Imiona na każdą okazję

Tolkienowskie imiona (Quenya)

Oto i ona, wielka lista fandomowa zaproponowana przez Niejestemnia, która kosztowała mnie kilka namiętnych wieczorów z indeksem Silmarillionu i internetowymi słownikami :D Jak będą błędy, to krzyczcie, bo tego się nie da w całości ogarnąć...

Dla przejrzystości podzieliłam ją według języków (następny rozdział wkrótce). Przy oc do Władcy Pierścieni bardziej przyda się sindarin, z którego są takie imiona jak Aragorn, Arwena, Legolas czy Galadriela. Wcześniejsza quenya pojawia się głównie u Valarów, Maiarów, ludzi z Numenoru i w oryginalnych imionach elfów z Valinoru. Nie jest jednak powiedziane, że musi ograniczać się do nich: np. Elessar, przydomek Aragorna, pochodzi właśnie z quenyi.

Najpierw wrzucę oryginalne, ale mniej znane imiona (np. z drzew genealogicznych, marginalnych postaci czy odrzuconych wersji), a potem moją własną twórczość.

(é i podobne oznaczają dłuższy dźwięk, a w ë kropki są dlatego, że Tolkienowi się tak podobało i nic nie zmieniają. (a)  w nawiasach oznacza, że w polskim tłumaczeniu pewnie byłaby tam końcówka -a, ale w oryginale nie - tak jak przy angielskim Arwen i polskim Arwena)

Imiona pozbierane (zaczynając od żeńskich):

Ailinel(a) - jezioro + żeńska końcówka -el
Almarian(a) - od almare - błogosławieństwo
Almiel(a) - błogosławiona córka
Anairë - od anaira - najświętsza
Ancalimë - od ancalima - najjaśniejsza
Eldalótë - kwiat elfów
Elenwë - gwiazda + neutralna końcówka -wë
Elestirnë - gwiezdna brew
Erendis - samotna kobieta/żona
Faniel(a) - ?
Finvain(a) - ?
Ilwen(a) - ? i -wen - panna
Irien(a) - upragniona + żeńska końcówka -ien
Irildë - upragniony blask
Irissë - upragniona (írë - chęć, pragnienie), + żeńska końcówka -issë
Lalwendë - roześmiana panna
Lindissë - śpiewająca
Lindórië - śpiew + wieniec
Mairen(a) - od maira - wspaniała
Telperien(a) - srebrna + żeńska końcówka -ien
Vardilmë lub Vardilyë - od Vardy (jednej z Valarów)
Yávien(a) - od yávë - owoc

Aldamir - drzewny klejnot
Aldarion - syn drzew
Ancalimon - od ancalima - najjaśniejszy
Araciryas - szlachetny statek
Ardamin - wieża świata
Artamir - szlachetny klejnot
Axantur - mistrz prawa
Calimehtar - świetlisty wojownik
Calmacil - miecz światła
Ciryaher - lord statków
Ciryandil - lubiący statki
Eldacar - elfi hełm
Estelmo - nadzieja + męska końcówka -mo
Hallacar - wysoki hełm
Herucalmo - pan światła + męska końcówka -mo
Ingalaurë - złocisty szczyt
Irimon - upragniony (ire - pragnienie + męska końcówka -mo)
Malantur - złoty mistrz
Nolondil - lubiący wiedzę
Ondoher - kamienny lord
Orondil - lubiący góry
Orontor - góra + ?
Soronto - orzeł + męska końcówka -to
Súrion - syn wiatru
Urundil - lubiący miedź
Vëandur - sługa morza
Vorondil - niezłomny przyjaciel

Przy wymyślaniu korzystałam tylko z potwierdzonych słów i starałam się jak najbliżej trzymać oryginału. Kanoniczne żeńskie imiona miewają takie końcówki:

-anel, -(y)anna, -(n)dis, -ë, -el, -ian, -iel, -ien, -issë, -ldë, -lmë, -lyë, -nis, -riel, -stirnë, -wen, -wendë

Dla męskich charakterystyczne są -(n)dil (lubiący, przyjaciel), -(n)dur (jak poprzednie albo sługa), -her (lord), -ion (syn), -macil (miecz), -mo, -to, -tar (władca) i -tur (mistrz), ale często trafiają się też inne.

Widziałam dwie końcówki neutralne: -wë i -lótë (kwiat). Zakładam, że inne słowa kończące się na -ë, jak -lassë (liść, w sindarinie odpowiednik występuje u kobiet i mężczyzn), -laurë (złocisty), -mire (klejnot, częściej w typowo męskiej formie -mir), -finde(lë) (włosy) czy -rossë (deszcz, rosa) też mogą być neutralne, ale w tych nie znalazłam żeńskich przypadków. Mimo wszystko najbezpieczniej potraktować je jako odrębną kategorię.