The Game Of Life: Η αρχή του παιχνιδιού

05. Πιόνια

Όλα φαίνονταν φυσιολογικά αν και δεν ήταν: η Άρια μιλούσε με τον Φίλιππο αρκετή ώρα για εκείνον, ενώ ο Μαξ μιλούσε με την Γιασμίν. Ένιωθε πως οι ρόλοι έπρεπε να αλλάξουν, ένιωθε την ανάγκη να μιλήσει μαζί του,αλλά ένιωθε πως θα έλεγε τα λάθος πράγματα την λάθος στιγμή.

«Λοιπόν, Φίλιππε και είπες πως είσαι ελεύθερος,ε;» ρώτησε η Άρια ενώ κοιτούσε την Γιασμίν

«Ναι»

«Πώς κι έτσι;»

«Δεν υπάρχει κάποια που να μου αρέσει και να της αρέσω»

«Οπότε δεν σ' αρέσει κάποια»

«Δεν είπα αυτό. Μ' αρέσει κάποια,αλλά δεν της αρέσω»

«Καλώς»

Η Γιασμίν ένιωσε τα μάγουλα της να καίνε αφού το βλέμμα του Φίλιππου την κοίταξε έπειτα την φράση του. Ήξερε ήδη πως η φράση πήγαινε για εκείνη,αλλά όπως πάντα έμεινε ψυχρή. Ο Μαξ την κοιτούσε όλη αυτή την ώρα, ήξερε καλύτερα από τον καθένα την Γιασμίν. Ήξερε πως συμπεριφερόταν μπροστά σε ξένους, σε γνωστούς, σε φίλους και μέλη της συμμορίας και αυτή η συμπεριφορά ήταν νέα.

Η συνομιλία της Άρια με τον Φίλιππο διακόπηκε όταν ο ήχος του κινητού της Γιασμίν ακούστηκε. Εκείνη άργησε για λίγο να το καταλάβει καθώς είχε αφαιρεθεί. Σήκωσε το κινητό από το τραπέζι απέναντι της. Κοίταξε τον αριθμό, έγραφε: Άγνωστο. Η Γιασμίν έσυρε το δάκτυλο της στην οθόνη και έβαλε το κινητό στο αυτί της. Μία βαριά, ανδρική φωνή ακούστηκε, δεν την είχε ξανά ακούσει.

«Γεια σου Μαύρε Άγγελε»

«Ποιός είναι;»

«Είμαι ο Σάιμον Σο, δεν με ξέρεις,αλλά θα με μάθεις σύντομα»

«Και τι θέλεις;» ρώτησε άγρια

«Να σου δώσω μία πληροφορία»

«Την ακούω»

«Εγώ σκότωσα τον Τζέικομπ και θα το ξανά έκανα χίλιες φορές»

«Θα σε βρω καθίκι και όταν σε βρω θα σε θάψω 10 μέτρα κάτω από τη γη»

«Βρες με!» απάντησε και τερμάτισε την κλήση

Η Γιασμίν χτύπησε με δύναμη το χέρι της στο τραπέζι και γρύλισε. Ένιωθε όλο το αίμα της να βράζει από θυμό. Θα έπαιρνε εκδίκηση για τον χαμό του ξαδέρφου της και ότι στεκόταν απέναντι της θα πέθενε.

«Γαμώτο!» γρύλισε

«Τι συνέβη;» ρώτησε ο Μαξ

«Αυτό που δεν κατάφεραν οι δικοί μας συνέβη!» γρύλισε