27. Τέλος του 1ου γύρου

16 0 0
                                    

Όλα τελείωσαν, θα μπορούσε να σκεφτεί ένα ανόητο μυαλό. Όμως, δεν είχε τελειώσει τίποτα...τώρα θα άρχιζαν όλα. Αν είσαι γενναίος να πεις ένα αντίο, η ζωή θα σε ανταμείψει με ένα νέο γειά.

Η Γιασμίν στάθηκε για λίγο πάνω από το πτώμα του Σάιμον. Τον είχε πυροβολήσει κατευθείαν στον λαιμό. Ήταν τόσο ανόητος, σκέφτηκε ενώ κοιτούσε το αίμα του να χύνεται στο δάπεδο. Ξαφνικά, επανήλθε στο παρόν. Όλα φαίνονταν λογικά για το δικό της μυαλό,όμως θυμήθηκε τον πυροβολισμό πίσω της: ακούστηκε ένα ουρλιαχτό από πίσω της,αλλά εκείνη ήταν τόσο θυμωμένη που απλά πυροβόλησε.
Γύρισε το σκοτεινό βλέμμα της προς τα πίσω. Όλοι τους είχαν σχηματίσει έναν κύκλο πάνω από ένα σώμα. Έλειπε...κάποιος έλειπε από τον κύκλο...ο Φίλιππος.

Η καρδιά άρχισε να τρεμοπαίζει στα στήθη της. Έπεσε στα γόνατα ανάμεσα στους φίλους της. Εκείνος ήταν εκεί...είχε μισάνοιχτα τα γαλανά, ευγενικά μάτια του και η μαύρη αμάνικη μπλούζα που κάλυπτε το τέλειο  σώμα του είχε γίνει υγρό. Δεν άντεχε. Ένιωσε την καρδιά της να πονά. Ο πόνος όταν έχασε τον Τζέικομπ ήταν ο ίδιος ίσως αυτός του Φίλιππου να ήταν πιο σκληρός. Δεν θα έκλαιγε. Θα τον έσωζε. Μπορεί να μην μπόρεσε να σώσει τον Τζέικομπ,αλλά θα σώσει τον Φίλιππο.

Συνήλθε αρκετά γρήγορα από αυτόν τον τρομερό λήθαργο αναμνήσεων και προσπάθησε να βρει την λογική μέσα στα συναισθήματα που την κατάκλιζαν. Έπιασε την άκρη της μπλούζας του και την τράβηξε λίγο. Είχε δύο αρκετά μεγάλες πληγές στην αριστερή κοιλότητα. Τι θα έκανε; Δεν μπορούσε να τον πάει στο νοσοκομείο, σωστά;

«Μαξ, Μπρους! Βοηθήστε με!» φώναξε η Γιασμίν με σταθερή φωνή

«Τι θες να κάνουμε;» ρώτησε ο Μπρους

«Πιάστε τον να τον πάμε στο αμάξι. Θα αφαιρέσω εγώ τις σφαίρες» απάντησε αποφασίστηκα

Ο Μπρους και ο Μαξ ένευσαν καταφατικά και ανασήκωσαν τον Φίλιππο. Η Γιασμίν στάθηκε μπροστά του και χάιδευε το άσπρο δέρμα που τύλιγε το πρόσωπο του.

«Μην κλείσεις τα μάτια σου, σε παρακαλώ» τον παρακάλεσε

«Τώρα που σε βρήκα....δεν σε αφήνω» της απάντησε εκείνος

Βγήκαν από την αποθήκη. Πρέπει να είχε περάσει ούτε μια ώρα. Ίσως κάποια τέταρτα. Ο ήλιος ήταν στην ίδια θέση. Έτρεξαν. Έτρεξαν προς τα αμάξια. Η Ράμζι βγήκε ταραγμένη από την μαύρη BMW. Ήταν προφανές πως δεν είχε ξανά ζήσει τέτοια κατάσταση. Η μόνη ψύχραιμη ήταν η Γιασμίν.

The Game Of Life: Η αρχή του παιχνιδιούOnde histórias criam vida. Descubra agora