GERİ DÖNÜŞ OLSA

BÖLÜM 12.

Selamlarrrr nabersinizz oy vermeyi unutmayın.

Ama bir an duraksadı ve arkasına dönüp bana baktı "Eve geç gelme abicim"

Yapmacık şekilde gülümseyip dolu gözlerim ile ona baktım.

Etkilenir miydi? Hayır.

Üzülür müydü? Hayır.

Kalpsiz miydi? Evet.

Dolu gözlerim onun umrunda bile olmadı. Rahat bir şekilde yeniden arkasını dönüp gözden yürüyerek gözden kayboldu.

Arkasından kalan ben olmuştum. Yine ben olmuştum.

Zaten ben hep kalan olurdum. Gidemezdim kimseden.
Bilirdim çünkü gitmenin bir insanda bıraktığı acıyı.

Ben onun arkasından bakakalırken telefonumun bildirim sesi ile ekranını açtım.

Şaşırmalık bir durum yoktu. Yazan belliydi.

Ali.

Engellemiştim demekki yine bıkmadan yeni numara almıştı.

Sohbete girip ne yazdığına baktım.

+905*****:Mardin'e gitmişsin haber bile vermemişsin sevgiline?

+905*****:Neyseki sevgilin iyi kalpli ve seni affediyor bebeğim:)

  Ali ile üniversitesi de tanışmıştık. İlk başlarda yakın bir arkadaşım idi ama bana olan duygularını öğrendikten sonra iletişimimizi kesmek istedim.

O ise bunu kabul etmedi sürekli dibimde bitmeye başladı. Her gittiğim yerde karşıma çıkmaya başladı. Evimin önünde sabahlıyordu bazen.

Komşular da bu durumdan rahatsız olup bana gelmişti en sonunda.

Ne kadar konuşup dil döksemde beni asla dinlemiyordu.

Bizi sevgili sanıyordu.

Onunki asla sevgi değildi. En başından bunu anlamıştım takındı idi.

Mesajlari okurken çevrimiçi olduğunu farkettim.

Ne yazacaktım şimdi buna?

+905*****:Hadi ama sevgilim korkma kızmam sana.

+905*****:Sadece bana cevap ver çok özledim seni. Gözlerini görmeyeli 13 gün 57 dakika oldu.

+905*****:Ben 13 gün 57 dakikadır nefes alamıyorum.

Sohbette üst üste attığı mesajlara bakıyordum. Gerçekten iyi değildi.

+905*****:Ah yoksa bebeğim benden utanıyor mu?

+905*****:Utanma güzelim insan hiç sevgilisinden utanır mi İleride kocan olduğumda utanacağın çok an olacak zaten.

Takıntılı ve tek derdi cinsellik idi. Her an karşıma çıkabilirdi biliyordum.

Telefonu kapatıp etrafa bakındım. Kimse yoktu hiç kimse

Yalnızdım.

Şu koskoca Mardin'de yalnızdım.

Annemin mezarına bile gidememiştim. İçim acıyordu.

Telefonumdan hâlâ bildirim sesleri geliyordu. Ama pek umrumda değildi.

Konağa doğru yürüyordum şuan.

Gözlerim hâlâ dolu idi. Canım yanıyordu canımı yakan ise canım idi.

    

                                                   ♠️♠️♠️

  Konağın kapısının önüne geldiğimde derin bir nefes alıp verdim.

Kendimi toparlamam gerekiyordu hemde çok hızlı.

Buraya gelirken ne umutlarım vardı.. Belki isteme vesilesi ile biz bile barışırdık diye düşünüyordum.

Yine ve yine yanlış düşündün Aleda.

Konağın kapısını açıp içeri girdim. Merdivenlerden çıkıp konağın balkonuna gittim.

Konakta çalışan bir kaç abla oturuyordu.

Onlara gülümseyip odama gittim. Eğer onlar orda olmasaydı belki bir kaç sigara yakardım gönlümdeki küller artardı yine.

Odamdaki yatağa geçip günün yorgunluğu ile uzandım. Derin bir iç çekip verdim.

Zordu. Çok zordu hemde.

Tam gözlerimi kapatıp rahatlayacaktım ki bildirim sesleri izin vermiyordu.

Telefonu bıkkınca elime alıp ekranını açtım. Şifrem olmadığı için hemen açılmıştı zaten.

Konuşma kısmına girip Alinin yazdığı mesajları okumaya başladım.

+905*****: Güzelim.

+905*****:Sen beni hiç özlemedin mi? hadi biraz konuşalım.

Oflayarak sohbetten çıkıp kalan sarjima baktım.İki idi yarın adliyeye gitmeliydim onun için gerekliydi telefonum.

Şarj aletimi çantamdan çıkardım ve etrafa bakınıp priz aramaya başladım.

Bir tane vardı ama benim şarj aletime uymuyordu.

Odamdan çıkıp hemen odamın yanındaki mutfağa yöneldim.

Denediğimde ordaki priz uyuyordu. Hemen şarja takıp odama gitim.

Yorgundum gerçekten dinlenmem gerekiyordu.

Odama gidip yatağıma uzandım ve gözlerimi kapatıp kendimi uykuya bıraktım.