Eşim Bir Kaçak!

Bölüm-2

Evimin lavabosundaki çini desenli parkelerin üstünde klozete yaslanmış öğürüyordum. Ne zaman stres olsam gerilsem midem kasılır sonucu hep böyle lavaboda biterdi.

"Tanrı aşkına Margarita! Cevap ver! Biri bir şey mi yaptı?"

"Polisler seni nasıl saldı? Deden mi kurtardı?"

Kapının önünde karısı doğum yapan adamlar gibi dikilen arkadaşlarımın sesleri kulağıma geliyordu. Polis onları da aldı sanırken eve geldiğimde bana kapıyı açmaları bayağı büyük sürpriz olmuştu.

Havluyla yüzümü silerek lavabodan çıktım "Dedemin haberi olsa şuan burada olurdu ve ağzıma sıçardı. Bir şeyim yok."

Benjamin elini ensesine attı "Biz bir şey yaptık...dedeni aradık."

Başım bir baykuş gibi sakince arkaya döndü "Ne yaptınız, ne yaptınız?!"

Bakışlarımdan korkup ikisi de birkaç adım geriledi. Kekeler gibi değişik sesler yaptıktan sonra Benjamin derin bir nefes alıp repçi edasıyla konuşmaya başladı.

"Eğer erkenden müdahale ederse seni hapisten kurtarabilirdi. Deden torpil yaptırdı sandık... Yoksa polisin elinden bu kadar hızlı kurtulamazdın! Deden son derece nüfuzlu bir adam ve... ne bileyim belki rüşvet...-"

Onun sözlerini bölmeyi başaran zil sesiyle kapıya giderken koridordan onlara laf yetiştiriyordum "Beni polis almadı! Mafyanın tekiymiş."

Kapıyı daha ufacık aralamıştım ki oymalı bir baston kapıyı sonuna kadar ittirdi ve pantolon askılarını çekiştiren kıpkırmızı kesilmiş dedem ile birlikte arkasındaki dev koruması Mahir abi gözüktü.

"Anlat bakalım İnci Hanım ne haltlar döndürüyorsun? Evine geliyorum iki zibidi 'Polis nezarethaneye götürdü.' diyor! Karakola gidiyorum 'Kimse gelmedi.' diyorlar. Hemen bir açıklama istiyorum. HEMEN!"

Tom ve Benjamin kapının boşluğundan izci selamı verip kendilerini dışarı atarken dedem, seri ve sert adımlarla salona geçti. Mahir abi aralarındaki mesafeyi koruyarak onu takip ederken bana göz kıpmayı da ihmal etmemişti.

Dedem salonun ortasında durup işaret parmağını sallayarak "Her şeyi istiyorum İnci. En baştan."

İnci...Türkiye'de İnci'ydim. Devlet daireleri ve yurt dışında ise Margarita. Yalnızca ilk 6 ayımı geçirebildiğim annemin bana en büyük hatırası ismimdi.

"İsim benzerliğinden dolay...-"

Dedem sertçe elini havaya kaldırdı "Yaşlanmış olabilirim ama aptal değilim İnci. İngiltere'de kaç tane Margarita Çağınlar olabilir? Gerçekleri istiyorum!"

Düşün...düşün...düşün...

Dudaklarımı büktüm "Dede beni özlemedin mi? Gel bir sarılalım önce. Sonra anlatırım."

Ters ters yüzüme bakıp öpmem için elin uzattı sonra ise sımsıkı sarıldı. Beni büyüten bu adamı, çok özlemiştim. Her ne kadar sinirli olsa da onun da beni özlediğini biliyordum.

Elimi enseme atıp ovuşturdum "Hadi yemeğe çıkalım. Siz de yoldan geldiniz zaten. Olanları yemekte anlatırım."

En azından yalan uydurmak için 1 saat daha kazanmıştım...

&&&

"... işte böyle dedeciğim. Okuldan bir arkadaşıma evimi açtım. Sonra da belalı sevgilisi kapımıza dayandı. Eh artık kızcağızın da canına tak etmiş gitti şikayetçi oldu. Ben de şahit olarak yazıldım. Panikleme diye de sevgilisinin evi bastığını söylemedim."