Το παζλ είχε σχεδόν συμπληρωθεί. Το μόνο που έμενε ήταν να βρουν την τοποθεσία του Σάιμον Σο και όταν τον έβρισκαν...θα έβαζαν τέλος στον κύκλο του. Όλα θα ήταν καλύτερα μετά από αυτό...δεν θα τους εμπόδιζε τίποτα.
Η Γιασμίν ενώ κοιτούσε έξω από την τζαμαρία της μαύρης BMW της τον ήλιο να ανατέλλει μπορούσε μόνο θετικά να σκέφτεται. Όμως, αν δεν πήγαιναν όλα καλά, τι θα συνέβαινε; Σκέψου θετικά, παρότρυνε τον εαυτό της. Γύρισε το σκοτεινό βλέμμα της προς τα δεξιά της όπου ο Φίλιππος είχε γύρει το κεφάλι του στο τζάμι και κοιμόταν. Ήταν τόσο ήρεμος, τόσο αγγελικός ενώ κοιμόταν. Το φως εκείνο που της έδινε δεν το είχε ξανά βρει πουθενά. Ήταν ο άνθρωπος της. Όμως, πως μπορούσε να πει μια τόσο βαριά φράση, μάλλον...μια τόσο βαριά υπόσχεση. Ήταν σίγουρη πως εκείνος θα μπορούσε να κάνει τα πάντα για εκείνη ακόμα και να πεθάνει για χάρη της κι εκείνη θα μπορούσε,αλλά δεν ήθελε ένας άνδρας να ήταν η αδυναμία της. Ήταν εγωιστικό,αλλά ταυτόχρονα ήταν πολύ σοφό: δεν ήθελε να είναι η αδυναμία της,αλλά ταυτοχρόνως δεν ήθελε να κινδυνεύει εξαιτίας της.
Ο Φίλιππος μπορούσε να την κάνει να ξεχνάς τα πάντα και να της δίνει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, κάνεις δεν την είχε κάνει να δει ποτέ κάτι καλύτερο.
«Τον αγαπάς πολύ,ε;» ρώτησε η Ράμζι που καθόταν στα πίσω καθίσματα
«Η αγάπη είναι για κάποιον άνθρωπο, εγώ είμαι μια ιδέα»
«Έχω ακούσει πολλές ιστορίες για σένα. Όλοι σε τρέμουν. Είσαι η κοπέλα που τα κατάφερε, που επιβίωσε και έμαθε να επιβάλλεται. Ξεκίνησες ως Φάντασμα και έγινες κάτι ανώτερο, έγινες νονά της νύχτας έγινες ο Μαύρος Άγγελος κάποιοι ξέρουν πως το όνομα αυτό κρύβει μια πανίσχυρη κοπέλα κι άλλοι φοβούνται πως κάτι πολύ κακό κρύβεται πίσω από αυτό το όνομα. Πώς επιβίωσες, όμως;»
«Ήμουν πολύ μικρή όταν συνέβη ότι συνέβη. Έπρεπε να σταθώ στα πόδια μου μόνη μου. Δεν είχα συγγενείς, ίσως μερικούς μακρινούς συγγενείς,αλλά ποιος από αυτούς θα φρόντιζε ένα 11χρονο;!»
«Και πώς επιβίωσες;»
«Γνώρισα κάποιους ανθρώπους και με βοήθησαν. Όσο μεγάλωνα τόσο καλύτερη και εξυπνότερη ήμουν. Γράφτηκα σε ένα Γυμνάσιο και εκεί γνώρισα τον Μαξ. Αν δεν ήταν αυτός δεν θα υπήρχα. Με βοήθησε όταν ήμουν στην χειρότερη κατάσταση μου. Η οικογένεια του με δέχτηκε σαν μια κόρη που δεν είχαν. Μόνο ο Μαξ ήξερε για το ατύχημα, οι γονείς του πίστευαν πως έμενε με έναν θείο μου. Κάποιες φορές εμένα εκεί,αντί να μένω με την Άρια...» έκανε να συνεχίσει,αλλά την διέκοψε
YOU ARE READING
The Game Of Life: Η αρχή του παιχνιδιού
ActionΈνα παιχνίδι που θα βάλει σε κίνδυνο πολλές ζωές. Όταν η μεγαλύτερη νονά της νύχτας η "Μαύρος Άγγελος" ή για αυτούς που δεν γνωρίζουν από τον υπόκοσμο Γιασμίν Ζέιβερ δέχεται ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα από τον δολοφόνο του ξαδέρφου της πρέπει να κάνει...
