Epílogo 2

696 99 21
                                    

Los niños se encontraban poniendo la mesa para comer las pizzas que había llegado, así también les hacían tiempo a sus madres que bajaran de su habitación.

Eros como el hermano mayor siempre era muy cuidadoso con sus demás hermanitos en especial de las gemelas que les gustaba ser travesuras y en ocasiones se les unía a su juego Lucas que no perdía su lado niño.

Juliana: Huelo a pizza, ya llegaron? (Iban ambas bajando de la mano)

Lia: Si mamá, pedimos una de cada sabol que nos gusta (Sonriéndole con ojitos)

Valentina: Niñas ya hemos hablado de esos ojitos con su mamá (Viendolas) no pueden usarlos siempre eh!! (Asintiendo)

Mia: Traremos mami (Reí inocentemente)...

Lucas: Ahora yo no he nada!!! Fueron ellas mami (Sintiéndose orgulloso)

Juliana: Buena ya!!! Hay que comer que su mamá hambre (Tomando una rebanada).

Valentina: Antes de comer, quiero decirles algo (Asintiendo)... Quiero felicitar a Eros por ser admitido en la academia (Sincera) es un gran logro hijo y sin duda te ayudará cuándo ingreses a la universidad (Viendolo), te amo mi niño hermoso...

Eros: Gracias mami (Parándose para darle un abrazo de felicidad, porque así eran los dos morenitos; Si la castaña decía sí, pues se hacía y si decía no, pues no se hacía)

Valentina: Estoy muy orgullosa de ti, así que a lo que vas eh! (Asintiendo) nada de amiguitas y mucho menos de novias eh!!!

Eros: No mami, lo que digas se hará (Le decía muy seguro, sonando el timbre de la casa)... Oh ya vinieron! Invitamos a la abue y Santiago (Yendo abrirles)

Juliana: Parece ser que ya no mando en la casa (Negando mientras comía pizza)

M/L: Nosotras sí (Orgullosamente lo decían)

Mientras la castaña reía de sus gemelas y la morena solo se ponía seria, Soledad y Santi iban apareciendo por la cocina con un postre hecho por Soledad, esos mismos que amaban los Váldes.

Soledad: Disculpen la demora, Santi recién llega de la universidad (Sentándose)

Valentina: No te preocupes mamá, nosotros acabamos de iniciar (Asintiendo)... Qué tal te va Santi? (Viéndolo)

Santiago: Pesado, no he dormido en 3 días (Suspirando) vine porque las niñas me han convencido con sus pucheros (Sonriendoles ambas de forma victoriosa).

Ambas madres solo negaban ante la risa de sus gemelas que parecía victoria por haber hecho llegar a su tío, porque sí, Santiago a sus 21 años se había inclinado por estudiar medicina, para ser una gran doctor como lo era Juliana.

Juliana: (Sonriéndo) Y lo que te falta Santi!!

Lucas: Así estaré yo cuándo estudie eso?!

Eros: Si!!! prácticamente serás un zombie (Molestandole, mientras veía a su mamá)

Juliana: No tanto cómo zombie, pero si algo parecido (Viendo a Valentina)... Qué?!

Valentina: Tu madre solo bromea hijo, tú eres muy inteligente y podrás con todo así como puede Santiago y tu mamá (Asintió)

Mia: Entonces selemos como mamá (Muy feliz lo decía)

Lia: Siii, glades doctolas!!! (Todos reían por las ocurrencias de las gemelas)

Valentina: Parece ser que no me has dejado nada eh Váldes!!! (Solo le veía sonriente de forma victoriosa).

Valentina: Parece ser que no me has dejado nada eh Váldes!!! (Solo le veía sonriente de forma victoriosa)

Hoppsan! Denna bild följer inte våra riktliner för innehåll. Försök att ta bort den eller ladda upp en annan bild för att fortsätta.
GRACIAS A TI (TERMINADA)Där berättelser lever. Upptäck nu