Yorum yapmayı unutmayın sakın...
O gün çok zor bir gün olmuştu benim için. Mesai bittiğinde bilgisayarımı satmak için gidiyordum ama ayaklarım geri gidiyordu sanki. İçinde annemin ve babamın bir sürü fotoğrafı vardı. Aile fotoğraflarımız vardı. İstediğim zaman açıp bakıyordum. Şimdi bunu satınca bir flahsdisk içine hapsolacaklardı.
Bir banka oturdum. Pazar günü ölüm yıl dönümleriydi ve ben kırık bir yürekle, tek başıma hiçbir şey yapamamanın ezikliği altındaydım.
Neden bu kadar tükendim bilmiyordum. Benim Murat'tan ve ailesinden uzaklaşmam lazımdı. Çalan telefonumu çıkardım çantamdan. Sanki hissetmiş gibi arayan Turan amcamdı.
"Efendim."
"Kızım iyi misin?"
"İyiyim, bir şey mi oldu?"
"Darhan aradı. Ufak pürüzler oldu, İpek taşınmak istiyor dedi. Ne oldu kızım?"
"Ben kendimi iyi hissetmediğim yerde duramam amca biliyorsun."
Bilirdi. Beni bütün akrabalarım terk ettiğinde o yanına aldı ama kendimi onun evinde hiç iyi hissetmiyordum. Bu yüzden yuva vermesini istedim. Oysa o yanında büyümem için çok dil dökmüştü.
" İpek, izin versen sana iyi bir ev bulabilirim. Araba alabilirim."
Ama ben ondan asla hiçbir şey isteyemezdim. Karısı nefret benden. Bende aralarının açılmasını istemiyordum. Oysa o kadına hiçbir şey yapmadım ama kimse kendi ailesinin içinde bir yabancıyı istemezdi. Bir süre sonra ağır gelirmiş insan eti, çok küçük yaşta öğrendim.
"İstemiyorum."
"Neden böyle yapıyorsun?"
"İstemiyorum işte, istemiyorum. Arayıp durma beni. Vicdan temizliği mi yapıyorsun ya? Benden sorumlu değilsin artık yeter. Kocaman kadınım ben başımın çaresine bakabilirim."
Telefonu kapattığımda kırdığımdan iki kat kırılmıştım. Böyle bir insanım işte ben. İşler yolundayken dünyanın en tatlı insanıyım ama bir şeyden midem bulanınca sivriliyordum. Beni kimse çekmez böyle. Ben kendimi çekemiyorum daha.
Bildirim geldi. Ekranda maaş ödemesi bildirimini görünce sinirlerim bozuldu gülmeye başladım. Nasıl unuttum maaş günü hafta sonuna denk gelince erken yattığını.
Şifreyi girip maaşıma baktım. Sonra ödemelerimi yaptım. Ayağa kalkıp bir atm bulmak için yürümeye başladım. Bilgisayarımı kurtarmıştım.
Para çektikten sonra mobilyacıya gidip ilk taksiti verdim. Eve giderken kirayı verince bana ne kalacağını hesapladım kafamda. Kalan beni süründürmezdi. Bu iyi bir şey. Yarın da gelip lokumları alacaktım.
Birden kapanmaya başlayan havaya baktım.
Yağmur yağdığı zaman ıslanmalı insan çocuk gibi...
"Baba... Anne... Sizi çok özledim..."
^^
Egemen'in evindeydi herkes. Kara kara İpek'i nasıl vazgeçireceklerini düşünüyorlardı. Onda bir inat vardı insana kendini boğazlatırdı.
"Geldi" dedi Öznur camdan bakarken. Murata ayağa kalkıp balkona koştu. İpek çantasına sarılı bir şekilde evine gittiğinde neyse ki geldiği için biraz rahatlamışlardı.
Onunla konuşma niyetiyle ayaklandı herkes.
"Oturun" dedi Dursun Bey.
"Ama baba -"
YOU ARE READING
YÜREĞİNE MESKEN
ChickLitİpek yetim ve öksüz bir asker kızıdır. Ailesinin kaybı onda büyük bir travma yaratır. Bir gece kız arkadaşıyla dışarıya çıktığında genç ve yakışıklı bir adamla tanışır. Bütün geceyi onunla geçirir ve sabahında onun asker olduğunu öğrenir. Ondan kork...
