My Little Doll[completed]

Part.18

ဆေးရုံရဲ့အခန်းတစ်ခန်းထဲမှာမင်းမိန့်သခင်တစ်ယောက်မေ့မျောနေလေသည်။
ထင်ထင်ကသူ့ဘေးကနေသူ့လက်ကိုကိုင်ကာငိုယိုလို့။

''ထင်ထင့်အမှားပါ ထင်ထင်ဦးကိုအဲ့အိမ်ကိုခေါ်မသွားသင့်ဘူး ထင်ထင့်ကြောင့်''

မင်းခေါင်ကလည်း

''စိတ်လျှော့ပါမမလေးရယ် ဒါကမမလေးကြောင့်မဟုတ်ပါဘူး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုအပြစ်မတင်ပါနဲ့''

''မဟုတ်ဘူးကိုမင်းခေါင်ရဲ့ ထင်ထင်ဦးကိုအဲ့ဒီကိုခေါ်သွားတာကိုကမှားသွားတာ''

မင်းခေါင်လည်းဘာမှဆက်မပြောတော့ဘဲဘေးကနေသာရပ်ကြည့်နေလိုက်တော့သည်။

''မာမီသိပြီးပြီလားဟင်''

''မပြောရသေးဘူးမမလေး အလကားနေရင်းစိတ်ပူနေမှာစိုးလို့''

''အင်းပါ မပြောပြတာပဲကောင်းပါတယ်''

ထင်ထင် ဦးရဲ့လက်ကိုသူမပါးပေါ်တင်ကာအပေါ်ကနေအုပ်မိုးကာကိုင်ထားမိ၏။

''ဒါဆိုကျွန်တော်မမ​လေးစားဖို့တစ်ခုခုသွားဝယ်လိုက်ဦးမယ်နော်''

ထင်ထင်ခေါင်းညိတ်မိသလားပင်မသိတော့ပါ။တစ်အောင့်နေတော့အခန်းတံခါးဖွင့်သံနဲ့ပိတ်သံကိုကြားလိုက်ရသည်။

ထင်ထင်မျက်ရည်စတွေကိုသုတ်ရင်းပြားချပ်နေတဲ့​ဗိုက်ကလေးကိုကိုင်ကာ

''ကလေးလေး ကလေးလေးရဲ့ဖေဖေမြန်မြန်နိုးလာပါစေနော်''

ထိုစဥ်ဦးဆီကညီးညူးသံနဲ့လှုပ်ရှားသံတွေကြားလိုက်ရသည်။

''အား ကျွတ်ကျွတ်''

''ဟင် ဦး ဦးသတိရလာပြီ ထင်ထင်ဆရာဝန်ကိုသွားခေါ်လိုက်မယ်နော်''

ထိုအခါဦးကသူမလက်ကိုဆွဲထားကာ

''မခေါ်နဲ့ဦး ငါဘာဖြစ်သွားတာလဲ''

''ဦးသတိလစ်သွားတာ ဆရာဝန်​ပြောတာတော့စိတ်ဖိစီးလွန်သွားလို့တဲ့ ပြီးတော့ဦးကဦးနှောက်ကိုအတင်းဖိအားပေးသလိုဖြစ်သွားလို့တဲ့''

မင်းမိန့်သခင်အိပ်နေရာကနေအားယူပြီးထတော့ထင်ထင်သူ့အားကူပြီးထူ​ပေးလိုက်၏။