GERİ DÖNÜŞ OLSA

BÖLÜM 29.

Taksi yoktu..Taksi gitmişti..Sende mi be taksici abi?

Yağız yumruğun etkisi ile yalpalamıştı ama çabuk toplanmıştı. Toplandığı gibi de kolumdan tutup çekiştirmeye başladı..

"Lan"diyerek ani bir firar kaçmıştı dudaklarımdan ama bu onun pek umrunda değildi. Kendimi geri çektikçe o daha sıkı tutuyordu ve kaçmam iyice zorlaşıyordu.

İKİ METRE ADAMDI BEN NAPAYIM ŞİMDİ?

"Ne yapıyorsun be sen Şimdi de Sarı ağalık dan Eşkıyalığa mı terfi ettin?"

"He aynen öyle yaptım itirazın mı vardır?"dedi Mardin ağzına geçiş yaparak..

Hayır yani adam sesi ile bile etkiliyordu napsındı bu kalp?

Tam cevap vericektim ki abimde diğer kolumdan tuttu. Ortadan ikiye ayrılmasıydım iyi olurdu...

"Nereye götürüyorsun oğlum sen kardeşimi?"dedi beni kendi tarafına çekerken.

"Evine"Yağız beni tekrar kendine çekmişti.

"Onun evi benim yanım"ve evet abimin yanındaydım yine..

Abimin romantik bir dağ ayısı olduğunu söylemiş miydim?

"Onun evide benim herşeyi de benim"Yağız bu sefer sertçe çekmişti beni kendine. Bileğim acımıştı yalan yok.

Sinirle boşta kalan elimin avuç içi ile alnıma vurdum.

Rabbim ben naptım ya? Zemzemi rakı suyuna katıp içtim mi? Naptım?

Onlar hâlâ konuşmaya devam ederken ben Yağızın arabasına doğru yürüyordum. Başka bir seçenek kalmıyordu çünkü.

Arabaya bindiğimde karşımdaki iki salağa pardon iki ayıya baktım. Hâlâ laf dalaşına gidiyorlardı sanki ama sonradan ani birşey oldu.

Abim gülümseyerek yağıza sarıldı sonra iki kerede sırtına vurdu dostça.

Manyak mıydı bunlar?

Sonunda ayrıldılar abim kendi arabasına gitti. Yağız ise arabaya bindi yüzünde hâlâ bir gülümseme vardı hemde.

İkimizde hiçbirsey konuşmadık ne o bana baktı ne de ben ona..

Hiç mi kalbi acımıyordu beni yok sayarken?

Arabayı çalıştırıp sürmeye başladı.

~~~

Aradan en az yirmi dakika geçmişti ve ikimizde hiç konuşmamıştık..

Sonra radyoyu açtı ve bir şarkı çalmaya başladı...

Etma dedum dinlemedun
Çektun kapiyida gittun
Sen beni hiç mi sevmedun?

Açtiğun yara derin
İstesende kapanmaz
Sevdi gönül seni uslanmaz

Derin bir iç çekip verdim neydi benim yaşadıklarım.

Ben yaşıyor muydum ki? Yaşadığımı hissediyor muydum ki?

Şarkı durmadı devam etti yine..

Ağlarum ağlayacak
Dermanum da kalmadi
Sevdaluğun hiç sarmadı
Gidelum gideceğum
Nerelere bak sevduğum
Sensuzluğumun ustune

Ona baktığımda yolu dikkatle izliyordu. Kirli sakalları çıkmıştı çene kası vardı...

Fazla baktığımı düşünüp önüme döndüm bu sırada yeni bir şarkı çalmaya başladı..

....

Ne senden öncesi
Ne senden sonrası
Ne senden öncesi
Ne senden sonrası

Ayrılık aman
Ölümden yaman
Geçmiyor zaman geçmiyor
Ne anam, babam
Ne hoş hatıram
Yetmiyor canım yetmiyor

'Şarkılar anıları saklar şarkılar acıları saklar'derdi annem hep bana küçükken o zaman anlamazdım ama şimdi anlıyordum.

Anıların ne olduğunu da acının ne olduğunu da iyi biliyordum.

İç çekip verdiğimde o konuşmaya başladı ama bana bakmadan konuşuyordu.

Halbuki gözleri bir kere gözlerime değsin diye herşeyi yapardım.

"Ne istiyorlarmış senden?"

"Bilmem 'mardin sokakları bizi elbet karşılaştırır'dedi ve gitti ama benim pek umrumda olmadı."

"Umrunda Aleda."

"Nasıl?"diye sorduğumda gözlerini bir kaç saniye için yoldan çekip bana çevirdi.

"Umrunda biliyorum canın yanıyor"

Güldüm kendi kendime bunu bana diyen adam bile canımı yakıyordu daha ne bekleyebilirdim ki hayatımdan?

Ben sende tutuklu kaldım
Kendi hayatımdan çaldım
Yedi cihan dolandım
Bana mısın demiyor

...

Şarkı çalmaya devam etti o sustu ben sustum.. hiçbirsey olmadı yine..

Ama biliyordum herşeyin değişmesi çok yakındı...

Acaba yağız ve selim ne konuştu..
HEPSİ MERAKK