Can't save the world by pretending to be dead

ch 21

အခန်း ၂၁

နေရောင်က တဖြည်းဖြည်း တောက်ပလာ၏။

အနက်ရောင် DiDi တစ်စီးက လမ်းဘေးမှာ ရပ်သွားခဲ့ပြီး သေမင်း နှစ်ယောက် တက်လာခဲ့သည်။

DiDiသမား သည် တစ်ညလုံးအလုပ်လုပ်ပြီးနောက် အိမ်မပြန်မီ ၎င်း၏နောက်ဆုံး လိုက်ပို့ရမည့်ခရီးကို လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။ လျန်ရှီ နှင့် လဲ့ချန် ကားထဲသို့ရောက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် ယာဉ်မောင်းက ၎င်းတို့ကို နောက်ကြည့်မှန်ထဲတွင် ကြည့်လိုက်သည်။ ကား ပေါ်စတက်လာတော့ ရှေ့ဆုံးတန်း hiမှာထိုင်နေတဲ့ ဒရိုင်ဘာက ပြုံးပြပြီး

     "ဒီနေ့ စောစောအပြင်ထွက်မှာလား ဒါမှမဟုတ် တစ်ညလုံး အပြင်မှာနေ နေကြတာလား"

ဟုတ်ပါတယ် အရှင် ဟေးဝူချန် က သူ့ကို ဂရုမစိုက်သလို လျန်ရှီ လည်း စကားကောင်းကောင်း မပြောတတ်ပေ။

သို့သော် စက္ကန့်အနည်းငယ်အကြာတွင် လျန်ရှီ သည် ကျည်ဆန်ကို ကိုက်ထားကာ

  “အခုပဲ အိမ်ပြန်တော့မလို့” လို့ ပြန်ဖြေလိုက်၏။

ကားသမားက ခေါင်းညိတ်ပြပြီး သူတို့ကိုကြည့်ရင်း “မင်းတို့လူငယ်တွေ များ ကောင်းလိုက်တာ”

သူတို့တစ်ညလုံး နိုက်ကလပ်မှသွားခဲ့ပြီး အခုမှ အိမ်ပြန်ဖြစ်မယ်လို့ ကားသမားထင်လိုက်၏။

လျန်ရှီ က လည်း သူ့ကို ထင်ချင်သလိုသာ ထင်ခွင့်ပေးလိုက်သည်။

ကားမောင်းသူက စကားစမြည်ပြောတော့မည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် သူ့ဦးရေပြားမှာ ထုံကျင်လာသည်။ ဤအရာသည် သရဲတစ္ဆေများနှင့် ဆက်ဆံခြင်းထက် ပို၍ခက်ခဲသည်ဟု သူခံစားမိသည်။ ရုတ်တရက် သူ့အိတ်ကပ်ထဲက လက်ကိုင်ဖုန်း မြည်လာ၍ သူကဖွင့်လိုက်၏။

၎င်းသည် WeChat မက်ဆေ့ခ်ျတစ်ခုဖြစ်သည်။

[ရှုလန်: လျန်ချိန်၊ လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်အနည်းငယ်က မင်းရဲ့ တိုက်ရိုက်ဒေတာကို ငါကြည့်ခဲ့ပြီးပြီ အရင်ကထက် ပိုကောင်းလာတယ်။ မနေ့ညက တော်တော်ကောင်းတယ်။ ]

ဒီအခွင့်အရေးကိုယူပြီး လျန်ရှီ က အမြန်ပြန်ဖြေဖို့ ခေါင်းငုံ့ကာ ယာဉ်မောင်းကို အာရုံလွှဲလိုက်ပြီး- [ဟမ်…]