Boraya sarıldı. Parmağındaki yüzüğü adama uzattı. Kırmızı taşlarla süslenmiş güzel zarif bir yüzüktü. Asla klişe değildi.
"Bu senin. " dedi parmağına geri takarken.
"Parmağına takmasanda boynunda olduğunda beni yanında hissedebilirsin"
