-FIGHT FOR YOU-

Chapter 23

23| Fight For You

" Mmhh.." Mahabang ungol ang narinig ko nang gumalaw ako, and I did the same thing once na gumalaw na rin ako. Naaalimpungatan ako sa bawat galaw ng anak ko dahil tila ba ang bibigat. Akala mo ay isa siyang malaking tao.

Maya-maya ay hinarap ko ito nang hindi nagmumulat ng mga mata. I hugged him and buried his face into my chest because this is what I do every morning. I always hug my son soon before we wake up fully. Automatically my son would wrapped around his legs to me once ilI hugged him. Ni hindi umaabot sa likuran ng mga bisig ng paa ko ang paa niya dahil maliit pa siya, pero ngayon bakit parang lagpas pa ata sa kama ang haba ng biyas niya?

Is this still part of growing up? Ang bilis naman ata niyang lumaki.

Gising na ako pero nakapikit pa rin ang mga mata ko habang yakap-yakap ko pa rin ang anak ko. " You better wake up, bud. It's already morning.." Mahinang bulong ko, I say those words every time we wake up and once na marinig niya iyon ay immediately gigising na siya, pero... ba't iba ata ngayon?

" Wake up, Buddddd! " Halos maimulat ko ang kabuuan ng aking paningin sa aking katabi nang mapagtanto na hindi bata ang katabi ko. The heck?! I was expecting my son to appear cutely once I opened my eyes, but what I saw is what I didn't expect! In my shock naitulak ko siya sanhi para mapunta siya sa sahig.

" Ano ba.." ungol nito nang hindi nagmumulat ng mata. Pagkaraan ng segundo ay tuluyan na niyang iminulat ang mga mata niya. " Hey? Bakit ako nandito sa sahig?" Nagkakamot na aniya.

The damn Geof!  Lintik na yan! Kaya pala nakakapagtakang ang hahaba ng biyas ng anak ko, siya na pala itong kayakap ko!

" Teka? Ba't wala ako sa kama ha? Tinulak mo'ko?" Aniya nang tuluyang makuha ang wisyo. " You were hugging me, you damn! " I curse into him. Nakunot naman ang noo niya dahil doon. " Para kang unggoy na nakakapit sa'kin!" Sabi ko rito habang
nagpapagpag.

" Eh pwede ka namang manggising eh! Ba't nanunulak ka pa? " Tila ba bata siya sa sahig na nagmamaktol. Maya-maya ay tumayo na siya. Ganon na rin ako, alangan namang antayin ko pa siyang bumalik ulit rito sa kama. I don't want to touch him! Nakakadiri. Yakap-yakap ko pa, akala ko anak ko, hindi pala! Kainis. Mabuti na lamang ay hindi ko siya naisip kilitiin at halik-kalikan kanina.

Maya-maya ay bumukas naman ang pintuan. Seraphima is the one who appeared after. " Good morning guys, how's the night? Maganda ba– "

" Hindi!"

" No."

We both answered in chorus. Pa'no ba namang gaganda eh mukang unggoy kasama ko? Pasalamat nga siya muka pa siyang unggoy sa paningin ko, hindi paa. " Ang daya nito, nanunulak." Geof pointed at me, habang tila nagsusumbong. What a kiddo.

" You were hugging me, you deserve that." Sagot ko naman sa kanya pabalik. Pagkatapos ay inirapan ko ito.

I heard Seraphima sigh at the scene.
" Okay fine, tama na yan. Breakfast is ready, bumaba na kayo." She said. " Ay weh? Talaga? " Masaya namang aniya ng lalaking isip-bata. Pagkatapos ay binato ang kumot sa may kama, patakbong umalis sa kuwarto.

Me and Seraphima are the only left in the room at the end. A bit of silence and awkwardness roam around us, as we stood there and just stare at each other for a second. Parang nag-aantayan kaming magkibuan.