Hayatımın çok garip bir dönemindeyim cidden. Beş parasız ve evden atılmak üzereyim çocukken yirmili yaşlarımda uzayda olurum sanıyordum oysaki. Şimdi ise hiçbir şeyim yok ne bir arkadaş ne bir dost hiçbir şeyim yok ben gerçekten tükendim artık sahiden ama değişik bir şekilde ben çok rahatım en fazla ne olabilir ki daha zaten sokakta kalırım ya soğuktan ya kavgadan cinayetten sallamasyon bir sebepten ölürüm. Bilmiyorum sanki çok büyük birşey başaracağımda onun sınamasını yaşıyorum şuanda çok garip gerçekten. Hayatımda unutamadığım bir an var ilkokul 1 de müfettiş tarzı biri geldi sınıfa elini düz tutarak suyu nasıl tutarsın diye elli tane çocuk yok elimi bükerim yok bilmem ne yaparım diye bağırıyor. Cevabı biliyordum ama çok utangaç çok pısırıl olduğum için cevap veremedim acaba cevap verseydim herşey değişirmiydi? Bu arada istek versinize lan diğer kitaba.
