ထိုမှစခဲ့သော အချစ်များစွာသည်

191 + 192

နှစ်ဘဝစလုံးမှာ ခုမှ ချစ်တတ်သွားတာအံ့သြစရာ..

လုမန် သူ့ပခုံးပေါ်မှာ မျက်နှာအပ်လိုက်ကာ ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။ ထို့နောက် မျက်နှာမော့၍ သူ့ပါးကို မွှေးကြူလိုက်၏။

ဟန်ကျိုးလီ ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်ပြီး အငိုက်မိသွားသည့်အချိန်မှာ သူ့ပေါင်ပေါ်ကနေ ခုန်ဆင်းလိုက်သည်။
“ ကားမောင်းတာ ဂရုစိုက်မောင်းသွားနော် ”

ဟန်ကျိုးလီမှာတော့ သွက်သွက်လက်လက်ဆင်းပြေးသွားသည့် အနှီကောင်မလေးကို အကြောင်သား စိုက်ကြည့်နေလျက်။ 

အကြာကြီး မှင်တက်မိနေပြီးမှ ပြုံးတုံ့တုံ့နှင့် သူ ခေါင်းငုံ့သွားသည်။

ပြီးတော့ သူမ နမ်းသွားသည့် ပါးတစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ ထိသပ်ကြည့်၏။ နူးညံ့ချိုမြိန်သောခံစားချက်သည် ခုထိ တွယ်ငြိနေလေဆဲ။

***

လုမန်အိမ်ကနေ ပြန်လာပြီးနောက်မှာ ဘိုးဘွားတွေကို တွေ့ဖို့ ဟန်မိသားစုရဲ့စံအိမ်ဟောင်းကို ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ ဟန်ကျိုးလီဆိုတဲ့ သူ ချစ်သူရသွားပြီ လက်ထပ်ဖို့လည်း အဆင်သင့် ဆိုပြီး သူ့ရဲ့လျှို့ဝှက်ချက်ကိုလည်း ဘွားဘွားကို ပြောပြချင်သည်။

ခြံဝင်းထဲမှာ ကားရပ်ပြီး စံအိမ်ရှေ့ထိ လျှောက်သွားကာ တံခါးဝရှိ လူခေါ်ခေါင်းလောင်းကို နှိပ်လိုက်သည်။

အတော်ကြာတော့ အိမ်တော်ထိန်းဝမ်၏ နှုတ်ဆက်သံကို ကြားရ၏။
“ အကြီးဆုံး သခင်လေး ”

“ ဦးလေးဝမ် ဘိုးနဲ့ဘွား အိမ်မှာရှိတယ်မို့လား ”
ဟန်ကျိုးလီ ပြုံးလျက်မေးလိုက်သည်။

ဟန်သခင်ကြီးသည် မျက်မှောက်ခေတ်၌ တိုင်းရေးပြည်ရေးတွင် ပါဝင်ခြင်းမရှိတော့သော်လည်း ငယ်စဥ်အခါ စစ်ပွဲကာလအတွင်းမှာ စစ်တပ်ကို ငွေအမြောက်အမြား လှူဒါန်းခဲ့ပြီး လက်နက်နှင့် ရိက္ခာတွေ ထောက်ပံ့ကူညီပေးခဲ့သည်။ နောက်ကွယ်မှနေ၍လည်း အကြံဉာဏ်တွေပေးခဲ့ပါ၏။

သူ့တွင် တရားဝင်ရာထူး မရှိခဲ့ပေမည့် ဟိုတုန်းက လူတိုင်းကတော့ ဟန်သခင်ကြီးကို စစ်တပ်အကြံပေးပုဂ္ဂိုလ်ဟု သိကြသည်။ လူကြီးပိုင်းအာဏာပိုင်တွေကပင်လျှင် ရဲဝန်ထမ်းတစ်ဦးကို သူ့လက်အောက်မှာ ထားရှိခဲ့သည်။ ၎င်းသည်
လက်ရှိ အိမ်တော်ထိန်းဝမ်ပဲ ဖြစ်၏။