Arat Emirzahoğlu;
Arslan abimin sesiyle ikimizde ayağa kalktık hızla. Gördüğümüz sinirli ifadeyle sertçe yutkunduk. Adama kendimizi affettireceğiz diye sinirden nöbet geçirteceğiz şimdi!
"Abiciğim?!"dedi Araz genişçe gülümserken. Dinçer abi, Arslan abiye döndü.
"Arslan? Senin kardeşlerin mi?"
"Benim laf dinlemeyen kardeşlerim, evet!" Yavaşça yaklaştı bana Araz.
"Bunun bakış bakış değil! Kaçsak mı acaba?!" Mantıklıydı.
"Bana uyar, buradan Fizan'a bile kaçarım kardeşim!"
"Çok sağlam çocuklar, aslan gibiler vallaha."
Canım Dinçer abim! Komutanım mı desem acaba?
"Ona şüphem yok zaten kardeşim, sadece abi sözü dinlemiyorlar!"
Yalan yalan yalan!
"Nerede dinlemedik canım abim?!" Araz iyice sınırları zorluyor ha!
"Uslu durun demedim mi lan ben size?! Timden de hesap soracağım, sizi emanet ettik olana bak!"
"Onların suçu yok ki, biz kaçtık." Dediğimde yüzü değişik bir hal aldı.
"Birde bunu sakin sakin söylüyor musunuz?!" Kaşlarım çatıldı.
Affedeceksen affet ulan!
"Affedeceksen affet sende ama abi artık ya! Allah Allah, benim gibi mükemmel ötesi sakinliği olan insanı da sinirlendirdiniz ya!" Çatılı kaşları düzeldi.
"Oğlum siz ne değişik abi kardeşlersiniz lan." Dedi Dinçer abi.
Adam haklı.
"O konuyu evde konuşuruz! Yürüyün, ceza çekeceksiniz!"
"Ne cezası?!"
"Görürsünüz!"
≠
"Abi senin yapacağın işe tüküreyim!" Dedi Araz nefes nefese.
Tim bize gülerken biz kan ter içinde barfiks çekmeye çalışıyorduk.
Abimler takır takır çekiyordu biz hâlâ daha yeni üçüncüyü çektik.
"Abi! Özür dileriz! Vallaha bir daha hiç bir şey saklamayacağız!" Dedim hızlı hızlı. Demir çubuktan aşağıya atladı.
"Bırakın hadi, bırakın." Hızla aşağıya bıraktık kendimizi. Kenardan iki şişe su uzatınca kafamıza diktik.
"Affettim sizi ama barfiksinizi beğenmedim. Alışmanız lazım, ilerde ne yapacaksınız çok merak ediyorum!"
"İlerde bakarız ona abi, sen şimdi boş ver." Güldü ve kollarını iki yana açtı, ayağa kalkıp sıkıca sarıldık.
Çok şükür, sonunda...
"Bir daha sonradan duyayım, acımadan gebertirim sizi!"
"Yav he he! Gebertirsin he!" Dedi Araz elini sallarken. Abim Araz'ın ensesine vurdu ilk önce, sonra saçlarımızı karıştırdı.
"Komutanım bu güzel anınızı bölmek istemem ama kollarımız koptu kopacak. Bizde bırakalım mı?!"güldük.
"Bırakın hadi bırakın, bugünlük bu kadar yeter size. Ama bugünlük." Hepsi teker teker yere bıraktı kendini.
"Abi biz Dinçer abinin yanına gidebilir miyiz?" Dedim gülümserken.
"Sebep?"
"Çok güzeldi uçaklar, hem sohbeti de sarıyor." Başını sallayınca gülümsemem genişledi.
"Çıkacağımız zaman ben size haber veririm."
"Tamam." Araz'la abimden ayrılıp büyük hangara ilerlemeye başladık.
Abimle de barıştık!
Bir tek... Onur kaldı...
Ne kadar bizi kırsa da yaptıklarının farkındaydı ve pişmandı. Hem o gün bizim için çok endişelenmiş, Araz'ın yaşadığı olaylarda onu bulmak için de çok çabalamıştı.
O bize adım atmıştı özür dileyerek, bizde ona o adımın karşılığını vermeliydik artık...
≠
NEEĞ ONURSUZ ONURA MI ABİ DİCEEZ?!
MFÖDÖGÖDÖGÖD
KINADAYDIM GENCOLAR
BİRAZ TEPİNDİM DEEEĞ FMDMFMMDMF
GECE UYUYA KALMAZSAM ARAS ALİYE YA DA BUNA BÖLÜM ATABİLİRİM BİLEMİYORUM
MUAHH 💋💋💋
ÖPTÜM SİZİİİ
YOU ARE READING
𝘈𝘳𝘢𝘻 𝘐̇𝘭𝘦 𝘈𝘳𝘢𝘵 (𝘎𝘦𝘳𝘤̧𝘦𝘬 𝘈𝘪𝘭𝘦𝘮) ✅
Random"Bak Arat... İyisin, hoşsun, şu dünyadaki herkesi alabilecek geniş bir kalbin var ama bu dünya o dünya değil kardeşim. Anlıyor musun? Kimsenin kimseye eyvallahı yok Arat. Ulan boşuna dememişler bu hayatta babana bile güvenmeyeceksin diye!" "Tamam...
