𝘈𝘳𝘢𝘻 𝘐̇𝘭𝘦 𝘈𝘳𝘢𝘵 (𝘎𝘦𝘳𝘤̧𝘦𝘬 𝘈𝘪𝘭𝘦𝘮) ✅

33

Araz Emirzahoğlu;

"Şşşt! Uğur!" Bana dönüp başını salladı ne var dercesine.

"Ayaktasın kardeşim, su getirsene." Kaşları çatıldı.

"Amelen miyim lan ben senin?!"

"Evet, başka soru?" Dişlerini sıktı sinirle.

"Düzgün konuş benimle!"

"Sen kendine amele dedin mal. Aman! İyi ki bir işe yara dedik!" Ayağa kalkıp mutfağa geçtim. Koca bir bardağa su doldururken Onur girdi içeri.

"Bana da doldurur musun?" Başımı sallayıp bir bardak daha çıkardım. Sessizce mutfağın camını açıp cebinden çıkardığı sigara paketinden bir dal sigara aldı.

Su ve sigara?

Mide bulandırıcı...

Neyse. Doldurduğum bardağı ona uzattım.

"Sağ ol." Deyip aldı elimden. Bende kenardaki sandalyeye oturup suyumu yudumladım.

"Bu dediğiniz zaman ömür boyu bitmeyecek değil mi?" Dedikleriyle ona döndüm. Ne zamanı dedik lan biz?

"Ne zamanı?" Gülümsedi.

"Unutacak kadar önemsemediniz demek ki... Hani ben özür dilediğimde biraz zaman demiştiniz ya, ondan bahsediyorum."

Ha... Hatırladım.

Neyse, ciddileşelim.

"Kolay şeyle-"

"Biliyorum kardeşim, kolay şeyler değil. Zaten özür dilediğim zamana tüküreyim! Yanlış anladınız beni o gün, o günden önce ben bayağı düşündüm... Sizi çok kırdım, çok kötü laflar ettim, sadece kendi derdimizi düşündüm. Sizin ne yaşadığınızı, bu eve geldikten sonra bize karşı iki kişi yalnız kalmanızı düşünmedim... İyi bir abi değilmişim, olamayacağım da sanırım bu gidişle... Boş verin bahsettiğim zamanı, siz kendinizi benden uzak tutmaya devam edin..." sigarasını söndürüp çıktı mutfaktan.

Üzülmedim değil şimdi, yalan yok. Adamla konuşmamızın üstünden ay geçmiş resmen...

Ama Onur sende geldiğimizden beri tüm huzurumuzun içine ettin kardeşim! Biz ne yapalım?!

Tabii bir Uğur kadar it değilsin, o konu da hakkını yiyemem.

Seni de düşüneceğiz Onur, seni de...

≠

Bütün aile salonda oturmuş sohbet ediyorduk, tek eksik doktor civanımızdı. Kapı çalınca annem açmaya gitti, geri döndüğünde yanında yüzü sirke satan Yılan vardı.

Boş olan tekli koltuğa oturdu sessizce.

"Ne oldu lan sana?" Dedi Arslan abim. Sertçe yutkundu, eli ensesine gitti. Bir şey tıslayacakta hadi bakalım.

"Söylesene oğlum."

"Ya bir kız var..." aha gönderiyoruz evden! Allah'ım sana şükürler olsun Rabbim!

"Ne?! Ve sen bunu şimdi mi söylüyorsun Yalın?!" Annemin şaşkınlık dolu sesiyle çaresizce baktı ve konuşmasına devam etti.

"Biz bu kızla iki yıldır birlikteyiz."

"Yuh! İnsan söyler abi!" Dedi Alp. Haklı çocuk. Belki biz gelmeden giderdin, hiç karşılaşmazdık belki, oh mis!

"Bu kızın babası öğrendi. Kızı vermezmiş..."

"Gamsıza kız vermiyorlarsa demek ki." Dediğinde Arat kahkaha attım. Babam bile kıkırdayınca sabır çekti.

Canım ikizim ya!

Aynen böyle!

Aslan parçası!

Bir daha kahkaha attım istemsizce.

Yüz hali çok komikti lan!

≠

MUAAAHH

BUGÜN BİR ŞEYLER ZIRVALAMADAN ÖPEYRUM SİZİİ

HAMSİLİ VE LEVREKLİ RÜYALARRR